หวานเย็น กรุ่นใจ นิยาย บท 365

แม้ว่าธีภพจะไม่ชอบธนพัตตั้งแต่เด็ก แต่เขาก็คิดว่าตัวเองรู้จักเขาในระดับหนึ่ง แม้ว่าเขาจะหยิ่งทะนง ชวนให้คนไม่ชอบ แต่ก็ไม่มีเรื่องของศีลธรรม การบังคับให้คนไปทำแท้ง ดูเหมือนคนอย่างเขาจะทำไม่ได้

ในขณะเดียวกัน เขาก็เป็นผู้ชาย เขารู้ว่าผู้ชายจะมีความอดทนต่อผู้หญิงที่เขารักมากแค่ไหน

ตอนที่สาริศาถูกไรยาลักพาตัวไปครั้งก่อน ธนพัตยอมช่วยเธออย่างไม่คิดชีวิต ซึ่งหมายความว่าสาริศามีความสำคัญมากในใจของธนพัต

เมื่อเป็นเช่นนี้ ธนพัตจะโหดเหี้ยมถึงขนาดบังคับให้เธอไปทำแท้งได้อย่างไร ยิ่งไปกว่านั้น ถ้าไม่พูดถึงเรื่องนี้ ในฐานะคนนอก สัญชาตญาณของเขาบอกว่าเรื่องนี้ต้องมีอะไรวับซ้อนอย่างแน่นอน

เมื่อได้ยินคำพูดของธีภพ สาริศาก็ตกตะลึงเล็กน้อย “หมายความว่ายังไงเหรอ”

ยังไงบุรินทร์ก็คือพ่อของธีภพ เขาอาจจะรู้บางอย่างที่เธอไม่รู้หรือเปล่า

“ผมก็บอกไม่ได้ แค่คิดว่าธนพัตไม่ใช่คนแบบนั้น” ธีภพดูจริงจังเล็กน้อย “อีกอย่าง คุณลองคิดดู ตอนที่อยู่ในร้านกาแฟก่อนหน้านี้ พชิราจงใจถ่ายวิดีโอแบบนั้นเพื่อใส่ร้ายคุณ ครั้งนี้จะเป็นเหมือนกันไหม พิชราแอบบงการเรื่องอยู่ จงใจทำให้คุณกับธนพัตเข้าใจผิดกัน”

แม้จะไม่ได้อยากจะพูดช่วยธนพัต แต่ตอนนี้เขาก็ไม่ได้คิดอะไรกับริศาแล้ว จึงหวังให้เธอมีความสุขแทนการใช้ชีวิตในความขุ่นเคือง

สาริศาไตร่ตรองถึงความเป็นไปได้ที่ธีภพพูดมา เป็นไปได้จริงๆ เหรอ ที่ว่าเรื่องนี้เป็นแผนการของพชิรา ไม่เกี่ยวอะไรกับธนพัต

“ริศา หลังจากกลับไทยคุณได้คุยกับธนพัตเรื่องนี้แล้วหรือยัง บางทีอาจจะมีความเข้าใจผิดกันระหว่างพวกคุณก็ได้” ธีภพถาม

คำพูดของเขาทำให้สาริศาเกิดความสงสัยในใจมากขึ้น

ตั้งแต่กลับมา เธอก็ไม่ได้คุยกับธนพัตเกี่ยวกับอดีตเลยจริงๆ ทุกครั้งที่เขาต้องการคุยกับเธอ เธอก็ไม่สามารถระงับความโกรธในหัวใจได้เลย ต้องจบแบบไม่ดีทุกครั้ง ไม่เคยสนใจว่าเขาจะพูดอะไร

มันจะเป็นแผนการของพชิราจริงหรือ เมื่อมองย้อนกลับไป ดูเหมือนว่าเธอจะคิดมาเสมอว่าธนพัตเป็นคนทำเรื่องนั้น และไม่เคยถามเขาแบบจังๆ เลย

แต่ชรัณที่พาเธอไปทำแท้งที่โรงพยาบาล ถ้าธนพัตไม่ได้สั่ง ชรัณจะทำอย่างนั้นได้อย่างไร ชรัณเป็นคนสนิทของธนพัตเลยนะ ใครก็คิดจะทรยศธนพัต แต่เธอนึกไม่ออกว่าชรัณจะทรยศธนพัตยังไง

ใจสับสนวุ่นวายอยู่พักหนึ่ง สาริศาก็ปวดหัวมาก เกิดอะไรขึ้นในตอนนั้นกันแน่ เหมือนจะต้องหาเวลาคุยกับธนพัตดีๆ แล้วล่ะ หากมีความเข้าใจผิดอะไรจริงๆ เธอนึกไม่ออกเลยว่าเธอพลาดอะไรไปบ้างตลอดหลายปีที่ผ่านมานี้

“เข้าใจแล้ว ฉันจะหาเวลาคุยกับเขาดีๆ ภพ ขอบคุณสำหรับการเตือนสติฉันนะ” สาริศากล่าวขอบคุณธีภพจากใจจริง เห็นได้ชัดว่าเขาแตกต่างจากพ่อของเขา บุรินทร์ทำเพื่อประโยชน์ของตัวเองเท่านั้น

“ไม่เป็นไร” ธีภพตอบยิ้มๆ แล้วก็คิดอะไรบางอย่างออก รอยยิ้มบนใบหน้าก็ถูกแทนที่ด้วยความกังวลอย่างรวดเร็ว “ริศา ยังมีอีกเรื่องหนึ่ง ไม่รู้จะบอกกับคุณดีไหม"

"เรื่องอะไรเหรอ" สาริศามองธีภพอย่างสงสัย มีอะไรอีกที่เธอยังไม่รู้

“ผมไม่ได้ช่วยเขา ผมช่วยคุณ” ดวงตาของธีภพจริงใจ “ผมแค่อยากให้คุณมีความสุข”

แค่ประโยคเดียวก็สะกิดใจสาริศาได้ ทั้งๆ ที่รู้ว่าตัวเองไม่มีทางพัฒนาความสัมพันธ์กับธีภพได้แล้ว แต่เธอก็รู้สึกโชคดีมากที่ไม่ได้รักผิดคนตั้งแต่แรก

รักแรกที่ดีที่สุด ได้มอบให้กับคนที่คู่ควรแล้ว

ทั้งสองหยุดพูด เงียบแต่กลับไม่อึดอัด สาริศาเหมือนจะสัมผัสได้ถึงความอบอุ่นที่ปกคลุมทั้งสองไว้ มันไม่เกี่ยวอะไรกับความรัก แต่ยังคงทำให้เธอประทับใจ

ดีจัง... นี่อาจจะเป็นตอนจบที่ดีที่สุดสำหรับคนที่เคยรักและเกลียดชังกันแล้วก็ได้เนอะ

ต่างกับเธอและธนพัตแม้จะเคยรักกันแต่ตอนนี้กลับกลายเป็นศัตรูไปแล้ว

ไม่ทันรู้ตัวก็มืดแล้ว สาริศาและธีภพก็ลุกออกมาจากมหาวิทยาลัย กลับโรงแรมไปทานอาหารเย็นกับทุกคน

แต่ไม่คิดเลยว่า ทันทีที่มาถึงประตูโรงแรม สาริศาก็จะได้เห็นรถที่คุ้นเคยจอดอยู่หน้าโรงแรม

ทันทีที่เห็นรถคันที่คุ้นเคย สาริศารู้สึกราวกับว่าเลือดในร่างกายของเธอแข็งตัว ก้าวเท้าไม่ออกและยืนนิ่งอยู่กับที่