หนูน้อยจอมอิทธิฤทธิ์ นิยาย บท 1012

“จริงหรือ? แล้วต้นโพธิ์ต้นนั้นอยู่ไหนหรือ?” ปี้ซินถามด้วยความสงสัย

ผู้เฒ่าในเผ่าลูบเครา “ต้นไม้ศักดิ์สิทธิ์ต้นนั้นมีความสำคัญต่อแดนพระพุทธมาก ถูกย้ายไปยังแดนพระพุทธแล้ว ฟังพระธรรมทุกวัน ภายใต้อิทธิพลของพระธรรม ตอนนี้มันได้กลายเป็นสมบัติวิเศษแล้ว”

“ว่ากันว่าแค่กิ่งก้านก็สามารถขับไล่สิ่งชั่วร้ายได้ ใบไม้ยังช่วยให้จิตใจสงบ ช่วยในการบำเพ็ญเพียรอีกด้วย”

“ว้าว...” ปี้ซินอุทานด้วยความประหลาดใจ

“น้องหญิงเจาเจา ต้นไม้นี่มีพุทธคุณ เป็นต้นที่เพาะจากกิ่งของต้นโพธิ์ศักดิ์สิทธิ์หรือเปล่า?”

ลู่เจาเจาชะงักไปครู่หนึ่ง “กิ่งงั้นหรือ? เอาไปทำอะไรกัน ถ้าพวกเจ้าชอบก็หักไปหลายๆ กิ่งได้เลย”

“นี่แหละ ต้นที่พระพุทธองค์ตรัสรู้น่ะ”

นางชี้ไปที่ต้นโพธิ์ด้วยท่าทางสบายๆ

เหล่าภูติเงียบกริบ หันมามองนางเป็นตาเดียว

รวมถึงกิ่งไม้ตรงๆ ที่ใบไม้ถูกเด็ดจนเกลี้ยง วางอยู่ข้างๆ นาง

ต้นโพธิ์ศักดิ์สิทธิ์!!

นั่นคือสมบัติล้ำค่าของแดนพระพุทธ แต่นางกลับขุดออกมาและปลูกไว้ในมิติของนางอย่างไม่ใส่ใจ!

ปี้เย่ว์ไม่พูดอะไร นำคนในเผ่าไปเก็บใบไม้ที่หล่นบนพื้น และใส่ลงในกล่องหยกอย่างตั้งใจ

พวกนางคู่ควรแค่ไหน ที่จะได้นำต้นโพธิ์ศักดิ์สิทธิ์มาฝึกกระบี่!

ในสายตาของนาง มันก็แค่พอใช้ได้สองวัน!

ฮูหยินหนิงมองไปที่ป่าไผ่ที่ไหวเอนในระยะไกล “ไผ่มาจากไหนกัน?”

“ขุดมาจากป่าไผ่สีม่วงของเจ้าแม่กวนอิม ไผ่สีม่วงนี้มีคุณสมบัติสายฟ้า ใช้ทำกระบี่ได้ดี” ลู่เจาเจาพยักหน้าอย่างพึงพอใจ

ภูตตัวน้อยที่กำลังหักหน่อไม้ในป่า ถึงกับเข่าอ่อนทรุดลงไป

“นี่คือบ่อน้ำศักดิ์สิทธิ์ที่ใช้รดน้ำพื้นที่เกษตรหรือ?” เสียงของฮูหยินหนิงแหบแห้ง

“มีเส้นแร่ศิลาวิญญาณชั้นเลิศหลายเส้นอยู่ข้างใต้ ซึ่งหล่อเลี้ยงน้ำพุศักดิ์สิทธิ์ เป็นของที่ไม่มีค่า พวกเจ้าสามารถใช้มันได้ตามต้องการ ดื่มหรืออาบน้ำก็ได้ แต่อย่าแตะต้องก้อนกรวดในน้ำพุศักดิ์สิทธิ์เชียว!” นี่คือศิลาวิญญาณชั้นเลิศ!

ทุกคนเงียบสงัดไม่พูดอะไร และไม่กล้าถามอีกต่อไปแล้ว

ภายในมิติแห่งนี้ แม้แต่ต้นหญ้าต้นไม้ก็ดูเหมือนจะมีที่มาที่ไปที่ไม่ธรรมดา แม้แต่ดอกบัวที่กำลังจะบานในน้ำพุศักดิ์สิทธิ์ก็เปล่งแสงสีทองออกมา

“เอาล่ะ ตอนนี้ข้าจะสอนเพลงกระบี่เก้าเจาหยางกระบี่แรกให้กับพวกเจ้า”

เหล่าศิษย์ที่อยากเรียนวิชากระบี่ของเผ่าภูตินั้นมีจำนวนมากกว่าครึ่งหนึ่ง คนรุ่นใหม่ต่างก็พากันถือกระบี่ไม้ฝึกฝนกัน

ผู้เฒ่าเฝ้ามองอยู่ข้างๆ

สิ่งที่ทำให้ลู่เจาเจาประหลาดใจคือ ภูตินั้นฉลาดหลักแหลมจริงๆ เพียงสามครั้งก็จำได้คร่าวๆ แล้ว

“ตอนนี้ข้าจะสอนเคล็ดวิชากระบี่ให้พวกเจ้า”

“วันนี้เรียนเพียงกระบวนท่าแรก อย่าได้หุนหันพลันแล่น”

ลู่เจาเจานำฝึกซ้อมหลายครั้ง ก่อนจะออกจากมิติไป

ตอนจากไป นางยังพาฉงเย่ว์ที่นอนอยู่บนพื้นไปด้วย

หลังจากที่นางจากไป เผ่าภูติก็เงียบลงทันที