หวานเย็น กรุ่นใจ นิยาย บท 319

สักพัก ชรัณก็กลับไปที่ห้องทำงานของธนพัต

“สืบมาได้หรือยัง” เห็นชรัณกลับมา ธนพัตก็รีบยืนขึ้นแล้วถาม

“ครับ” ชรัณพยักหน้า ก้มหน้าตอบคำถามธนพัต “ผมสืบมาอย่างชัดเจนแล้ว พชิราตอนเพิ่งเกิดนั้นได้ถูกลักพาตัวไปครั้งหนึ่ง ต่อมาถูกคุณแม่ของคุณนายน้อยเก็บได้ครับ”

“กันยาเพื่ออยากให้ลูกสาวของตัวเองมีชีวิตที่ดี จึงได้นำลูกของตัวเองส่งไปที่ตระกูลนิธิธราสกุล และเก็บลูกสาวของตระกูลนิธิธราสกุลเลี้ยงไว้ข้างตัว ดังนั้นคุณนายน้อยคือลูกสาวที่แท้จริงของตระกูลนิธิธราสกุล และพชิราเป็นลูกสาวแท้ ๆ ของกันยาครับ”

อันที่จริงตอนที่ชรัณได้ยินพชิราบอกเรื่องนี้กับตัวเองนั้นก็รู้สึกตกใจมากเช่นกัน คิดไม่ถึงว่าจะมีเรื่องแบบนี้เกิดขึ้น

เมื่อได้ยินคำพูดของชรัณ ธนพัตถึงได้เข้าใจความหมายของชัชวาล เพียงแต่ว่าใบสำคัญการหย่านั้นเกิดจากอะไร! ไม่ได้ ตัวเองจะต้องไปหาสาริศาแล้วถามให้เข้าใจ

เมื่อคิดมาถึงตรงนี้ ธนพัตก็มองไปทางชรัณ “สืบมาได้ไหมว่าสาริศาอยู่ที่ไหน”

“เพิ่งสืบมาได้ว่า คุณนายน้อยถูกคุณชัชวาลส่งไปอเมริกาด้วยเครื่องบินส่วนตัวแล้วครับ!”

“เป็นไปไม่ได้!” ธนพัตไม่อยากจะเชื่อว่าสาริศาจะจากตัวเองไปโดยไม่กล่าวลาสักคำ จิตใจจึงชะงักไปครู่หนึ่ง

“ผมยังสืบมาได้ คุณนายน้อยอาจจะคิดถึงเรื่องที่ถูกข่มขืนในครั้งก่อน แล้วพบว่าลูกในท้องมีความเป็นไปได้สูงที่อาจจะไม่ใช่ของคุณ คุณนายน้อยจึงไม่กล้าเผชิญหน้ากับคุณ ดังนั้นจึงเลือกที่จะจากไปอเมริกากับคุณชัชวาลครับ” ชรัณทำตามที่พชิราบอก

ที่แท้ก็เป็นแบบนี้ ธนพัตในที่สุดก็เข้าใจแล้วว่าทำไมสาริศาถึงได้เอ่ยเรื่องการหย่ากับเขา

ก่อนหน้านี้สาเหตุที่เขาไม่ยอมบอกเรื่องที่เธอถูกข่มขืน ก็กลัวว่าเธอจะจากตัวเองเพราะไม่กล้าเผชิญหน้ากับตัวเอง คิดไม่ถึงว่าสุดท้ายก็ยังหนีไม่พ้นจากผลลัพธ์ข้อนี้

แต่เขาไม่สามารถยอมให้สาริศาจากไปเช่นนี้ได้ ถ้าหากไม่มีสาริศา ชีวิตต่อไปของเขาจะดำเนินต่อไปอย่างไร เขาจะต้องตามเธอกลับมา

“ชรัณ ตอนนี้ไปจองตั๋วไปอเมริกาให้ผม ยังมีอีก ไปสืบตำแหน่งของชัชวาลกับสาริศาในอเมริกามา และให้เร็วด้วย!”

“ครับ” ชรัณรีบตอบกลับทันที จากนั้นก็หันหลังอยากจะออกไป

ถึงแม้เขาจะถูกพริชาข่มขู่ จึงจำใจพูดคำเหล่านี้ออกมา แต่ว่าเขาก็ได้สืบมาแล้ว เรื่องที่สาริศาไปอเมริกานั้นเป็นเรื่องจริง ถ้าหากว่าคุณชายพัทสามารถตามตัวคุณนายน้อยกลับมาได้ก็คงเป็นเรื่องดี อย่างนั้นความรู้สึกผิดในใจของเขาจะได้ลดน้อยลงเล็กน้อย

“เดี๋ยวก่อน” จู่ ๆ ธนพัตเรียกหยุดชรัณ “ผมจะไปสนามบินกับนายตอนนี้!”

