หนูน้อยจอมอิทธิฤทธิ์ นิยาย บท 1122

หันชวนหลบได้อย่างหวุดหวิด แต่ก็ยังถูกแรงปะทะจนกระเด็นถอยหลังไปสามก้าว และมีเลือดไหลออกมาจากลำคอ

“เฮ้ๆๆ องค์ชายน้อย เกิดอะไรขึ้นกับท่าน!!” ใต้เท้าเต่าเฒ่าร้องลั่นด้วยความตกใจ

“ท่านราชามังกร องค์ชายทรงมีพลังแข็งแกร่งขึ้น แต่ยังควบคุมทิศทางได้ไม่ดีเท่าไหร่”

สีหน้าของราชามังกรซีดเผือด ความตื่นเต้นดีใจค่อยๆ กลายเป็นความสิ้นหวัง…

เขาฟาดลงไปบนกระดองเต่าอย่างแรง “ควบคุมทิศทางอะไรกัน! ถุย! รีบกลับไปยังถ้ำมังกรแล้วเปิดเขตแดนเร็วเข้า!!”

“ไอ้ลูกทรพี ไอ้ลูกทรพี!!”

“เขาบอกว่าจะทำเรื่องใหญ่ ที่แท้ก็หมายถึงก่อกบฏ!!”

“ข้าจะฆ่าเขาซะ!!” อ๊า!!

ราชามังกรแทบจะสิ้นใจตายตรงนั้น

เขาดึงเผ่าหงส์มาคุยด้วยความปลาบปลื้ม บอกว่าลูกชายรู้ความแล้ว รู้จักสร้างผลงาน ตอนแรกยังชวนกันดูภาพลูกชายต่อสู้กับศัตรูอย่างองอาจอีกด้วย

แต่สุดท้าย…

เห็นเขาฟาดฝ่ามือลงบนร่างของท่านเซียนหันชวน กระทั่งพื้นดินยังเป็นหลุมยุบลงไป

ราชาหงส์ค่อยๆ ถอยห่างออกไปสามเมตร

เส้นเลือดที่ขมับของราชามังกรเต้นตุบๆ เจ้าโง่เอ๊ย ทำเรื่องใหญ่โต คิดจะก่อกบฏ!

ราชามังกรนึกถึงตอนที่ตัวเองไปตีสนิทกับหันชวนก่อนหน้านี้ ทำให้หันชวนไม่ทันระวังจู๋มั่ว จนต้องพบกับการเสียเปรียบครั้งใหญ่ ก็ทำให้เขาโมโหจนหัวใจเต้นรัว…

ซวยแล้ว ยังกลายเป็นผู้สมรู้ร่วมคิดอีก

“ใต้เท้าเต่า เรารีบไปกันเถอะ ตอนนี้กำลังชุลมุนวุ่นวาย”

“เร็วเข้า รีบบอกทุกคนในเผ่า ให้ออกจากสนามรบเงียบๆ บอกว่าราชามังกรเข้าฌานเป็นพันปี ไม่ยอมพบใคร แล้วเปิดเขตแดนให้ถึงขีดสุด!” ราชามังกรหันหลังกลับแล้วพาเผ่ามังกรจากไป

บัดซบ ตอนนี้เขาเข้าใจแล้วว่าทำไมลูกชายถึงบอกว่า ให้รีบกลับบ้าน เดี๋ยวจะกลับไม่ได้!!

ราชามังกรเดินไปพลาง นึกถึงลูกชายคนเล็กที่พูดถึงอาอู๋อยู่ตลอด

เดิมทีอยากจะถามว่า มีชื่อเดียวกับเฟิ่งอู๋งั้นหรือ? ตอนนี้ไม่กล้าจะหยุดแล้ว ต้องรีบลงไปยังแดนเบื้องล่าง

ราชาหงส์มองเผ่ามังกรจากไปอย่างอับอาย หงส์ตัวน้อยเข้ามาหาราชาหงส์ “ท่านราชาหงส์ เราจะยกเลิกการหมั้นหมายกับเผ่ามังกรหรือไม่? ลูกเขย...ถุย ไอ้สารเลวนั่นก่อกบฏ สมควรตาย”

ราชาหงส์โบกมือ “ถ้าเขาเป็นแค่สุนัขล่าเนื้อของหันชวนจริงๆ ข้าก็ดูถูกเขา”

“อาอู๋บอกว่านางจะจัดการเอง ปล่อยให้นางจัดการเถอะ”

หงส์น้อยพยักหน้า องค์หญิงของเราเก่งกาจที่สุด ไม่เคยยอมเสียเปรียบใคร

หันชวนถูกจู่โจมโดยจู๋มั่วอย่างไม่ทันตั้งตัว เขาโกรธจนเลือดขึ้นหน้า หันกลับไปมอง แต่เผ่ามังกรก็หายไปแล้ว

“บังอาจ!”

“รัชทายาทเผ่ามังกรสมคบกับมารร้าย โจมตีแดนเทพ ประหารพร้อมกัน!”

“เหล่าทวยเทพยังไม่ลงมืออีก คิดจะทำอะไร?”

ลู่เจาเจายกมือขึ้นเช็ดคราบเลือดที่แก้มเบาๆ ชุดแดงเพลิงของนางตอนนี้เปื้อนเลือดจนชุ่ม มีออร่าของเทพสังหารอยู่ไม่น้อย