หนูน้อยจอมอิทธิฤทธิ์ นิยาย บท 652

หากไม่สามารถอัญเชิญเทพได้ ถึงแม้ว่าท่านปู่จะรักมากแค่ไหนก็ไม่สามารถขึ้นครองบัลลังก์ได้

สายตาของหนานมู่ไป๋ฉายแววดูถูกดูแคลน การที่ท่านปู่ให้หมิงหลางร่วมทางมาด้วย เพราะกลัวว่าเขาจะไปทำร้ายนาง

หนานมู่ไป๋หยิบศิลาตรวจสอบวิญญาณออกมาจากอก

ศิลาตรวจสอบวิญญาณใสพร่างพราว ราวกับมีแสงสว่างไหลเวียนอยู่ภายใน

เขาเอาฝ่ามือวางบนศิลาตรวจสอบวิญญาณ จากนั้นศิลาตรวจสอบวิญญาณก็เปล่งแสงสีทองที่เจิดจ้า

นี่คือพลังเทพของเทพเจ้าจงไป๋

หากเป็นตระกูลหมิง ก็จะเป็นสีเขียว ซึ่งเป็นพลังของเทพเจ้าแห่งชีวิต

เมื่อเจอไข่มุกที่สูญหาย และให้เขาทำการตรวจสอบก่อน ค่อยตัดสินใจอีกทีหลังการตรวจสอบเสร็จสิ้น

หนานมู่ไป๋ยืนอยู่กลางลานเป็นเวลานาน เขาเด็ดใบไม้มาหนึ่งใบ แล้วเสกให้ใบไม้กลายเป็นนกตัวเล็ก นกตัวนั้นบรรจุเรื่องราวที่เกิดขึ้นในเป่ยเจาไว้ภายในตัว ก่อนจะบินทะยานขึ้นสู่ท้องฟ้า

วันที่สอง

ลู่เจาเจาหาวแล้วปีนขึ้นมาจากเตียง “วันนี้ เราจะไปงานศพของท่านย่าใช่หรือเปล่า?”

อวี้ซูถึงกับกลั้นขำเอาไว้ไม่อยู่ “ท่านจำได้แม่นยำเหลือเกิน”

ลู่เจาเจายิ้มแก้มปริ และปล่อยให้อวี้ฉินจัดการอาบน้ำแต่งตัวให้

เมื่อใกล้เที่ยงวัน สวี่สืออวิ๋นสวมชุดกระโปรงยาวสีอ่อน จูงมือลู่เจาเจาไปที่คฤหาสน์ลู่

ภายในคฤหาสน์ลู่ เสียงดนตรีและเสียงร้องไห้ดังระงมไปไกลถึงสามตรอก

สิ่งที่น่าแปลกใจคือ ลู่จิ่งไหวยืนอยู่ด้านหน้าฝูงชน และทำหน้าที่ลูกหลานกตัญญู

[แหะๆ ถ้านายหญิงใหญ่รู้เข้า เกรงว่าฝาโลงก็คงจะกดเอาไว้ไม่อยู่แน่ๆ]

“นายหญิงใหญ่ผู้อวดดีมาตลอดชีวิต แต่สุดท้ายกลับต้องถูกบุตรนอกสมรสส่งขึ้นเขา” ผู้คนรอบข้างต่างส่ายหน้าถอนหายใจ

“จะโทษใครได้? หากจะสาวถึงต้นตอ แท้จริงแล้ว นางก็เป็นผู้ก่อให้เกิดเรื่องนี้ขึ้นเอง ทั้งหมดล้วนมาจากการกระทำของนางเอง”

“ในยุคสมัยนี้ ลูกหลานไม่เชื่อฟัง ควรอบรมสั่งสอนลูกหลานของตนเอง ไม่ควรไปยุยงให้ครอบครัวผู้อื่นแตกแยก หรือขัดขวางงานมงคลของคู่รัก”

“ท่านพ่อ ท่านชอบไหม?” ลู่เจาเจาหยิบขึ้นมาหนึ่งชิ้น…

“อันนี้องค์หญิงใหญ่ให้มา อันนี้เสด็จปู่เจ้ากรมให้มา อันนี้ท่านย่าไทเฮาให้มา อันนี้ท่านพ่อฮ่องเต้ให้มา อันนี้...”

เจ้าเด็กน้อยนับอย่างนั้นอยู่นาน “ท่านพ่อ ท่านเห็นไหม?”

“เมื่อครั้งที่ท่านขับไล่ข้าออกจากจวน ข้ากอดเอาไว้แน่น” กอดกล่องไม้สีดำขลิบไว้แน่น

ลู่หย่วนเจ๋อ…

เขาเอื้อมมือไปจับโลงศพของนายหญิงใหญ่ ร่างกายซูบผอมลงทุกวัน ไม่รู้ว่าจะทนไหวได้อีกนานแค่ไหน

สาวใช้ยืนอยู่ข้างๆ ถือถาดใบเล็กไว้ในมือ “นายท่าน จะจัดการกับสิ่งนี้อย่างไรดี?”

สายตาของลู่หย่วนเจ๋อจ้องไปที่ถาด

ดวงตาของเขาพลันจ้องเขม็ง และหายใจถี่แรงขึ้น

“เอ๊ะ ข่าวลือเป็นจริงงั้นหรือ? ข่าวลือในเมืองหลวงเล่ากันว่า ลูกสาวคนเล็กของเผยซื่อ เกิดมาพร้อมกับก้อนหินประหลาดในกำมือ ตอนแรกนึกว่าเป็นเรื่องเหลวไหลซะอีก” หญิงสาวที่ยืนดูอยู่ด้านข้างกล่าวขึ้นด้วยความประหลาดใจ