หนูน้อยจอมอิทธิฤทธิ์ นิยาย บท 519

สวี่ซื่อพยักหน้านิดหนึ่ง

ภายใต้สายตาน่าสะพรึงกลัวของพรายน้ำ ลู่เจาเจาตบฉาดจนมันสลายหายไป

วิญญาณเป็นผุยผงกระจายไปในสามโลก

ลู่เจาเจาออกจากประตู สีหน้าหดหู่

[เฮ่อ พ่อสารเลวสมควรตาย...]

[สมน้ำหน้าชาตินี้ไม่มีลูกส่งวิญญาณ...]

[เซ็ง...เซ็ง...]

[หาเรื่องสนุกๆ หน่อยดีกว่า]

สวี่ซื่อคล้ายกับจะได้ยินเสียงในใจ แต่ไม่ได้ให้ความสำคัญ

เจ้าเด็กน้อยแค่ดีใจเท่านั้น ถึงอย่างไรก็ไม่มีทางสร้างความเดือดร้อน

สวี่ซื่อต้องการเวลาสงบสติอารมณ์ นางเองก็ไม่เคยสนใจลู่เจาเจา เพียงได้ยินเติงจือบอกว่าจะเข้าวังแล้ว

ขณะนี้ ฮ่องเต้ที่อยู่ในห้องทรงพระอักษรหนาวสั่นเทิ้ม

“ฉินกุ้ยเหรินเป็นหวัดลมหนาวหายดีแล้วหรือ” ฮ่องเต้เอ่ยถามหวังกงกง

ช่วงสองสามวันนี้ ฉินกุ้ยเหรินขอให้หวังกงกงถอดป้ายออก อ้างว่ารู้สึกไม่สบาย ไม่เหมาะที่จะถวายการปรนนิบัติพัดวีบนพระแท่นบรรทม

ฮ่องเต้นึกถึงหลายวันก่อนที่ฉินกุ้ยเหรินเหน็ดเหนื่อยต้มน้ำแกงให้ตนเอง กำลังคิดจะไปเยี่ยมสักหน่อย

“ได้ยินมาว่าป่วยหนักพ่ะย่ะค่ะ ไม่ได้ออกไปไหนมาหลายวันแล้ว”

ฮ่องเต้ยังไม่ทันออกจากห้องทรงพระอักษร

ก็ได้ยินขันทีเข้ามารายงาน

“ทูลฝ่าบาท องค์หญิงเจาหยางเข้าวังแล้ว หน้าตาบึ้งตึง บ่นพึมพำ ดูเหมือนจะอารมณ์ไม่ค่อยดีพ่ะย่ะค่ะ…”

เด็กหญิงสองขวบกว่าอ้วนจ้ำม่ำ แก้มยุ้ยนุ่มนิ่ม

อาจเป็นเพราะสวมเสื้อผ้าหนาหลายชั้น เวลาเดินโยกเยกเหมือนนกเพนกวินตัวน้อย

มือซ้ายกำเมล็ดแตงโม มือขวากำเหยือกนม

ดีที่ฉินกุ้ยเหรินพักที่ตำหนักหย่งหนิง

ตำหนักหย่งหนิง คือตำหนักของฮุ่ยเฟย ฉินกุ้ยเหรินอยู่ที่ปีกข้าง เดินไม่ไกลก็ถึงแล้ว

“ที่นี่คือตำหนักใหญ่ของฮุ่ยเฟย เดี๋ยวจะพาเจ้าไปนั่งเล่น”

“เจ้าจะต้องชอบฮุ่ยเฟยแน่นอน”

“ตอนที่พระฮุ่ยเฟยเพิ่งเข้าวัง นางสนมตำหนักในต่างก็หาเรื่องนาง ซูเฟยนิสัยหยิ่งผยองที่สุด วันแรกยังตบฮุ่ยเอ๋อร์ด้วย” สมัยนั้น ฮุ่ยเฟยเข้าวังครั้งแรกตนเองก็เพิ่งเสวยราชย์ ราชกิจล้นมือ

เมื่อเขาได้สติ ฮุ่ยเฟยกับพระซูเฟยก็สนิทสนมกันมากแล้ว

“เพื่อท่านแม่ฮุ่ยเฟย ท่านพ่อฮ่องเต้คิดอ่านหลายวิธีใช่ไหมเพคะ”

ฮ่องเต้เกาจมูกเล็กๆ ของนาง "แก่แดด" รอยยิ้มปรากฏบนพระพักตร์ เป็นความจริงที่ตนเองใช้ความพยายามอย่างมากเพื่อช่วยให้ฮุ่ยเฟยเข้ากับตำหนักในได้

เมื่อนางกำนัลที่อยู่ด้านนอกปีกข้างเห็นฮ่องเต้ หน้าเปลี่ยนสีเล็กน้อย กำลังจะไปรายงาน

ฮ่องเต้ก็ยกพระหัตถ์ขึ้น

“อย่าทำให้ฮุ่ยเฟยกับฉินกุ้ยเหรินตกใจ เราแค่มาเยี่ยม อยากจะทำให้พวกนางประหลาดใจ…” ฮ่องเต้แย้มพระโอษฐ์ นางกำนัลเม้มปาก สีหน้าค่อนข้างยุ่งยากใจ