สำหรับท่าทางที่ไรยาเข้าใกล้ ธนพัตแทบไม่สังเกตเห็น เพราะความสนใจทั้งหมดของเขาอยู่ที่สาริศากับธีภพที่อยู่ฝั่งตรงข้าม!
สมควรตาย
สาริศาผู้หญิงคนนี้ กล้าพูดหยอกล้อและหัวเราะกับแฟนเก่าของเธอ ช่างกล้าจริงๆ
ความโกรธผุดขึ้นในใจของธนพัต
ธนพัตนั่งบนรถเข็นและสั่งให้สาริศาว่า “มาอยู่ข้างๆฉัน”
สาริศาขมวดคิ้วเล็กน้อย แต่ไม่มีการเคลื่อนไหว
เขาก็มาพร้อมกับไรยาไม่ใช่หรอ? เธอยังไม่พูดอะไรเลยธนพัตยังจะไม่พอใจอีกหรอ
ไรยาเหลือบมองที่สาริศาอย่างดุเดือด ทำเสียงเย็นชา และรีบเดินเข้าไปจับแขนของธีภพและพูดว่า “ภพซื้อของขวัญมาแล้วใช่ไหม พวกเราเข้าไปข้างในกันเถอะ”
ธีภพหันกลับไปมองที่สาริศา มีความกังวลเล็กน้อย แต่เขาก็เดินตามไรยาเข้าไปก่อน
ธนพัตและสาริศายังคงยืนอยู่ที่ประตู ธนพัตถามอย่างเย็นชา “ทำไมคุณถึงอยู่กับธีภพ?”
สาริศากล่าวเบาๆ “คุณก็อยู่กับไรยาไม่ใช่หรอ? ฉันยังไม่ได้ว่าอะไรเลย”
“ต่อไป ห้ามคุณอยู่ธีภพตามลำพังอีก” ธนพัตบังคับโดยไม่มีเหตุผล
เธอเห็นธนพัตและไรยาอยู่ด้วยกัน ก็รู้สึกไม่สบอารมณ์เช่นกัน ในวัยเด็กของเธอ บาดแผลทางจิตใจที่ไรยาทำกับเธอ ได้ส่งผลกระทบต่อเธอตลอดมา
สาริศารู้ว่าตัวเองเป็นคนเอาแต่ใจเล็กน้อย แต่เมื่อพบหน้ากัน ธนพัตไม่มีคำอธิบายแม้แต่คำเดียว เธอจะมีดีใจได้ยังไง?
สาริศาก็พูดอย่างโกรธเคืองว่า “พวกเราบังเอิญเจอกันข้างทาง และเป็นเพื่อนร่วมงานกัน เป็นไปไม่ได้ที่จะไม่ให้เจอกัน พวกเราบริสุทธิ์ใจ ไม่มีอะไร คุณจะเชื่อหรือไม่ก็แล้วแต่คุณ”
ธนพัตไม่พอใจที่สาริศาต่อปากต่อคำกับเขา โดยเฉพาะเมื่อครู่เขาเห็นธีภพและสาริศากำลังพยุงกัน ยิ่งรู้สึกไม่สบายใจมาก
ทันใดนั้น ความสัมพันธ์ระหว่างทั้งสองแข็งกระด้างเล็กน้อย
แต่เป็นงานวันเกิดของท่านประเสริฐ สุดท้ายธนพัตก็พูดอย่างแข็งทื่อว่า “ไม่ว่าจะยังไง ก็เข้าไปก่อนเถอะ”
สาริศาพยักหน้า และในที่สุดทั้งสองก็เดินเข้าไปในคฤหาสน์หลังเก่า
วันนี้ท่านประเสริฐสวมเสื้อคอจีนสีแดงพุทรา ดูมีสไตล์และกระฉับกระเฉงเป็นพิเศษ เขาเห็นธนพัตและสาริศาเข้ามา ใบหน้าก็ยิ้มอย่างเบิกบานใจมากขึ้น
เขาพูดว่า “พวกคุณทำไมถึงเพิ่งมา? ทุกคนมากันครบแล้ว ก็เหลือแต่พวกคุณแล้ว ริศา ธนพัต รีบมาข้างๆฉันให้ฉันดูใกล้ๆ”
เมื่อพวกเขามองไป เห็นคนเต็มบ้านจริงๆ ทุกคนในตระกูลกีรติเมธานนท์มาอยู่ที่นี่พร้อมแล้ว
เมื่อทุกคนเห็นธนพัตมาแล้ว ทั้งหมดก็มองอย่างสุภาพ แต่เห็นสาริศา ก็แสดงออกที่แตกต่างกัน ต่างพูดคุยเกี่ยวกับข่าวบนอินเทอร์เน็ตก่อนหน้านี้ของสาริศากับไรยา
แม้ว่าจะออกมาพูดชัดเจนแล้ว ตอนนี้ข่าวเกี่ยวกับไรยาก็หายไปแล้ว แต่ทั้งสองคนนี้ปรากฏตัวขึ้นที่คฤหาสน์เก่าในเวลาเดียวกัน ก็กลายเป็นหัวข้อสนทนาของทุกคนโดยปริยาย
ท่านประเสริฐมองไปที่สาริศา ทันใดนั้นก็ขมวดคิ้วและพูดว่า “ทำไมดูซีดเซียวจัง? ธนพัต นี่เป็นความผิดของแก”
ธนพัตและสาริศายกมุมปากขึ้นเล็กน้อยเหมือนยิ้มแต่ไม่ยิ้ม
บุรินทร์ที่ด้านข้างยิ้มเยาะ “คุณปู่ ท่านไม่เคยให้ความสำคัญกับงานวันเกิดในปีที่ผ่านๆมา ปีนี้เกิดอะไรขึ้น ทำไมถึงมีความสุขขนาดนี้?”
