หวานเย็น กรุ่นใจ นิยาย บท 310

สาริศารู้สึกมึนงง จึงสาวเท้าก้าวเข้าไปในบ้าน แต่ว่าภาพที่เธอเห็นในบ้านนั้น ร่างของเธอถึงกับชะงักแข็งทื่อ

เกิดภาพหลอนปรากฏอยู่ด้านหน้าของเธอเหรอ บนพื้นที่กระจัดกระจายคืออะไร! ถุงน่อง…… กางเกงขาสั้น……ยังมี……มองไปตามเสื้อผ้าที่ตกอยู่บนพื้น สาริศาเห็นตรงบันไดที่อยู่ไม่ไกลจากห้องนอน มีแม้กระทั่งเสื้อชั้นในของผู้หญิง 

ที่เป็นของใคร พชิราเหรอ แล้วธนพัตล่ะ

ในใจครุ่นคิดถึงคำถามเหล่านั้น ร่างสาริศาเซไปทีหนึ่ง เธอรู้สึกว่าวิงเวียนศีรษะอย่างรุนแรง จากนั้นด้านหน้าก็มืดกลายเป็นสีดำ

แต่ว่าเพียงครู่เดียว เธอก็ได้ยืนตัวตรง หลับตาลง สาริศาไม่กล้าลืมตาเป็นเวลานาน

เธอแอบภาวนาอยู่ในใจ ว่าสิ่งที่เห็นเมื่อสักครู่ บางทีอาจจะเป็นเพียงภาพลวงตาเท่านั้น เป็นเพราะเธอถูกทำให้โมโหจนเกิดภาพหลอน เมื่อลืมตาขึ้นมาก็จะหายไปเอง

ปลอบใจตัวเองอยู่ในใจอยู่นานสองนาน สาริศาถึงได้ค่อย ๆ ลืมตาตัวเองขึ้นมา แต่ว่าทุกอย่างที่อยู่ตรงหน้ากลับไม่มีการเปลี่ยนแปลง เสื้อผ้าเหล่านั้นยังคงตกอยู่บนพื้น ไม่ได้หายไปเหมือนอย่างที่เธอหวัง

เงยหน้ามองไปยังทิศทางห้องนอน สาริศารู้สึกว่าร่างกายสั่นเทาไปหมด ในนั้นเป็นธนพัตกับพชิราจริงเหรอ เธอไม่อยากจะคาดเดาแบบนี้ แต่ว่าตวามคิดนี้กลับผุดอยู่ในใจของเธอ

สาริศาก้าวเท้าอย่างยากลำบาก เดินตรงไปทางห้องนอน หนึ่งก้าว สองก้าว……สาริศาไม่เคยคิดมาก่อนว่าฝีเท้าของตัวเองจะหนักหน่วงขนาดนี้

เมื่อเข้าใกล้ห้องนอนมากขึ้นเรื่อย ๆ สาริศาก็ได้ยินเสียงแผ่วเบาดังมาจากด้านใน ไม่อยากจะเข้าไปใกล้อีก เธอต้องการที่จะหันหลังจากไป เธอไม่สามารถที่จะจินตนาการหากด้านในนั้นเป็นธนพัตกับพชิราจริงๆ อย่างนั้นตัวเองจะทำอย่างไรดี

แต่ว่าเท้าของเธอดูเหมือนจะไม่ถูกควบคุมโดยสมอง ยังคงเดินมุ่งไปยังห้องนอนทีละก้าว ๆ

ในที่สุดก็เดินมาถึงด้านหน้าประตู สาริศาเห็นประตูที่เปิดแง้มอยู่ และเสียงหอบของหญิงสาวที่ปะปนกับเสียงหอบของชายหนุ่ม ก็ยิ่งดังเข้ามาในใบหูของเธอชัดเจน

“อ้าส์ ๆ……ธนพัต คุณสุดยอดจริง ๆ……อ้าส์……อย่า……อย่าสิ……ธนพัต……” เสียงร้องของหญิงสาวแทงทะลุหัวใจของสาริศา เสียงที่คุ้นเคยนี้ถ้าไม่ใช่ของพชิรา แล้วจะเป็นของใคร!

สาริศารู้สึกแต่เพียงว่าเหนือศีรษะของตัวเองดังตุ้มขึ้น เหมือนกับลูกระเบิดที่ฉับพลันดังระเบิดลงมากลางกระหม่อมในบัดดล

ต่อให้เธอจะโง่มากแค่ไหน เธอก็พอจะรู้ว่าในเวลานี้ข้างเกิดอะไรขึ้นในนั้น

แต่ว่า……เป็นไปไม่ได้! จะต้องเป็นไปไม่ได้ จะต้องไม่มีทางเป็นธนพัต ธนพัตไม่มีทางที่จะทำเรื่องแบบนี้ลับหลังตัวเอง  ถึงแม้ว่าจะได้ยินกับหูของตัวเอง สาริศาก็ไม่สามารถบอกตัวเองให้ยอมรับความจริงนี้ได้

มองดูประตูห้องนอนที่อยู่ห่างจากตัวเองเพียงหนึ่งเมตร สาริศาก็ยกเท้าแล้วเดินไป 

เธอต้องการเข้าไปดูให้แน่ใจ เป็นไปไม่ได้ที่จะเป็นธนพัต เธอไม่เชื่อ!

