หวานเย็น กรุ่นใจ นิยาย บท 339

หลังจากได้ยินพี่เลี้ยงบอกตำแหน่งที่อยู่ สาริศาก็รีบวางสายแล้วรีบเดินทางไปที่นั่นทันที เพิ่งก้าวออกไปเพียงสองก้าว ชัชวาลที่ออกมาจากห้องประชุมก็เรียกเธอไว้

 “ริศา เกิดอะไรขึ้น?” เขาได้ยินเสียงร้องตกใจของสาริศาดังเข้าไปในห้องประชุม จึงรีบออกมาดู จึงเห็นเธอรีบวิ่งออกไปด้วยน้ำตานองหน้า

 “พี่คะ!” ในที่สุดก็เห็นที่พึ่งพิงสุดท้าย สาริศาร้องไห้และวิ่งไปกอดชัชวาลไว้แน่น“ธีร์หายตัวไปบริเวณถนนบางระจันค่ะ พี่เลี้ยงบอกว่าหายังไงก็หาไม่เจอ ฉันไม่รู้ว่าต้องทำยังไงดี”

พอได้ยินว่าธีร์หายตัวไป ชัชวาลก็ตกใจมากเช่นกัน แต่เมื่อเห็นสีหน้าที่ร้อนรนของสาริศา เขาจึงต้องบังคับตัวเองให้สงบที่สุด

 “ริศา น้องอย่าเพิ่งร้อนใจไปก่อน บางทีธีร์อาจจะแค่วิ่งเล่น เดี๋ยวพี่จะรีบส่งคนไปตามหาเดี๋ยวนี้ อย่าเพิ่งร้อนรน ไม่อย่างนั้น จะยิ่งตามหาธีร์ไม่เจอ”

หลังจากปลอบใจสาริศาแล้ว ชัชวาลก็หยิบโทรศัพท์มือถือออกมากดโทรออกสองสามสาย เพื่อระดมกำลังคนทั้งหมดที่เขารู้จักรีบออกค้นหาเบาะแสของธีร์

หลังจากกดวางสาย ชัชวาลกับสาริศาก็รีบไปยังที่ที่ธีร์หายตัวไป เพื่อตามหาธีร์ในบริเวณใกล้เคียง

สาริศาพยายามควบคุมตัวเองให้สงบลง แล้วพยายามสอบถามคนที่เดินผ่านไปมาพร้อมกับอธิบายหน้าตาของธีร์ไปด้วย แต่ก็ไม่มีใครเคยเห็นเลย

 “ธีร์! ธีร์ลูกอยู่ที่ไหน!” สาริศาตะโกนเรียกชื่อธีร์อย่างบ้าคลั่ง น้ำตาไหลลงมาราวกับสายฝน ธีร์คือทุกสิ่งทุกอย่างสำหรับเธอ เขาจะเป็นอะไรไปไม่ได้ ไม่อย่างนั้นเธอคงไม่สามารถมีชีวิตอยู่ต่อไปได้

ในขณะที่สาริศากำลังตามหาลูกอย่างบ้าคลั่ง ชัชวาลก็โทรเข้ามา

 “ริศา มีเบาะแสของธีร์แล้ว”

คำพูดของชัชวาลทำให้สาริศาดีใจขึ้นมาทันที “ตอนนี้ธีร์อยู่ที่ไหนคะ”

“ตอนนี้เขาอยู่ที่กีรติเมธานนท์กรุ๊ป อยู่กับธนพัต” ชัชวาลเองก็ตกใจมากตอนที่ได้ยินครั้งแรก

 “อะไรนะคะ!” สาริศาที่เพิ่งวางใจก็ต้องตกใจขึ้นมาทันที “ธนพัตจับเขาไปเหรอคะ เขาคิดจะทำอะไรกันแน่!”

ตอนนี้สาริศาหวาดหวั่นมาก หรือว่าธนพัตจะรู้แล้วว่าธีร์เป็นลูกของเขา ดังนั้นเขาจึงคิดจะแย่งธีร์ไปจากเธอ?

 “ริศา อย่าเพิ่งคิดมาก ดูเหมือนว่าธีร์จะแอบหนีพี่เลี้ยงแล้ววิ่งไปหาธนพัต จากนั้นธนพัตก็พาเขาไปที่กีรติเมธานนท์กรุ๊ปด้วย ตอนนี้ชรัณก็กำลังตามหาแม่ของเด็กอยู่เช่นกัน ดังนั้นธนพัตน่าจะยังไม่รู้ว่าธีร์เป็นใคร” ชัชวาลรีบบอกข้อมูลที่เขารู้มา

 “แล้วฉัน... ฉันจะไปรับธีร์ยังไงดีคะ”พอได้ยินว่าธีร์ไม่ได้เป็นอะไร สาริศาก็ถอนหายใจด้วยความโล่งอก แต่ก็ตกอยู่ในสถานการณ์ลำบากอีกเรื่อง ถ้าเธอไปรับธีร์ด้วยตัวเอง จากไหวพริบของธนพัต เขาจะต้องเริ่มสงสัยอย่างแน่นอน

