หวานเย็น กรุ่นใจ นิยาย บท 585

“เล่าให้ฟังบ้างสิคะ พวกพี่สองคนคบกันได้ยังไง?” สาริศาอยากรู้ว่ามิลินคว้าใจพี่ชายของเธอได้ยังไงภายในเวลาแค่สามวัน

มิลินจึงเล่าเรื่องที่เกิดขึ้นกับพวกเธอในช่วงไม่กี่วันที่ผ่านมา

ตั้งแต่ชัชวาลเห็นมิลินที่เพิ่งอาบน้ำออกมาในคืนนั้น เขากลับไปที่ห้องของเขาแล้วครุ่นคิดทั้งคืน ว่าตนเองรู้สึกยังไงกับมิลินกันแน่

หลังจากครุ่นคิดมาทั้งคืน ในที่สุดก็คิดได้ เขาชอบมิลิน ไม่อย่างนั้นไม่มีทางปล่อยให้เธอมานอนที่บ้านของเขาแบบนี้

เช้าวันรุ่งขึ้น เป็นวันหยุดสุดสัปดาห์ ไม่มีคาบเรียน

หลังจากที่ทั้งสองทานอาหารเช้าเสร็จแล้วนั่งพักผ่อนบนโซฟา ชัชวาลก็ลุกขึ้นแล้วจ้องมองไปที่ดวงตาของมิลิน แล้วถามว่า “มิลิน คุณชอบผมไหม”

ตอนที่มิลินได้ยินคำถามนี้ ร่างกายของเธอก็แข็งทื่อไปชั่วคราว

ความชอบของเธอดูชัดเจนขนาดนั้นเลยเหรอ? หรือว่าชัชวาลจะรู้แล้ว? เธอจะถูกไล่ออกจากบ้านของเขาแล้วใช่ไหม?

มิลินเริ่มหวาดหวั่น แต่พอมองไปที่ดวงตาของชัชวาล เธอจะโกหกไม่ได้ และแน่นอนว่าเธอไม่อยากโกหกด้วย ดังนั้นเธอจึงทำได้เพียงตอบตามความจริงออกไปเท่านั้น

“อืม ชอบค่ะ”

ในเวลานี้ เป็นช่วงเวลาที่จริงจังที่สุดที่ทั้งสองคนรู้จักกันมา ทั้งสองสบตากัน ในสายตามีแต่อีกฝ่าย ไม่มีสิ่งอื่นเจือปน

“ผมก็ชอบคุณเหมือนกัน ถ้าอย่างนั้นเรามาคบกันเถอะ”

มิลินชะงักงัน คบกัน!!!

ถึงแม้มิลินจะชอบชัชวาล แต่เรื่องพวกนี้เป็นสิ่งที่มิลินไม่กล้าแม้แต่จะคิด ตอนนี้ชัชวาลกลับบอกว่าเขาชอบตนเองและอยากจะคบกับตนเองด้วย?

สีหน้าตกใจของมิลินทำให้ชัชวาลคิดว่ามิลินไม่เต็มใจ

“วางใจได้ ผมจะดูแลคุณอย่างดี” พอชัชวาลพูดเสริม มิลินก็พุ่งตัวเข้าไปในอ้อมกอดของชัชวาลทันที

เธอรอประโยคนี้ รอมานานแล้ว

เรื่องแรก สถานภาพครอบครัวของเธอไม่ดีอะไรมาก เธอกลัวว่าชัชวาลจะคิดว่าเธอใฝ่สูง ดังนั้นจึงฝังความรักของตัวเองไว้ที่ก้นบึ้งของหัวใจ แต่ยิ่งซ่อนมันไว้มากเท่าไหร่ ก็ยิ่งรักเขามากเท่านั้น

มิลินเองก็ไม่รู้ว่าเกิดอะไรขึ้น ในเมื่อชัชวาลพูดออกมาแล้ว ทำไมถึงไม่คบกันล่ะ?

ในเมื่อคนสองคนที่รักกัน ก็ต้องคบกัน

“แค่นี้เหรอ?” หลังจากที่สาริศาได้ยิน เธอก็รู้สึกว่าความสัมพันธ์พัฒนาเร็วเกินปกติมาก

“อืม” มิลินพยักหน้า แล้วมองไปที่สาริศา อยากจะรู้ว่าสาริศาคิดยังไง

“ในเมื่อคบกันแล้ว ก็คบกันดีๆ ยังดีที่ครั้งนี้พี่ชายของฉันเข้าใจความรู้สึกของหัวใจตัวเอง ไม่อย่างนั้นนั้นนะ มิลิน เธอคงต้องทนทุกข์ใจอีกนานเลย”

ถ้าในครั้งนี้ชัชวาลไม่รู้ใจตัวเองว่าเขาชอบมิลิน ในอนาคตระหว่างมิลินกับชัชวาลจะยิ่งคบกันยากขึ้นไปอีก

“ดังนั้น ครั้งนี้ต้องขอบคุณน้องมาก” ชัชวาลเอ่ยพูดกับสาริศาอย่างเอ็นดู ในแววตาเต็มไปด้วยความรู้สึกขอบคุณ สาริศาเองก็เห็นสายตาเอ็นดูนั้น

“ไม่ต้องขอบคุณค่ะ เรามาพูดถึงเรื่องค่าตอบแทนกันดีกว่า” สาริศาทำสีหน้าจริงจัง พอพูดถึงค่าตอบแทน สาริศาก็รู้สึกตื่นเต้นขึ้นมา

เพราะการได้แกล้งพี่ชายของตัวเองเป็นเรื่องที่สนุกมาก

“เอาล่ะ ในเมื่อเป็นอย่างนี้ มิลิน เราขึ้นไปข้างบนกันเถอะครับ น้องธีร์ใกล้จะเลิกเรียนแล้ว” ชัชวาลจับมือมิลินไว้ แล้วหันหลังเดินขึ้นไปชั้นบนทันที

ทิ้งสาริศาที่หัวเราะไม่ออกร้องไห้ไม่ได้ไว้ที่เดิม ตนเองก็แค่อยากจะแกล้งชัชวาลเล็กน้อย แต่เขากลับยังโกรธเธออีก

ความหมายที่เขาพูดคือ เขาอุตส่าห์ดูแลลูกให้แล้ว เธอยังต้องการอะไรอีก?

