หนูน้อยจอมอิทธิฤทธิ์ นิยาย บท 758

“เหนือฟ้ายังมีฟ้า เหนือคนยังมียอดคน บางทีอาจจะเป็นเทพสักองค์ปลีกวิเวกมาบำเพ็ญฌาณก็เป็นได้”

“เมื่อคืนไม่มีใครได้รับบาดเจ็บ ถือว่าโชคดีมากจริงๆ” หมิงหลางไม่กล้าคิด หากเมื่อคืนผู้บุกรุกมีความคิดมิดีมิร้าย พวกเขาคงตายอยู่ที่นี่กันหมดแน่ๆ

เพียงพริบตา ฝ่ามือก็เปียกชุ่มไปด้วยเหงื่อกาฬ

“เซียงหลิ่วล่ะ เมื่อคืนท่านเซียงหลิ่วไม่ได้อยู่หน้าวัดร้างหรอกหรือ” หนานมู่ไป๋มองหาเซียงหลิ่ว

เซียงหลิ่วนอนหมอบอยู่ด้านหน้า ตัวสั่นเทา

น่ากลัวมาก น่ากลัวสุดๆ!!

เซียงหลิ่วน้ำตาไหลอาบแก้ม จริงๆ แล้วเมื่อคืนมันสัมผัสได้ถึงลมหายใจของเต่าดำเฒ่า มันรู้อยู่แก่ใจว่าเต่าดำเฒ่านั่นฝึกฝนศาสตร์มืดบำเพ็ญตบะด้วยการกลืนกินวิญญาณ

เซียงหลิ่วคิดคำนวณอยู่ในใจ ให้เต่าดำเฒ่าลองหยั่งเชิงลู่เจาเจาดู

ดูหน่อยซิว่าตนเองมีโอกาสต่อต้านบ้างหรือไม่

แต่ใครจะรู้เล่าว่า...

เต่าดำโบราณที่โหดเหี้ยมที่สุดในบรรดาสัตว์ผู้พิทักษ์ของทั้งเจ็ดตระกูล จะถูกฟันคอขาดในพริบตา

เด็กหนุ่มที่จู่ๆ ก็ปรากฏตัวขึ้นที่หน้าประตูยิ่งทำให้มันหวาดกลัว เขานั่งชำแหละเต่าอยู่หน้าวัดร้างอย่างแข็งขัน เซียงหลิ่วสัมผัสได้ถึงพลังอันน่าสะพรึงบนร่างกายของเขา มันขดตัวหมอบอยู่กับพื้นทั้งคืน...

พูดได้ว่ามันสั่นอยู่ทั้งคืน

ทั้งชีวิต อย่าริอาจคิดแข็งข้อกับนางเลย!

ลู่เจาเจายังคงแข็งแกร่งน่ากลัว

“ท่านเชียงหลิ่ว เมื่อคืนท่านรู้สึกถึงอะไรแปลกๆ บ้างไหม” มือขวาของหนานมู่ไป๋เปล่งแสงประกายจางๆ เขาสัมผัสลงบนร่างของมันเพื่อรับรู้ความคิด

แต่เซียงหลิ่วกลับฟาดหางใส่เขา ทำให้เขากระเด็นลอยไปไกล

ร่างกายมีปฏิกิริยาต่อต้าน

การรับรู้ความคิดจำเป็นต้องย้อนกลับไปดูความทรงจำ พลังอันน่าสะพรึงเมื่อคืนนั้น เซียงหลิ่วแทบไม่อยากคิดถึงอีก

ตรวจสอบแคปช่าเพื่ออ่านเนื้อหายืนยัน