หวานเย็น กรุ่นใจ นิยาย บท 220

สาริศามักจะรู้สึกว่าคำพูดประโยคนี้ของElaineมันได้แฝงไปด้วยความหมายบางอย่าง จึงฝืนยิ้มออกไปเล็กน้อย สาริศาไม่ได้ไล่ถามซักไซ้ออกไปอีก มักจะมีสัญชาตญาณบางอย่างที่บอกว่าผลลัพธ์ของเรื่องนี้มันเป็นสิ่งที่เธอไม่กล้าที่จะเผชิญหน้ากับมันเลย

ถามคำถามสุดท้ายออกไปเสร็จ สุดท้ายสาริศาก็อดไม่ได้ที่จะถามออกไปอยู่ดี “ทำไมคุณถึงต้องระบุด้วยว่าให้ฉันเป็นคนสัมภาษณ์ให้ได้เลยล่ะคะ?”

Elaineมองสาริศา แล้วยิ้มออกมาเล็กน้อย เหมือนกับรู้อยู่ก่อนแล้วว่าสาริศาจะถามมาอย่างนี้ ในดวงตาได้มีความไม่อาจอธิบายออกมาได้แวบออกมาเล็กน้อย แล้วตอบคำถามของสาริศาไปด้วยสีหน้าท่าทางที่จริงใจตรงไปตรงมา

“ฉันมีความสนใจใคร่รู้ต่อตัวประธานของTNP Group และก็ได้ข่าวมาพอดีว่าคุณคือภรรยาของเขา” Elaineพูด

“อ่า อย่างนี้นี่เอง” สาริศาพูดตอบไป

สาริศาเห็นยิ้มแบบไม่อาจอธิบายความคิดออกมาได้ที่ตรงมุมปากของElaineแล้ว ภายในใจมันได้เกิดลางสังหรณ์ที่ไม่ดีขึ้นมา ใจคิดว่า:คงจะไม่ได้เป็นศัตรูหัวใจของฉันหรอกมั้ง? Elaineสวยเสียขนาดนี้ ทั้งยังมีความสามารถฉลาดเฉลียวตั้งขนาดนั้น ถ้าเป็นศัตรูหัวใจของตนจริง ๆ อย่างนั้นแล้วตนจะต้องสู้เธอไม่ได้แน่เลย!

โอ้!สาริศาเธอกำลังคิดอะไรอยู่!? ถึงแม้ว่าเธอจะไม่มั่นใจในตัวเอง เธอยังไม่เชื่อมั่นในความรักที่ธนพัตมีต่อเธออีกเหรอ?

แต่เห็นท่าทางที่ตรงไปตรงมาแบบนี้ของElaineแล้ว เหมือนว่าจะเพียงแค่ชื่นชมธนพัตเฉย ๆ เท่านั้นจริง ๆ

เสน่ห์เฉพาะตัวที่ค่อนข้างจะมีแบบเต็มเปี่ยมของธนพัต ในทุก ๆ การเคลื่อนไหวได้ดึงดูดผู้หญิงเข้ามามากมาย สาริศาลอบตนหน้าตัวเองในใจ บอกกับตัวเองไปว่าเลิกคิดเพ้อเจ้อได้แล้ว

“ความสัมพันธ์ของพวกคุณดีมั้ยคะ?” ในตอนที่สาริศากำลังคิดฟุ้งซ่านอยู่นั้นเอง Elaineก็ได้ถามออกมาประโยคนึง

“อืม เขาดีกับฉันมากเลย รักฉันมาก ฉันเองก็รักเขามากเหมือนกัน” สาริศาเม้มริมฝีปากออกมาเล็กน้อย พลางพูดออกไป บนใบหน้าได้ประดับไปด้วยรอยยิ้มมีความสุขแบบสาวน้อยที่กำลังตกอยู่ในห้วงความรักคนหนึ่ง

“เป็นอย่างนี้นี่เอง” ในดวงตาของElaineได้มีความเศร้าออกมาเล็กน้อย “ฉันเคยได้ยินกองทุนริศาที่TNP Groupได้ก่อตั้งขึ้นมาน่ะค่ะ ดูเหมือนว่าคุณธนพัตจะรักคุณมากจริง ๆ นะคะ”

“ก็...ค่ะ” สาริศาตอบออกไป “คุณElaineสวยเสียขนาดนี้ นิสัยก็ดี คุณเองก็จะต้องมีคนที่รักคุณและดีกับคุณอย่างแน่นอนเลยเหมือนกัน”

Elaineเลิกตาขึ้นมองสาริศาไปเล็กน้อย คิดว่ารอยยิ้มบนใบหน้าของสาริศามันขัดหูขัดตาอย่างมาก เธอยิ้มออกไปเล็กน้อย พลางพูดออกไปเบา ๆ ว่า “คนที่ฉันรักมากจนสุดหัวใจนั้น เขาก็ดีกับฉันมากเหมือนกัน”

“ใครหรอคะ?” สาริศาถามออกไปด้วยความสงสัยไม่เคยจะได้ยินมาก่อนเลยว่าElaineยังมีคนรักกับเขาด้วย เธอได้ถูกทำให้เกิดใจที่อยากรู้อยากเห็นที่รุนแรงขึ้นมาแล้ว

“ตอนนี้พวกเราแยกทางกันชั่วคราว แต่ฉันก็รู้ว่า ภายในใจของเขานั้นจะต้องมีฉันอยู่อย่างแน่นอน เพราะว่าพวกเราต่างฝ่ายต่างก็ไม่มีใครมาทดแทนกันได้ คุณว่าฉันคิดเพ้อฝันไปหน่อยหรือเปล่า?”