ประเสริฐยิ้มและพูดว่า “ปีนี้ต่างจากปีก่อนๆ ครอบครัวเรามีสมาชิกใหม่ๆเพิ่มเข้ามามากมาย อีกทั้งมีเรื่องดีๆตลอดเวลา ฉันรู้สึกมีความสุขมาก ก็เลยยกเว้นและเชิญทุกคนมารวมตัวกัน เอาล่ะ งานเลี้ยงของพวกเราสามารถเริ่มได้แล้ว”
เค้กวันเกิดถูกเข็นออกมา ใหญ่และสวยงามมาก
บุรินทร์โกรธมากจนควันออกหู แต่บนหน้ายังนิ่งเหมือนน้ำ
ของขวัญที่ธีภพและไรยามอบให้ท่านประเสริฐก็ล้ำค่ามากเช่นกัน
ประเสริฐยิ้มให้พวกเขาทั้งสองและกล่าวอย่างมีความสุขว่า “ของขวัญของพวกคุณในวันนี้ถูกใจฉันเช่นกัน แต่ของขวัญที่ยิ่งใหญ่ที่สุดที่พวกคุณมอบให้ฉันก็คือชีวิตเล็กๆ นั่น ไรยาให้ตระกูลกีรติเมธานนท์มีผู้สืบทอดตระกูลต่อไป ดีมาก ”
ไรยาเหมือนกำลังตีกลองเล็กๆอยู่ในใจ ท่านประเสริฐยิ่งชื่นชมมากเท่าไหร่ หัวใจของเธอก็ยิ่งเต้นเร็วขึ้นเท่านั้น
ของขวัญของทุกคนล้วนล้ำค่ามาก ล้วนเป็นพวกงานแกะสลักหยก มรกตต่างๆ
แต่ของขวัญของสาริศา ทำให้เธอรู้สึกว่ามันต๊อกต๋อยมาก
ธนพัตเข็นรถเข็นไปด้านข้างสาริศา และรู้สึกเย็นเล็กน้อยเมื่อสัมผัสมือของเธอ
สาริศาเอามือออกจากมือของเขา เธอยังคงโกรธอยู่
ท่านประเสริฐพูดกับสาริศาว่า “ริศา ฉันอยากเห็นของขวัญที่เธอจะมอบให้ฉัน ฉันกำลังตั้งตารออยู่นะ”
สาริศาเม้มริมฝีปาก และมองไปรอบๆ ก็เห็นทุกคนกำลังมองดูของขวัญในมือของเธอ คิดในใจว่าจะไม่เอาออกมาก็ไม่ได้ ช่างมันเถอะ เธอเคยชินกับสายตาเย็นชาของคนอื่นอยู่แล้ว ไม่เห็นเป็นอะไรเลย
สาริศาเปิดกล่อง ทุกคนก็เบะปาก นี่เป็นของขวัญอะไร เครื่องนวดเล็กๆ?
ภรรยาของธนพัต ท่านาประธานแห่งTNP Group ทำไมถึงให้ของขวัญที่มันกระจอกเช่นนี้
“เครื่องนวดหรอ?” ท่านประเสริฐรับมา และมองดู
สาริศากล่าวว่า “คุณปู่ หนูรู้ว่าในบางครั้งท่านก็ไม่สบายตัว เครื่องนวดเครื่องนี้ น่าจะช่วยทำให้ท่านรู้สึกสบายตัวขึ้น .......”
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: หวานเย็น กรุ่นใจ
สวย แต่ โง่ดักดาน แล้วไงคุณนางเอก...
ทำไมนางเอกต้องเป็นควายตลอด...