หลังหย่า ราชาสงครามอ้อนขอข้าคืนดี นิยาย บท 62

ดวงตาสีเข้มฉายแววยิ้มแย้มอีกครั้ง

“เจ้าเป็นคนฉลาด และคนฉลาดย่อมรู้วิธีที่จะทิ้งเส้นทางหลบหนีให้กับตัวเองมากขึ้น”

“อีกอย่าง อย่าเสียเวลาคาดเดาตัวตนของข้า เพราะข้ามิใช่คนโง่”

เซี่ยเชียนฮวันเม้มปากแน่น และไม่กล่าวสิ่งใดอีก

นางกำลังลังเล

นางควรใช้โอกาสนี้ ฝังเข็มตามจุดฝังเข็มบนร่างกายของเขาดีไหม

พอผ่านไปสักสองสามวัน หากพบว่าใครมีท่าเดินแปลกๆ บางทีนางอาจจะรู้ตัวตนที่แท้จริงของชายผู้นี้

แต่การทำเช่นนี้มีความเสี่ยง

แม้การโจมตีอาจไม่ก่อให้เกิดอาการบาดเจ็บใดใด และนางสามารถแสร้งทำเป็นว่าตัวเองตกใจจึงพลั้งมือโจมตีออกไป แต่ถ้าหากเขาเดาจุดประสงค์ได้ล่ะ เกรงว่าเขาคงฆ่าคนปิดปาก

ถึงแม้ชายคนนี้จะยิ้มแย้มตลอดเวลา แต่ส่วนลึกในดวงตาของเขากลับเย็นชา

ถ้าต้องฆ่าปิดปากนาง เขาทำแน่

ในขณะที่เซี่ยเชียนฮวันลังเลอยู่นั้น จู่ๆ ชายสวมหน้ากากก็เข้ามาใกล้ เขาใช้มือซ้ายลูบผมของนางแล้วกล่าวเสียงต่ำว่า “เจ้ากำลังคิดอะไรไม่ดีอยู่หรือไม่?”

“....ไม่”

“อย่าโกหก ข้าได้กลิ่นคำโกหก”

ชายผู้นี้เป็นพวกชอบความตื่นเต้นอย่างแน่นอน

หลังสังเกตเห็นความคิดเล็กๆ น้อยๆ ของเซี่ยเชียนฮวัน ดวงตาของเขาก็พลันเปลี่ยนไป ราวกับจะกลืนกินนางเข้าไปทั้งตัว

“ข้าเปลี่ยนใจแล้ว” เขาพึมพำ “ทำไมต้องรอสองสามวันด้วยเล่า? เป็นคืนนี้...”

เซี่ยเชียนฮวันพลันเดินถอยหลัง “ในมือข้ามีเข็มอยู่”

“เป็นไปไม่ได้ เจ้าเพิ่งอาบน้ำเสร็จ”

“จุ๊ๆ....จุดตายทั้งหมดในร่างกายคนล้วนเป็นสิ่งที่ข้าคุ้นเคย หากท่านกล้าทำอะไรซี้ซั้ว ข้าจะฝังเข็มท่านเสีย”

“น้องสาว เจ้าคงไม่เคยฝึกศิลปะการต่อสู้มาก่อนสินะ ต่อให้เจ้าฝังเข็มบนร่างข้า ข้าก็ไม่ตายหรอก”

ชายสวมหน้ากากหัวเราะออกมา

เขาเหมือนกำลังมองลูกแมวตัวน้อยที่ดุร้าย

ดุร้าย แต่ไม่ถึงตาย

ช่างจั๊กจี้ใจเขาเสียจริง

เซียวเย่หลันมีอคติกับนางมาก หากเกิดความเข้าใจผิดขึ้น ต่อให้นางมีร้อยปากก็ไม่อาจอธิบายได้

“รีบไปเร็วเข้า”

เซี่ยเชียนฮวันรีบผลักชายสวมหน้ากากออกไป

เขาตะลึงเล็กน้อย ก่อนจะหันมามองนางอย่างขำๆ “เจ้าเริ่มเป็นห่วงข้าแล้วหรือ?”

“......”

ดีมาก

ปัญหาเก่ากับเซียวเย่หลันก็ยังไม่เคลียร์ ปัญหาใหม่ก็พุ่งเข้ามา

ร้อยละแปดสิบของราชวงศ์ต้าเซี่ยมียีนหลงตัวเองจริงๆ

ชายที่สวมหน้ากากเก็บรอยยิ้มของตัวเองอย่างรวดเร็ว แล้วกล่าวอย่างจริงจัง “ไม่ทันแล้ว เจ้าคงต้องคับข้องใจสักหน่อยแล้ว”

“？？？”

เซี่ยเชียนฮวันอยากจะบอกว่า นางไม่อยากรับความคับข้องใจ

แต่ชายคนนั้นดึงนางเข้ามาในอ้อมแขนอย่างรวดเร็ว และแสดงท่าทีที่คลุมเครือ อย่างไรก็ตาม แสงอันเย็นเยือกจากกริชก็พาดกับคอนาง