Elaineพูดไปแล้วก็ได้มองสาริศาไปด้วย มุมปากได้เผยรอยยิ้มที่ชวนให้น่าหลงใหลออกมาด้วย แต่ในดวงตากลับมีนัยแฝงที่มันอธิบายไม่ถูกแวบผ่านออกมาด้วยเล็กน้อย

“เออ ฉันเชื่อว่าผู้หญิงที่ดีงามอย่างคุณElaine คุณผู้ชายท่านนั้นจะต้องยังคงรักคุณอย่างลึกซึ้งอยู่เหมือนเดิมแน่นอน” สาริศาอยากรู้มากจริง ๆ คนที่สามารถทำให้Elaineยังคงคิดถึงกันอยู่เสมอขนาดนี้ จะเป็นคนแบบไหนกันนะ? แต่เห็นท่าทางที่ไม่อยากจะพูดออกมาให้มากไปกว่านี้ของElaineแล้ว ก็ไม่ได้ถามออกไปต่อ

“ฉันอิจฉาความสุขของคุณมากเลยค่ะ” Elaineเห็นสีหน้าที่ยุ่งเหยิงบนใบหน้าของสาริศาแล้ว ก็ได้พูดต่อออกมาอีกที “เชื่อว่าผู้หญิงจำนวนมากบนโลกนี้ต่างก็จะต้องอิจฉาคุณเหมือนกับฉันกันทั้งนั้นเลยค่ะ”

“อิอิ” สาริศาหัวเราะออกไปเล็กน้อย “แต่ละคนต่างก็จะต้องเจอกับคนที่ใช่ของตัวเองกันทั้งนั้น”

“งั้นเหรอ? มันไม่ใช่ทุกคนที่จะสามารถเป็นอย่างคุณสาริศาได้หรอกนะคะ ที่จะสามารถคว้าความสุขของตัวเองเอาไว้ได้น่ะ” Elaineพูดต่อออกมา

“แต่ความสุขที่เป็นของคุณไม่ช้าก็เร็วก็จะยังคงเป็นของคุณอยู่ดีนะคะ” สาริศาพูดออกไป

Elaineยิ้มออกมาเล็กน้อย มองสาริศาพลางตอบออกไปว่า “ขอให้สมพรปากนะคะ หวังว่ามันจะเป็นอย่างนั้นนะคะ”

ตอนก่อนที่จะไปนั้น Elaineก็ได้มอบกล่องที่ห่อมาอย่างงดงามให้กับสาริศาไปกล่องนึง

สาริศาเปิดดู เป็นน้ำหอมที่ดูงดงามขวดหนึ่ง ถึงแม้ว่าจะไม่มีโลโก้แบรนด์อะไร แต่เห็นแล้วก็รู้สึกว่ามันมีมูลค่าไม่น้อยเลย

“คุณกลับมาแล้ว” สาริศายื่นหน้าออกมาจากห้องครัวมองธนพัตพลางถามออกไป

ธนพัตเห็นสาริศาสวมผ้ากันเปื้อน ในมือกำลังถือกระบวยตักซุปเอาไว้อยู่ ท่าทางนายหญิงของบ้านที่คอยจัดการงานบ้านนี้ ทำเอามุมปากได้แสยะออกมาอย่างไม่รู้ตัว

ความรู้สึกแบบนี้มันดีมากเลย กลับบ้านไม่ได้ตัวคนเดียวอีกแล้ว มีคนคอยทำอาหารให้ตน รอตนอยู่

ธนพัตคิดไปพลางแล้วก็เดินเข้าห้องครัวไปพลาง กอดสาริศาไปจากทางด้านหลัง เอาหน้าซุกลงไปบนลำคอของสาริศา สูดหายใจเข้าไปลึก ๆ

ไม่ถึงสองวิ จู่ ๆ ธนพัตก็ได้เปลี่ยนสีหน้าไปทันที แล้วผลักสาริศาออกไป

“อ๊ะ! คุณทำอะไร!” สาริศาถูกทำให้ตกอกตกใจไปหมด มองธนพัตไปด้วยความประหลาดใจ

“กลิ่นบนตัวของคุณมันอะไรกัน!?” ธนพัตขมวดคิ้วถามออกมา

“น้ำหอมไง” สาริศาตอบไปด้วยใบหน้าที่เต็มไปด้วยความงงงวย

สาริศาเห็นท่าทางที่ใบหน้าได้เต็มไปด้วยความจริงจังของธนพัต ภายในใจมันได้ถูกเหยียบย่ำไปอย่างจัง ไม่รู้ว่ามันเกิดอะไรขึ้น

สีหน้าของธนพัตก็ได้เปลี่ยนไป แล้วถามออกไปอย่างค่อนข้างที่จะจริงจังเลยทีเดียว “คุณไม่เคยใส่น้ำหอมไม่ใช่หรอ? วันนี้ทำไมถึงได้ใส่น้ำหอม?”

สาริศาตอบออกไป “วันนี้ไปทำการสัมภาษณ์มา มีคนให้ฉันมา ฉันดมดูแล้วมันหอมมากเลย ก็เลยเอามาลองสักหน่อย มีอะไรเหรอ?”

“นี่คือน้ำหอมแบรนด์อะไร?” ธนพัตถามออกไปต่อ สายตาหันไปยังอาหารที่จัดวางอยู่ที่บนโต๊ะเอาไว้เรียบร้อยแล้ว และก็ได้สูดหายใจไปลึก ๆ พยายามที่จะให้ตนสงบลงไป