หวานเย็น กรุ่นใจ นิยาย บท 50

ระหว่างทางจนกลับมาถึงบ้าน พอธนพัตเข้ามาในห้อง สาริศาเพิ่งอาบน้ำเสร็จและออกมาจากห้องน้ำในสภาพพันผ้าเช็ดตัวผืนเดียว คิดไม่ถึงว่าพอออกมาจะเผชิญหน้าเข้ากับธนพัตในสภาพแบบนี้

“ว๊าย”สาริศากรีดร้องออกมา แล้วคิดจะพุ่งตัวเข้าไปในห้องน้ำอีกครั้ง

แต่ธนพัตก็พูดออกมาเบาๆ “ไม่ต้องหลบหรอก ยังไงผมก็เห็นหมดแล้ว”

สาริศาตัวแข็งทื่อไปทันที

มันก็จริง ในคืนวันนั้น แม้ช่วงท้ายจะไม่มีอะไรเกิดขึ้น ธนพัตก็เห็นเรือนร่างของเธอหมดแล้วทุกส่วน

ใบหน้าของสาริศาแดงก่ำ แต่เธอก็ไม่ได้หลบอีก เธอเดินออกมาด้วยท่าทีกระดากอาย แล้วสวมเสื้อคลุมชุดนอนข้างนอกอย่างรวดเร็ว ถึงได้ดึงผ้าเช็ดตัวออกอย่างรวดเร็ว

ธนพัตมองไปที่สาริศาที่อยู่ตรงหน้าเขา ร่างกายของเธอยังเปียกอยู่เล็กน้อย หยดน้ำไหลลงมาตามลำคอระหงของเธอ และใบหน้าของเธอก็แดงจากความร้อนหลังจากอาบน้ำเสร็จ แดงเหมือนลูกพีชที่น่าอร่อย

ธนพัตกระแอมแห้ง ๆ แล้วมองไปทางอื่น

ถึงแม้เขาจะรู้ว่าสาริศากับผู้ชายคนอื่นเคยมีอะไรกัน แต่ทุกครั้งที่ได้เห็นเรือนร่างของเธอ เขาก็ยังรู้สึกมีปฏิกิริยาขึ้นกับร่างกายของเขาตลอด

ให้ตายเถอะ ทั้งที่เมื่อก่อนเขาเป็นคนที่รักสะอาดมากแท้ๆ

แต่พอเป็นสาริศา ดูเหมือนจะพิเศษไปซะทุกอย่าง

หลังจากที่สาริศารีบเปลี่ยนชุดนอนจนเสร็จอย่างรวดเร็ว เธอก็รีบขึ้นไปบนเตียง แล้วมองที่ธนพัต “คุณไม่อาบน้ำเหรอคะ?”

จากนั้นธนพัตก็ได้สติกลับมา เขาพยักหน้า แล้วลุกขึ้นจากรถเข็นเดินตรงไปที่ห้องน้ำ

ตอนนี้สาริศาเข้าใจแล้ว ว่าทำไมธนพัตถึงไม่มีคนดูแลเขาเป็นการส่วนตัว เพราะเขาไม่ต้องการคนดูแล ข้างกายมีสายตาคู่หนึ่งคอยจับตามอง มันน่ารำคาญ

ธนพัตเข้าไปในห้องน้ำ หลังจากนั้นไม่นานมีเสียงน้ำไหลดังออกมา สาริศากำลังจะเปิด Facebook ขึ้นมาดู แต่สักพักเดียวเสียงน้ำไหลในห้องน้ำก็หยุดไป ก่อนที่เสียงเรียกของธนพัตจะดังขึ้นมาจากห้องน้ำ

“ริศา”

เสียงของธนพัตน่าฟังมาก ฟังดูแหบเล็กน้อย และทุกครั้งที่เขาเรียกเธอ หัวใจของเธอจะเต้นแรงอย่างผิดปกติ

“มีอะไรหรือเปล่าคะ” เธอรีบลุกขึ้นจากเตียง

“ผมลืมเอาชุดชั้นในเข้ามา” เสียงของธนพัตดังขึ้น “คุณช่วยหยิบมาให้ผมหน่อยได้ไหม”

สาริศาตกตะลึง ใบหน้าของเธอแดงก่ำขึ้นมาทันที

เอาชุดชั้นในให้เขาอย่างนั้นเหรอ?

สิ่งของส่วนตัวขนาดนั้น!

“คุณไม่สะดวกเหรอ” เสียงของธนพัตดังขึ้นมาอีกครั้ง เพราะไม่ได้ยินคำตอบจากสาริศา “งั้นผมออกมาเอาเองนะครับ?”