สาริศาตกในกับภาพที่อยู่ตรงหน้าจนเซถอยหลังไปสองก้าว เกือบจะล้มลงกองกับพื้น หลังจากค้ำอยู่ที่ผนังจนยืนตัวตรงได้แล้ว สาริศาก็มีสติขึ้น ตระหนักได้ว่าสิ่งเหล่านั้นที่ตัวเองเห็นเมื่อสักครู่เป็นเพียงภาพลวงตาเท่านั้น

อย่างนั้นสิ่งที่ตัวเองได้ยินเมื่อสักครู่ก็เป็นภาพลวงตาเหรอ ใบหน้าของสาริศาผุดความดีใจขึ้น แต่เสียงที่ดังขึ้นจากในห้องอย่างต่อเนื่องกลับทำลายความหวังสุดท้ายของเธออย่างแหลกลาญ

“ธนพัตคุณช้า ๆ หน่อย……อ้าส์……ฉันรักคุณมากจะตายแล้วธนพัต……เบา ๆ หน่อย……” เสียงไร้ยางอายของพชิราดังลอยออกมาอย่างต่อเนื่อง ทำลายภาพลวงตาของเธออย่างสิ้นเชิง

ทรุดตัวลงจากผนังกำแพงไปนั่งลงกับพื้น สาริศาต้องการอยากจะออกไปจากที่นี่ แต่ทว่ากลับไม่สามารถก้าวเท้าออกได้ ต้องการอยากจะเข้าไปในห้อง แต่สุดท้ายก็ไม่มีความกล้าที่จะเผชิญหน้ากับเรื่องราวทั้งหมด ทำได้เพียงนั่งอยู่ที่เดิมอย่างเงียบ ๆ ฟังเสียงออดอ้อนของพชิราอย่างทรมานหัวใจ

วันนี้ธพนพัตไม่เพียงแต่ไม่ไปตรวจครรภ์เป็นเพื่อนตัวเอง แต่เขายังร่วมมือกับคุณหมอเพื่อทำแท้งลูกในท้องของตัวเอง อีกทั้งเขายังบอกกับตัวเองว่ามีธุระที่ต้องจัดการ แต่ทว่าตอนนี้เขากลับอยู่ที่บ้านของพวกเขาทำเรื่องบัดสีบัดเถลิงกับพชิรา เมื่อคิดเรื่องเหล่านี้ หัวใจของสาริศาก็พังทลายจนไม่สามารถยอมรับได้

กัดฝ่ามือของตัวเองแรง ๆ แล้วร้องไห้อย่างเงียบ ๆ ไม่ยอมเชื่อว่าธนพัตจะทำเรื่องแบบนี้ได้ นี่ไม่ใช่ธนพัตในความทรงจำ ธนพัตที่เธอรู้จักไม่ใช่แบบนี้ คนที่เธอรักคนนั้นจะต้องไม่ทำแบบนี้กับตัวเองอย่างแน่นอน!

ไม่แน่คนที่อยู่ด้านในอาจจะไม่ใช่ธนพัต เกิดความหวังริบหรี่ขึ้นในหัวใจของสาริศาอีกครั้ง เวลานานขนาดนี้แล้ว เธอได้ยินเพียงเสียงของพชิรา แต่กลับไม่ได้ยินเสียงของธนพัต ไม่แน่คนที่อยู่ในนั้นอาจจะไม่ใช่ธนพัต แต่อาจเป็นคนอื่นก็ได้

ไม่ได้คิดอย่างรอบคอบเกี่ยวกับความสับสนทางความคิดเชิงตรรกะของตัวเอง สาริศาตอนนี้กำลังหาเหตุผลทั้งหมด พยายามที่จะบอกกับตัวเองว่าคนในห้องนั้นไม่ใช่ธนพัต แต่ว่าสุดท้ายก็ไม่มีความกล้าที่จะไปสืบหาความจริง

รีบหยิบโทรศัพท์ออกมา สาริศาหาหมายเลขโทรศัพท์ของธนพัตแล้วทำการโทรออกทันที ธนพัต ฉันเชื่อว่าคุณจะไม่ทำเรื่องแบบนี้ คุณจะต้องรับโทรศัพท์ รับโทรศัพท์……