 “พี่ได้ให้คนที่บ้านแกล้งทำเป็นพ่อแม่ของธีร์ไปรับเขาจากกีรติเมธานนท์กรุ๊ปแล้ว น้องไม่ต้องห่วง ธีร์จะต้องกลับมาอย่างปลอดภัยแน่นอน”

 “อืม” สาริศาพยักหน้ารัว ยังดีที่ชัชวาลคิดได้รอบคอบกว่า

 แต่อีกด้านหนึ่งเธอก็กังวลมาก เพราะธีร์ยังเป็นเด็ก ถ้าเผลอพูดหลุดปากไปจะเกิดอะไรขึ้น

ธนพัตที่กำลังหัวเราะและมองการกระทำระหว่างท่านประเสริฐกับธีร์ ก็ได้รับโทรศัพท์จากชรัณ

 “คุณชายครับ ทางเราตามหาพ่อแม่ของเด็กเจอแล้วครับ และตอนนี้ผมกำลังพาพวกเขาไปที่กีรติเมธานนท์กรุ๊ปนะครับ”

 “โอเค ฉันจะรอคุณที่ห้องทำงาน”

หลังจากวางสายแล้ว ธนพัตก็ยิ้มให้กับธีร์ที่กำลังเล่นสนุกอยู่ในอ้อมแขนของท่านประเสริฐ “ธีร์ ลุงหาพ่อแม่ของหนูเจอแล้ว และพวกเขากำลังจะมารับหนูที่นี่แล้วด้วย”

พ่อกับแม่? ธีร์อดที่จะสงสัยไม่ได้ว่าพ่อของเขาอยู่ที่นี่แล้วไม่ใช่เหรอ

หลังจากได้ยินคำถามของท่านประเสริฐ เขาถึงได้คิดถึงเรื่องนี้ ถ้าในช่วงห้าปีที่ผ่านมาสาริศาแต่งงานใหม่เขาจะทำยังไง

“ไม่ได้แต่งก็ดีแล้ว ฉันจะบอกไว้เลยนะ สาริศา หลานสะใภ้คนนี้ฉันพอใจมาก ฉันไม่สนใจว่าทำไมแกถึงหย่ากับเมื่อห้าปีก่อน แต่ตอนนี้เธอกลับมาแล้ว แกต้องหาวิธีขอเธอแต่งงานอีกครั้งแล้วพากลับมาให้ได้!”

 “คุณปู่ครับ ผมทำอย่างแน่นอน” ธนพัตมองหน้าท่านประเสริฐด้วยสีหน้าจริงจัง นี่เป็นเรื่องที่เขาสาบานไว้กับตัวเองด้วยเช่นกัน

สาริศา ชั่วชีวิตนี้คุณไม่มีวันหนีผมพ้นแน่นอน!

 ……

 หลังจากกลับมาถึงตระกูลนิธิธราสกุล พอธีร์ลงมาจากรถก็ถูกสาริศาดึงมากอดไว้แน่น

 “ลูกคนนี้นี่หายไปไหนมา รู้ไหมว่าหนูทำให้แม่แทบจะบ้าตาย!” สาริศากอดธีร์แน่นแล้วร้องไห้ออกมา

 “ผมขอโทษครับคุณแม่ ผมผิดไปแล้ว” พอเห็นสาริศาร้องไห้อย่างหนัก ธีร์ก็รีบขอโทษ ข้างหูเธออย่างรู้สึกผิด

 “ตอนนี้รู้แล้วใช่ไหมว่าตัวเองทำผิด! ไหนบอกแม่มาสิว่าวิ่งหนีไปทำไม ถ้าเกิดอะไรขึ้นกับลูกแล้วแม่จะทำยังไง?” ความเป็นห่วงก่อนหน้านี้กลายเป็นความโกรธทันที สาริศาจึงเริ่มตำหนิธีร์อย่างโมโห เด็กคนนี้ช่างไม่รู้อะไรเอาซะเลย!

น้อยมากที่จะเห็นแม่ของตนเองโกรธมากขนาดนี้ ธีร์หันหน้าไปขอความช่วยเหลือจากชัชวาลที่ยืนอยู่ด้านข้าง โดยหวังว่าลุงของเขาจะช่วยพูดอะไรบ้าง

 แต่ชัชวาลกลับนิ่งเงียบ ถึงแม้ปกติแล้วเขาเอาใจธีร์มาก แต่เขาก็ไม่ได้เอาใจเกินขีดจำกัด ครั้งนี้ธีร์ทำผิดจริงๆ เขาต้องเรียนรู้ที่จะสำนึกผิดและปรับปรุงแก้ไข

 พอเห็นว่าลุงของเขาไม่คิดจะช่วยพูดแทนเขา ธีร์ก็มองมาทางสาริศาด้วยท่าทางน้อยอกน้อยใจ “คุณแม่ครับ ผมไม่ได้วิ่งหนีไปเถลไถลนะครับ ผมแค่อยากไปหาคุณพ่อเท่านั้นเอง”