หนูน้อยจอมอิทธิฤทธิ์ นิยาย บท 1037

“ข้า……”

“ข้ายอมรับ ข้าอยากมีลูกคนหนึ่งที่เป็นของตนเองกับอวิ๋นเหนียง แต่ข้าคิดมานานมากแล้ว สามารถใช้ชีวิตกับอวิ๋นเหนียงชีวิตนี้ ก็นับเป็นความโชคดีของข้าแล้ว” หรงเช่อพูดไปเรื่อยๆก็ร้องไห้ออกมาอย่างเจ็บปวด

“เจาเจา......ก่อนหน้านี้ข้าคิดอยู่ว่า หากนางมีชีวิตอย่างมีความสุข ข้ามองอยู่ไกลๆ ในใจก็รู้สึกมีความสุข”

“แต่นางมีชีวิตไม่ดี เจ้าไม่รู้หรอกว่าข้านึกเสียใจภายหลังมากแค่ไหน เสียใจที่ไม่กลับเมืองหลวงเร็วกว่านี้ ให้นางเสียเวลาโดยเปล่าประโยชน์กับลู่หย่วนเจ๋อหลายปี”

“แต่ตอนนี้ ความเจ็บปวดและความวิตกกังวลนี้ กลับเป็นข้านำพามาให้นาง”

“นี่ตรงข้ามกับความตั้งใจเดิมของข้า”

“เจาเจา พ่อผิดต่อเจ้า และผิดต่อท่านแม่เจ้า” หรงเช่อผู้ใหญ่ตัวโตคนหนึ่งร้องไห้เหมือนเด็กที่กำลังพังทลายคนหนึ่ง

เขาไม่รู้ทารกเป็นอะไร? แต่เขาเข้าใจ เด็กคนนี้เก็บไว้ไม่ได้!

“หากมีโทษอะไร ความทุกข์อะไรทั้งหมดพุ่งมาที่ข้า อย่าพุ่งไปที่ภรรยาของข้า!!” หรงเช่อคุกเข่าอยู่บนพื้น สีหน้าย่ำแย่

“เด็กคนนี้เก็บไว้ไม่ได้แล้ว”

“ตามการเติบโตของทารกในครรภ์ เขาจะเอาชีวิตของอวิ๋นเหนียง!” หรงเช่อได้ตัดสินใจแล้ว

ลู่เจาเจานั่งอยู่ข้างเตียง ถอดหน้ากากลง กลับเป็นรูปร่างเดิม ยื่นมือไปวางบนท้องของท่านแม่

ส่งพลังวิญญาณหนึ่งเข้าไป ภายในท้องเหมือนมีเหวลึกขนาดใหญ่ กำลังดูดพลังวิญญาณไม่หยุด

“ท่านพ่อ ท่านออกไปก่อนเถอะ ข้ากับน้องชายจะคุยกันดี ๆสักครั้ง” ลู่เจาเจายิ้มอย่างอ่อนโยน หรงเช่อมองนางก็หนาวสั่นทันที

ปัง

ประตูห้องปิดสนิทตรงหน้าเขา

มือน้อยของลู่เจาเจาเกาบนท้องสวี่สืออวิ๋นเบาๆ ลมหายใจหนึ่งดิ้นรนแล้วค่อยๆ หลุดออก

ข้างหูลู่เจาเจา เหมือนยังได้ยินเสียงกรีดร้องและร้องไห้ของเด็กทารกอยู่บ้าง

“เสียงดังน่ารำคาญเกินไปแล้ว!” ฝ่ามือตบบนใบหน้าเขาหนักๆ

นับว่าบนหน้ากระมัง ถึงอย่างไรก้อนลมหายใจนั้น ตีลังกาไปรอบหนึ่งโดยตรง

ถูกตีจนมึนงงนิ่งอยู่มุมหนึ่ง

“เจอกันครั้งแรก กรุณาชี้แนะด้วย ข้าหวังว่าเจ้าจะจำชื่อของข้าไว้ ข้าชื่อลู่เจาเจา”

“แน่นอน จำไม่ได้ก็ไม่เป็นไร ถึงอย่างไรข้าจะตีจนเจ้าจำได้!”

“ข้าให้พลังวิญญาณมหาศาลแบบนี้กับเจ้าแล้ว ทำไมยังต้องทรมานท่านแม่? เจ้ามีนิสัยชอบทรมานคนใช่ไหม?” ลู่เจาเจานับว่ามองออกแล้ว เขาไม่ใช่หิว เขาแค่เลวบริสุทธิ์

นิสัยชั่วร้ายโดยกำเนิด