หนูน้อยจอมอิทธิฤทธิ์ นิยาย บท 757

“อื้ม เต่าพันปีตุ๋นเห็ดน่ะอร่อยสุดยอดไปเลย เจ้าช่วยไปหาเห็ดป่าหน่อยสิ” เมื่อเห็นอีกฝ่ายชำแหละเต่าใส่ลงหม้อเรียบร้อยแล้ว ลู่เจาเจาก็สั่งการต่อทันที

เด็กหนุ่มหายตัวไปในความมืดมิดของราตรีกาล

ไม่นานนัก เขาก็กลับมาพร้อมตะกร้าสานเถาวัลย์ในมือ

ในตะกร้ามีทั้งโสมป่าและเห็ดป่านานาชนิด

เมื่อทำความสะอาดเสร็จแล้วก็เทลงในหม้อ

น้ำในหม้อเดือดปุดๆ ส่งกลิ่นหอมฟุ้งโชยไปในอากาศ

ท่ามกลางหมอกควัน แสงรุ่งอรุณส่องผ่านความมืดนำมาซึ่งแสงสว่าง

“ฟ้ากำลังจะสว่างแล้ว...” ลู่เจาเจาสูดหายใจเข้าลึกๆ เต่าพันปีหอมมาก

หนานมู่ไป๋พูดไว้ไม่ผิดเลย บรรพชนของตระกูลซูแข็งแกร่งที่สุดจริงๆ

กลิ่นหอมฉุยขนาดนี้

ต้องบำเพ็ญตบะมานานนับพันปี ถึงได้น้ำแกงที่เข้มข้นหม้อนี้ขึ้นมา

“อะแฮ่ม เจ้าควรไปได้แล้วนะ เจ้าอยู่ที่นี่ ข้าไม่รู้จะบอกท่านพ่อท่านแม่ยังไง”

“ข้าไม่ได้ขี้เหนียวนะ แล้วก็ไม่ได้เสียดายน้ำแกงด้วย แน่นอน ข้าไม่ได้เหยียบย่ำคนที่เคยช่วยเหลือกัน ข้าหมายถึง...”

ก่อนที่นางจะพูดจบ เด็กหนุ่มก็กลายเป็นสายลม และหายไปในอากาศ

ลู่เจาเจาช่างไร้น้ำใจจริงๆ

เมื่อเขาหายไป หมอกก็สลายหายไปด้วย

แสงตะวันสาดส่องลงมาบนพื้นโลก ลู่เยียนซูตื่นก่อนใครๆ “เจาเจา!”

เขาลุกพรวดพราดขึ้น ก่อนจะเห็นเจาเจานั่งอยู่ข้างๆ หม้อตุ๋น ในอากาศเต็มไปด้วยกลิ่นหอมแปลกๆ

เขาส่ายศีรษะ รู้สึกวิงเวียน

ลู่เยี่ยนซูตกใจมากที่เห็นทหารยามทั้งภายในและภายนอกวัดร้างล้มลง

“เจาเจา เกิดอะไรขึ้น” ความกลัวในดวงตาของหลู่เยี่ยนชูไม่เคยจางหายไป เขากลัวอย่างยิ่งว่าจะมีบางอย่างเกิดขึ้นกับน้องสาวของเขา

เขาอุ้มเจาเจาขึ้นมาแล้วมองไปรอบๆ

ตรวจสอบแคปช่าเพื่ออ่านเนื้อหายืนยัน