เมื่อคิดถึงเรื่องที่สาริศากำลังหนีไปจากชีวิตของเขา ธนพัตแทบจะรอไม่ได้แม้แต่นาทีเดียว เขาจะไม่ยอมให้เรื่องแบบนี้เกิดขึ้น

ชรัณได้ยินดังนั้นก็ถอยไปด้านหลัง แล้วทั้งสองก็เดินออกไปด้านนอกอย่างรวดเร็ว แต่พบว่าลิฟต์เกิดการขัดข้องชั่วคราว ธนพัตจึงรู้สึกหงุดหงิดในใจ จึงเตะเข้าที่ประตูลิฟต์แรง ๆ ไปหนึ่งที จากนั้นก็เลี้ยวไปทางบันไดแล้ววิ่งลงไป

คิดไม่ถึงว่าเมื่อลงไปได้เพียงชั้นเดียว ทันใดนั้นพชิราก็ปรากฏตัวขึ้น

พชิรายังคงร้องไห้แล้วกล่าว “ธนพัต ก่อนหน้านี้ฉันโกหกคุณ ฉันไม่สามารถเห็นคุณเป็นเพื่อนได้จริง ๆ สาเหตุที่ฉันพูดกับคุณแบบนั้น คือกลัวคุณจะไม่สนใจฉัน”

พชิราน้ำตาไหลพรั่งพรูออกมา “ตั้งแต่ที่ความจำฉันกลับคืนมา ฉันก็รีบกลับมาที่ประเทศเพื่อมาหาคุณ ฉันอยากจะบอกว่าฉันจำคุณได้แล้ว ฉันยังอยากจะอธิบายให้ชัดเจนถึงเรื่องราวที่เกิดขึ้นในหลายปีที่ผ่านมา อยากจะเริ่มต้นใหม่กับคุณ! แต่เมื่อฉันกลับมากลับพบว่าคุณแต่งงานไปแล้ว”

“ธนพัต ฉันก็ลองพยายามบอกกับตัวเองว่า คุณเป็นคนที่มีเจ้าของแล้ว ฉันไม่ควรมีความรู้สึกแบบชายหญิงกับคุณอีก แต่ว่าฉันไม่สามารถลืมคุณได้จริง ๆ ฉันรักคุณนะธนพัต!”

การสารภาพของพชิราในเวลานี้ ไม่เพียงแต่ไม่ทำให้ธนพัตรู้สึกซาบซึ้ง แต่ยังกลับทำให้เขารู้สึกรำคาญ หากรู้ตั้งแต่เนิ่น ๆ ว่าพชิราคิดแบบนี้ เขาจะไม่ยอมให้เธอมาร่วมงานด้วยกันอย่างแน่นอน

“แต่ว่าผมไม่ได้รู้สึกแบบนั้นกับคุณแล้ว ตอนนี้ผมรักสาริศา คุณปล่อยผม ผมจะไปหาสาริศา!” ธนพัตหมดความอดทนอยากจะสะบัดทิ้งพันธการจากพชิรา

เมื่อได้ยินคำพูดตรงไปตรงมาของธนพัต หัวใจของพชิราก็เต็มไปด้วยความริษยา ทำไมตัวเองพูดชัดเจนขนาดนี้แล้ว ธนพัตยังจะต้องการไปหาสาริศาอีก หรือว่าหัวใจของเขานั้น ไม่มีที่สำหรับเธอสักนิดเดียว?

สาริศา ล้วนเป็นเพราะเธอ! แววตาพชิราประกายความชั่วร้าย ถ้าหากไม่ใช่เพราะเธอ ธนพัตจะพูดแบบนี้กับฉันได้อย่างไร! ชัชวาลจะไม่ต้องการน้องสาวอย่างตัวเองได้อย่างไร เห็นได้ชัดเจนว่าเขาเคยรักและตามใจเธอ

ตอนนี้ตัวเองไม่ได้เป็นลูกสาวของตระกูลนิธิธราสกุลแล้ว ถ้าหากแม้แต่ธนพัตก็ไม่ต้องการตัวเองอีก อย่างนั้นเธอจะทำอย่างไรดี หรือว่าต้องพเนจรเร่ร่อนอยู่ข้างทาง

ไม่! ชีวิตของเธอนั้นควรจะเป็นชีวิตที่ผู้คนอิจฉา เธอจะไม่ยอมให้ตัวเองต้องดูสมเพชเวทนา เมื่อคิดได้ดังนี้ พชิราก็ได้ตัดสินใจอย่างโหดเหี้ยม

พชิราจงใจเซไปด้านหลังตามแรงสะบัดของธนพัต ทันใดนั้นร่างทั้งคนก็ร่วงกลิ้งลงไปตามบันไดทันที