หวานเย็น กรุ่นใจ นิยาย บท 22

เวลานี้ ไรยาที่กำลังจับแขนสาริศา ทำท่าทางแปลกใจ และยิ้มออกมาทันที “ใช่ เกือบลืมไปว่า ภพน่าจะเคยเรียนที่มหาวิทยาลัย Z มาก่อน และก็เป็นแผนกวารสารศาสตร์ด้วย เป็นรุ่นพี่ของพี่สาวนี่”

“ใช่ รู้จักกันจริงๆ” สาริศาระงับความขมขื่นในใจ แสร้งทำเป็นสงบ แล้วกล่าวว่า “แต่ว่าไม่ได้เจอกันนานมากแล้ว”

สำหรับความเย็นชาของสาริศา ธีภพส่งสายตาให้ "ไรยา ฉันมีอะไรจะพูดกับพี่สาว สะดวกไหม?"

นัยน์ตาของไรยาเปลี่ยนไป แต่ยังคงมีท่าทีอย่างอ่อนโยน "เอาล่ะ ฉันจะไปดูว่าในครัวมีอะไรให้ช่วยบ้างไหม"

ชั่วพริบตาในห้องรับแขกก็เหลือเพียงสาริศาและธีภพสองคน

“ทำไมล่ะ สาริศา เห็นฉันกลายเป็นน้องเขยของคุณ แต่คุณไม่มีปฏิกิริยาอะไรเลยหรือไง”

ธีภพมองลงมาที่สาริศา พูดด้วยน้ำเสียงประชดประชันเล็กน้อย

“คุณหวังให้ฉันมีปฏิกิริยาอย่างไร ให้เรียกน้องเขยเหรอ” สาริศามองธีภพด้วยสายตาเย็นชา “หรือคุณหวังให้ฉันเรียกคุณว่าคุณชายเล็กตระกูลกีรติเมธานนท์?

สีหน้าของธีภพเศร้าลง

เขาเกลียดที่คนอื่นมักเรียกเขาว่า "คุณชายเล็กตระกูลกีรติเมธานนท์" และยิ่งเกลียดคนรอบข้าง ที่เข้าหาเขาเพราะตระกูลของเขา

ดังนั้นช่วงที่เข้าเรียนมหาลัย เขาได้ปฏิเสธโอกาสที่พ่อจะส่งเขาไปเรียนที่อังกฤษแทน และไปเรียนที่มหาวิทยาลัย Z ในเมืองถัดไป และแกล้งทำเป็นเด็กยากจน

ขณะนั้นเองที่เขาได้พบกับสาริศา

ตอนที่เพิ่งได้พบกับสาริศา เขารักและทะนุถนอมจริงๆ เพราะเธอรักเขา เพียงเพราะเขาคือ "ธีภพ" ไม่ใช่เพราะเขาเป็น "คุณชายเล็กของตระกูลกีรติเมธานนท์"

แต่ต่อมาความจริงก็ตบเขาอย่างรุนแรง สาริศาทิ้งเขาที่จนเหมือนถูกน้ำซักฟอกมา ถึงขนาดเพื่อเงิน ก็ยัง...

นึกถึงภาพที่เห็นในตอนนั้น ในใจธีภพรู้สึกเหมือนโดนมีดฟัน เขากำข้อมือของสาริศาแน่นแล้วเย้ยหยัน “สาริศา เป็นอย่างไงล่ะ ตอนนี้รู้แล้วว่าฉันไม่ได้เป็นแค่บรรณาธิการใหญ่ของนิตยสารของคุณ และยังเป็นคนของตระกูลกีรติเมธานนท์ คุณรู้สึกเสียใจไหม แต่ฉันให้โอกาสคุณได้แก้ตัวอีกสักครั้ง...”

