หนูน้อยจอมอิทธิฤทธิ์ นิยาย บท 404

ลู่จิ่งไหวสมองขาวโพลนราวกับคิดอะไรไม่ออก

เขาจำได้เพียงภาพความอัปยศที่เกิดขึ้น

ดวงตาแดงก่ำ และขาดสติไป

ลู่จิ่งไหวยกเท้าขึ้นมาถีบกลางหน้าอกของเจียงอวิ๋นเหมี่ยน

ตึ้ง!

ขณะที่เจียงอวิ๋นเหมี่ยนกำลังบรรเลงเพลงรักอยู่นั้น นางกลับถูกเขาถีบจนหงายหลัง

ความเจ็บปวดที่เกิดขึ้นฉับพลันทำให้นางล้มลง

“อ๊า!” เจียงอวิ๋นเหมี่ยนล้มลงไปนั่งที่พื้น นางร้องโอดครวญด้วยความเจ็บปวด

นางนั่งอยู่ที่พื้นแบบนั้นราวกับคนไม่มีสติ

ใบหน้าสะท้อนความตกใจและรับไม่ได้

และสิ่งที่ทำให้นางรับไม่ได้ยิ่งไปกว่านั้นคือ ลู่จิ่งไหวเกิดอาการคลื่นไส้ขึ้นมา

“แหวะ...”

“ออกไปไกลๆ !” เขาอาเจียนออกมาพร้อมกับตวาดไล่นาง เส้นเลือดตรงขมับนูนออกมาอย่างน่ากลัว

เจียงอวิ๋นเหมี่ยนราวกับโดนหยามเกียรติ “เจ้าหมายความว่ายังไง ข้าทำให้เจ้าอาเจียนงั้นเหรอ”

เจียงอวิ๋นเหมี่ยนยืนตัวสั่นเทามองภาพของคนตรงหน้า

ความเจ็บปวดกลางหน้าอกราวกับสะเทือนเข้าไปในหัวใจ นางหายใจอย่างยากลำบาก

นางโดนเหยียดหยามราวกับถูกฝ่ามือหนักๆ ฟาดบนหน้า

นางเพียงแตะตัวลู่จิ่งไหวก็ทำให้เขาอาเจียนออกมาไม่หยุด

“เจ้ารังเกียจข้าขนาดนี้แล้วทำไมถึงแต่งงานกับข้าล่ะ ลู่จิ่งไหว เจ้าต้องการจะทำอะไรกันแน่” เจียงอวิ๋นเหมี่ยนไม่เคยโดนหยามหน้าขนาดนี้มาก่อน ในคืนเข้าหอ นางแค่จูบลู่จิ่งไหวเพียงครั้งเดียว

เขาก็อาเจียนออกมา

นางแทบจะประสาทกินอยู่แล้ว

สาวใช้เมื่อได้ยินเสียงจึงผลักประตูเข้ามา ก่อนจะพบภาพประหลาดที่อยู่ตรงหน้า

“ดี ดี ดี! พูดความจริงออกมาแล้วใช่ไหม” ลู่จิ่งไหวแสยะยิ้ม เขาชี้หน้าเจียงอวิ๋นเหมี่ยนอย่างโมโห

“เจ้าเสียใจใช่ไหม เจ้าเสียใจที่เลือกจะแต่งงานกับข้าใช่ไหม”

“เจ้าเป็นคนทิ้งไอ้ง่อยนั้นตั้งแต่แรก เจ้ามีสิทธิ์อะไรมาโทษว่าเป็นความผิดของข้า” ลู่จิ่งไหวโมโหจนเดินออกจากห้องไป

เจียงอวิ๋นเหมี่ยนร้องไห้อย่างขมขื่นใจ

สาวใช้สบตากันไปมา ในคืนเข้าหอ คู่บ่าวสาวกลับสาดคำพูดเสียๆ หายๆ ต่อกันและกัน นี่มันเรื่องอะไรกัน!

“ทำไมเขาถึงรังเกียจข้า...” สาวใช้พยุงเจียงอวิ๋นเหมี่ยนขึ้นมา เจียงอวิ๋นเหมี่ยนร้องไห้บนเตียงอย่างเจ็บปวดใจ

“เขาทรยศข้า เขาหลอกข้า”

ชวงเอ๋อร์ขบริมฝีปากแน่น ความโกรธแค้นในใจปะทุออกมา

“ยังไม่หมดเพียงเท่านี้หรอก...” ชวงเอ๋อร์กลั้นความโมโหเอาไว้

“ข้าเก็บไว้ไม่ไหวอีกแล้ว”

“ตระกูลลู่หน้าไม่อายจริงๆ พวกเขารังแกกันเกินไป สินเดิมของคุณหนู...ก็เกือบจะไม่มีแล้ว...”