สาริศาจินตนาการถึงชายหนุ่มรูปร่างดีของธนพัตที่เพิ่งอาบน้ำเสร็จออกมา แล้วกระโดดขึ้นบนเตียงอย่างรวดเร็ว “ไม่ต้องค่ะ เดี๋ยวฉันเอาไปให้ อยู่ตรงไหนคะ?”

ภายในห้องน้ำ ธนพัตกำลังยืนอยู่ข้างประตู และกำลังยกยิ้มมุมปาก และพูดด้วยเสียงอ่อนโยน “อยู่ในลิ้นชักใต้ตู้เสื้อผ้า”

สาริศาเปิดลิ้นชักจึงเห็นว่ามันเต็มไปด้วยชุดชั้นในชื่อดัง สาริศาหลับตาแล้วคว้าตัวหนึ่งขึ้นมา ก่อนจะเดินไปที่ประตูห้องน้ำแล้วเคาะประตูเบาๆ

ในตอนแรกเธอคิดว่าธนพัตจะเปิดประตู และเธอก็เพียงแค่ยื่นเข้าไปให้ แต่เธอคิดไม่ถึงเลย ว่าธนพัตจะเปิดประตูห้องน้ำออกมาพร้อมกัน

ไอน้ำจากห้องน้ำโชยออกมา ภาพเหตุการณ์ชายหนุ่มรูปงามเดินออกมาจากห้องน้ำ ก็ปรากฏขึ้นมาตรงหน้าสาริศา

ถึงแม้ก่อนหน้านี้จะมีการสัมผัสที่ใกล้ชิดหลายครั้ง แต่นี่เป็นครั้งแรกที่สาริศาได้เห็นเรือนร่างของธนพัต

ไหล่กว้าง อกแกร่ง กล้ามหน้าท้องซิกแพ็กเป็นลอนงาม ยาวลงมาจนถึงบริเวณผ้าเช็ดตัว?

เธอลืมตาขึ้น และเห็นว่าธนพัตไม่ได้นอนอยู่บนเตียงแล้ว เธอหยิบโทรศัพท์มือถือที่โต๊ะข้างเตียงขึ้นมา จึงเห็นว่าคนที่โทรมาเป็นทางโรงพยาบาล

“คุณสาริศาคะ ค่ารักษาพยาบาล5หมื่น ที่เคยแจ้งคุณไป เมื่อไหร่จะพร้อมชำระคะ”

สาริศาปวดหัวมาก

เธอเกือบลืมค่ารักษาพยาบาล5หมื่นไปเลย ธีภพไม่อนุมัติที่จะให้เธอขอเบิกเงินเดือนล่วงหน้า แล้วเธอจะไปหาเงิน 5หมื่นได้จากที่ไหน?

หลังจากให้การรับรองกับโรงพยาบาลว่าจะรวบรวมเงินให้ได้ภายในสามวัน สาริศาก็กดวางสาย และเดินลงบันไดไปด้วยอาการคิดหนัก

ในห้องอาหาร ธนพัตกำลังทานอาหารเช้าอยู่ โดยมีชรัณยืนรายงานผลการตรวจสอบของเขา

“จากการตรวจสอบของเรา ชายชราคนนั้นไม่ได้โกหกครับ ในครั้งนั้นมีคนแนะนําเขาจริงๆ แต่สุดท้ายเขาก็ไม่ประสบความสำเร็จและถูกกลุ่มปริศนาเข้ามาแย่งไป”

“พวกมันเป็นใคร?”

ชรัณทำสีหน้ารู้สึกผิด “เรายังสืบไม่พบว่าอีกฝ่ายเป็นใครครับ”

“ยังสืบไม่พบ?” ธนพัตเลิกคิ้ว

เขารู้ความสามารถในการทำงานของชรัณดี ถ้าชรัณตรวจสอบไม่เจอ อีกฝ่ายต้องเป็นกลุ่มอิทธิพลที่ไม่ธรรมดาจริงๆ

“ตรวจสอบต่อไป” ธนพัตพูด “แล้วใครเป็นคนเสนอชายชราคนนั้น?”

“เรื่องนี้พอจะได้เบาะแสแล้วครับ ดูเหมือนว่าจะมีคนถูกซื้อตัวไป น่าจะสืบหาได้ง่าย”

ชรัณพยักหน้า ทันใดนั้นเองเขาก็เหมือนจะนึกอะไรบางอย่างขึ้นมาได้ แล้วพูดด้วยท่าทีหวาดกลัว “อีกอย่างนะครับ คุณชาย ตอนที่ตรวจสอบเรื่องพวกนี้ ผมตรวจสอบพบว่าแม่ของคุณนายน้อยดูเหมือนจะป่วยหนักตั้งแต่เมื่อสองปีก่อน และจนถึงตอนนี้ก็ยังไม่ได้สติขึ้นมาเลยครับ”

“ทำไมนายถึงไม่บอกให้เร็วกว่านี้