หนูน้อยจอมอิทธิฤทธิ์ นิยาย บท 1063

“อืม... เจาเจาคงอยู่ในแดนมารไม่ได้นานนัก”

“อีกอย่าง ร่างกายของท่านยายก็ทนต่อไปไม่ไหวแล้ว”

“ท่านยายรีบลาพี่สาวอาหมานเถอะ เดี๋ยวเจาเจาจะรีบพาท่านกลับบ้าน” ลู่เจาเจาเงยหน้าขึ้น พูดเสียงอ่อนหวาน

หญิงชราร้องไห้จนพูดไม่ออก เอามือปิดปากตัวเองแล้วก็ร้องไห้ไม่หยุด

เดิมทีนางคิดว่าตนเองจะต้องตายที่นี่ และต้องจากไปด้วยความเสียใจตลอดชีวิต

แต่ไม่คิดเลยว่า สถานการณ์จะพลิกผันไปในทางที่ดีได้อีกครั้ง

นางกอดเจาเจาไว้แน่น แต่กลับไม่รู้ว่าจะพูดอะไรดี

ลู่เจาเจารู้ว่านางสงบสติอารมณ์ไม่ได้ จึงหาวออกมา จากนั้นจึงลุกจากเก้าอี้เอนแล้วไปนอนในห้อง

ในยามค่ำคืน เงียบสงัดไร้เสียงใดๆ

เด็กสาวนอนดิ้นไปมาจนผ้าห่มหลุดไปอยู่ที่มุมเตียง

ชายหนุ่มปรากฏตัวขึ้นอย่างเงียบ ๆ แล้วคลุมผ้าห่มบาง ๆ ให้นาง

มองไปที่เซี่ยอวี้โจวผู้ซึ่งกำลังนอนอยู่บนพื้น เห็นว่าเขาเต็มใจนอนบนพื้น เขาจึงไม่ได้ทำอะไร

เซี่ยอวี้โจวไม่รู้เลยว่า ถ้าเขาไม่หลบไปนอนบนพื้น พรุ่งนี้เช้าเขาจะตื่นขึ้นมาในคอกหมู

ฟ้าเพิ่งจะสาง ก็ได้ยินเสียงประตูไม้หน้าเรือนเล็กดังสนั่นหวั่นไหว

“มาแล้ว มาแล้ว เบา ๆ หน่อยสิ ประตูจะพังอยู่แล้ว” เสียงหวานใสของอาหมานดังขึ้น พร้อมกับเทผักสับให้ไก่และเป็ด เช็ดมือกับผ้ากันเปื้อนแล้วรีบไปเปิดประตู

ลู่เจาเจาและเซี่ยอวี้โจวกำลังนั่งกินข้าวเช้าอยู่หน้าประตู

“เปิดประตู เปิดประตู!”

อาหมานกำลังจะเปิดประตู แต่ประตูก็ถูกผลักออกอย่างแรง

อาหมานตกใจมาก รีบถอยหลังอย่างร้อนรน จนเกือบล้มกับพื้น

ชายวัยกลางคนกวาดสายตามองไปทั่วบ้าน เมื่อเห็นอาหมานก็ขมวดคิ้วแน่น ราวกับเห็นอะไรที่สกปรก

ด้านหลังยังมีชาวบ้านอีกหลายคน ทุกคนมองอาหมานด้วยความรังเกียจ

“เจ้าเด็กอาหมาน เจ้ากลับมาที่หมู่บ้านอีกทำไม?” เสียงของชายคนนั้นค่อนข้างทุ้มต่ำ ราวกับกำลังระงับความโกรธ

“ท่านผู้นำหมู่บ้าน ที่นี่เป็นบ้านของอาหมาน อาหมานกลับบ้าน มีอะไรไม่ถูกต้องหรือ?” อาหมานเม้มริมฝีปากแน่น

หญิงชราคนหนึ่งโผล่ออกมาจากด้านหลังผู้นำหมู่บ้าน นางมองไปรอบ ๆ เรือนด้วยสายตาละโมบ เรือนบ้านสะอาดสว่างไสว สวยงามกว่าบ้านของตัวเองเสียอีก!

ผู้หญิงแก่ที่ไม่เคยแต่งงาน แถมยังมีลูกติดจากโลงศพ ทำไมถึงได้อยู่เรือนดี ๆ แบบนี้?

หญิงชราแก่แล้ว จะอยู่ได้อีกกี่วันกันเชียว?

แค่ไล่เจ้าเด็กอาหมานออกไป เรือนหลังนี้ก็…

หญิงชราเอามือเท้าสะเอว แล้วพูดอย่างดุเดือดว่า “บ้านอะไรกัน เจ้าไม่น่ามีชีวิตอยู่เลย! สิ่งอัปมงคลอย่างเจ้าที่เกิดมา น่าจะตายไปพร้อมกับแม่ของเจ้าซะ”