สาริศาค่อยๆ ลืมตาขึ้นมองใบหน้าที่โกรธเคืองและประชดประชันของธีภพ ไม่ทันที่เธอจะได้ตอบ อีกฝ่ายก็พูดเรื่องด้วยเจตนาไม่ดี “ในเมื่อคุณสามารถขายทุกอย่างได้เพื่อเงิน ถ้าอย่างนั้นมาเป็นชู้กับฉันเป็นอย่างไงล่ะ”

ลูกตาดำของสาริศาสั่นไหว ไม่อยากจะเชื่อเลยว่าอีกฝ่ายจะพูดแบบนั้นออกมาจริงๆ

“โอ้ คุณรู้สึกหวั่นไหวกับข้อเสนอของฉันเหรอ” ธีภพทำหน้าเยาะเย้ยยิ่งกว่าเดิม “ก็ใช่ ถึงแม้คุณจะแต่งงานแล้ว แต่พฤติกรรมสกปรกพวกนี้ คุณก็ทำมาโดยตลอดใช่ไหมล่ะ แทนที่จะคบกับชายชราที่น่ารังเกียจ มาคบกับฉันไม่ดีกว่าเหรอ คุณไม่ต้องห่วง ฉันเป็นคนของตระกูลกีรติเมธานนท์ คุณอยากได้อะไร ฉันหามาให้ได้หมด"

สาริศารู้สึกขยะแขยงอย่างทันที

เธอไม่เคยคิดว่า วันหนึ่งคนที่เธอเคยรักมากๆอย่างธีภพ จะทำให้เธอขยะแขยงจนอยากอาเจียนได้ขนาดนี้

“ใช่แล้วพี่สาว แม่บอกว่าต้องไปหยิบไวน์แดง คุณไปด้วยกันกับฉันไหม”

โชคดีที่ในเวลานี้ไรยาออกมาขัดจังหวะ ขณะที่สาริศาเตรียมยกมือจะตบธีภพอย่างแรง

“โอเค ฉันจะไปกับคุณ”

สาริศาเหลือบมองชายผู้กลับไปแสดงความอบอุ่นต่อหน้าคนอื่นๆเช่นเดิม แล้วตามไรยาไปยังทางห้องเก็บไวน์

“จริง ๆ แล้วภพไม่ชอบดื่มไวน์แดง” พอเลือกไวน์ไรยาก็พูดขึ้นทันทีว่า “ฮิฮิ ความเคยชินของเขาหลายๆอย่าง ดูไม่เหมือนทายาทคนโตของตระกูลเศรษฐีเช่นนี้”

สาริศาไม่รู้ว่าทำไมไรยาจึงต้องพูดเรื่องนี้กับตนเอง จึงพูดได้แค่ "อืม"

ในพจนานุกรมของไรยา "คนซื่อตรง" เป็นคำที่คล้ายคำว่าคนจน

สาริศาไม่ได้ปฏิเสธ แต่กล่าวเสริมเบาๆ "วางใจได้หรือยัง"

“ฉันวางใจมาตลอดแหละ” ไรยากลับสู่ท่าทางใสซื่อแล้วกะพริบตา “ยังไงซะ เมื่อสองปีที่แล้วเกิดเรื่องแบบนั้นขึ้น... ต่อให้คุณอยากคืนดีกับภพ แต่ภพก็คงจะไม่ยอมหรอกใช่ไหม? "

สาริศาตัวสั่นอย่างควบคุมไม่ได้ จ้องไปที่ไรยา

ไรยายิ้มอย่างมีความสุขมากขึ้น และขยับเข้าไปใกล้สาริศา จู่ๆน้ำเสียงก็ลดต่ำลง “อย่างไรเสีย ใครจะทนรับได้ ผู้หญิงที่โดนชายชราเลวๆ ทำร้าย”

คำพูดของไรยานั้นเหมือนเข็ม ทิ่มแทงเข้าหัวใจของสาริศาอย่างแรง ร่างกายสั่นเทาอย่างควบคุมไม่ได้ “พอแล้ว อย่าพูดเลย...”

แต่ไรยาเข้ามาใกล้หูเธอมากขึ้น พูดด้วยน้ำเสียงปนเยาะเย้ย "พี่สาว สามีคนปัจจุบันของคุณรู้แล้วเหรอ ว่าคุณเคยถูกชายชราที่น่ารังเกียจพาตัวไปเมื่อสองปีที่แล้วเป็นครั้งแรก? และ... เพียงเพื่อแลกกับเงินหนึ่งหมื่นหยวน ..."

"พอได้แล้ว!"

ในที่สุดสาริศาก็ตะโกนเสียงดังอย่างสุดจะทนและเอื้อมมือไปผลักไรยา

"โอ๊ย!"

ไรยาถูกผลักลงกับพื้นและขวดไวน์ก็แตกลงบนพื้น

“ไรยา!”