สาริศานั่งเล่นโทรศัพท์อยู่ชั้นล่างสักพัก แล้วธีร์ก็เดินลงมา

สาริศารีบวางโทรศัพท์ลง ก่อนจะเอื้อมมือออกไปดึงธีร์มาดู จากนั้นทั้งสองก็กอดกันแน่น

“น้องธีร์คิดถึงหม่าม๊าหรือเปล่า” สาริศารู้สึกว่าน้ำหนักของธีร์ดูหนักขึ้นเล็กน้อย ดูเหมือนช่วงนี้เขาจะกินดีอยู่ดีมาก

“คิดถึงสิครับ” ธีร์พูด ก่อนจะจูบแก้มสาริศาฟอดใหญ่ ก่อนจะยิ้มอย่างดีใจ

ธีร์รอมาสามวัน แล้วเมื่อวานนี้ ชัชวาลก็บอกเขาว่าสาริศาใกล้จะกลับมาแล้ว

ในตอนแรกธีร์ยังไม่เชื่อ แต่ตอนนี้ได้เห็นสาริศา ธีร์เชื่อแล้วจริงๆ

“จ้ะจ้ะจ้ะ หม่าม๊า ปะป๊าก็คิดถึงลูกมาก”

สาริศาอุ้มธีร์ไว้ บนใบหน้าทั้งสองคนมีรอยยิ้มที่มีความสุขประดับอยู่

“งั้นกลับบ้านกันเลยไหมจ๊ะ” ตอนนี้พวกเขากลับมาแล้ว

ถึงแม้อยู่ที่บ้านธีร์จะตัวติดกับสาริศามาก แต่ธนพัตก็เป็นเป้าหมายความพยายามของธีร์มาตลอด

เขาอยากจะเป็นผู้ชายที่แข็งแกร่งในด้านการทำงานเหมือนธนพัต จะได้ปกป้องดูแลพ่อกับแม่ของเขาได้

“น้องธีร์ครับ ปะป๊าก็คิดถึงลูกมากเหมือนกัน”

หลังจากกลับจากการทำงาน สิ่งที่มีความสุขที่สุดก็มีแค่ภรรยามองมาที่ตนเอง ส่วนลูกก็รีบวิ่งเข้ามาอ้อนแบบนี้เท่านั้นเอง

ธนพัตโยนธีร์ขึ้นสูงสองสามครั้ง จากนั้นสาริศาก็เรียกทั้งสองคนมาทานข้าวได้แล้ว

“น้องธีร์ อยู่ที่บ้านคุณลุงสนุกไหม” หลังจากทานข้าวเสร็จ ธนพัตก็นั่งบนโซฟาแล้วคุยกับลูกชายของตนเอง

“สนุกครับ แต่ก็ยังคิดถึงคุณพ่อกับคุณแม่”

พอได้ยินสิ่งที่ธีร์พูด ธนพัตก็มีความสุขเล็กน้อย ก่อนจะพูดกับธีร์ว่า “ลูกเป็นลูกผู้ชาย ในอนาคตต้องออกไปเผชิญกับอุปสรรคทุกอย่างด้วยตัวเองให้ได้ เข้าใจไหม”

ถึงแม้ในตอนนี้ธีร์จะอายุแค่แปดขวบ ยังเร็วเกินไปที่จะสอนเรื่องพวกนี้ แต่จำเป็นต้องให้ความรู้แก่ไว้ตั้งแต่เนิ่นๆ

ธีร์นั้นแตกต่างกับเด็กในวัยเดียวกัน มีเรื่องบางเรื่องธีร์ต้องรู้ไว้

“น้องธีร์เข้าใจแล้วครับ” ธีร์ฟังคำพูดของธนพัตอย่างเชื่อฟัง

ธีร์รู้ดี ถ้าอยากจะเป็นเด็กเหมือนธนพัต เขาจะต้องเชื่อฟังคำพูดของธนพัต มีแต่ทำแบบนี้ ถึงจะแข็งแกร่งขึ้นมาได้

“ดีมาก”

หลังจากที่สองพ่อลูกคุยกันอยู่สักพัก สาริศาก็เข้ามาดูธีร์

“พรุ่งนี้น้องธีร์ไม่มีเรียน หม่าม๊าพาไปเยี่ยมคุณยายดีไหม”

สาริศาอยากให้กันยาได้เจอกับธีร์ ด้วยความที่เพิ่งออกจากโรงพยาบาล และไม่รู้ว่าตอนนี้ร่างกายของเธอเป็นยังไงบ้าง ดังนั้นไปดูสักนิดจะดีกว่า

“ครับ”

ธีร์เห็นด้วย จากนั้นทั้งสามคนก็คุยกันสักพัก ก่อนจะกลับไปพักผ่อนที่ห้อง

สาริศามองไปที่เพดานห้องนอน รอธนพัตอาบน้ำเสร็จออกมา