หย่าร้างแล้วห่างไป แต่หัวใจยังคงเดิม นิยาย บท 1771

ตามที่รษิการ้องขอ เลอศิลป์ก็บอกให้อรอุษาออกมาทนมื้อเที่ยงที่ร้านอาหารสุดหรู

เมื่อพวกเขามาถึง อรอุษาก็ดูเหมือนจะมาถึงในเวลาเดียวกัน

รษิกาไม่ได้แต่งตัวหรูหรามากนัก เธอเพียงแค่ใช้ผลิตภัณฑ์บำรุงผิวหน้าเท่านั้น แตกต่างจากอรอุษาที่แต่งตัวมาอย่างหรูหรา ทำให้ดูสง่างามและมีระดับ

อย่างไรก็ตาม อรอุษามองออกได้ทันทีว่า รษิกามีความงามตามธรรมชาติที่น่าทึ่งแม้จะไม่ได้แต่งหน้าก็ตาม

ย้อนกลับไปตอนที่เธอเห็นรษิกาที่โรงพยาบาล หญิงสาวคนนี้ก็ดูซีดเซียว ด้วยเหตุนี้เธอจึงไม่คาดหวังความแตกต่างมากมายหลังจากที่รษิกาหายดีแล้ว

ความอิจฉาริษยาพุ่งเข้ามาในใจเธอโดยไม่รู้ตัว เนื่องจากมีข้อบกพร่องบางอย่างบนใบหน้าของเธอที่สามารถปกปิดได้ด้วยการแต่งหน้าเท่านั้น

“สวัสดีค่ะ คุณอรอุษา เจอกันอีกแล้วนะคะ!” รษิกาทักทายโดยไม่รอให้เลอศิลป์พูดก่อน เธอมีความมั่นใจและเป็นมิตร

“สวัสดีค่ะ คุณสวยจริงๆ เลย คุณรษิกา! ไม่แปลกใจที่เลอศิลป์ลืมคุณไม่ลงตลอดเวลาที่ผ่านมานี้” อรอุษาอดแสดงความอิจฉาไม่ได้

เลอศิลป์อึ้งไปพักหนึ่งก่อนจะรีบพูดว่า “อันที่จริง รษิกาสวยอยู่แล้ว แต่ผมไม่ใช่คนที่สนใจแค่ความงามเปลือกหน้าที่จะกังวลแค่รูปลักษณ์ของเธอเท่านั้น”

คำพูดนั้นทำให้รษิกาเหลือบมองเขาพลางยิ้ม

อรอุษาเองก็รีบทำให้ทุกอย่างราบรื่นขึ้น เธอเสริมว่า “แต่แน่ล่ะ! ไม่ใช่แค่คุณรษิกาจะสวย แต่ความสามารถของเธอยังน่าทึ่งด้วย เธอไม่ใช่แค่หมอที่มีชื่อเสียงเท่านั้น ที่สำคัญที่สุดคือเธอเป็นผู้นำในด้านเทคโนโลยีระดับสูงอีกด้วย โลกนี้มีผู้หญิงแบบเธออยู่ไม่กี่คนหรอกค่ะ”

เมื่อหญิงสาวคนนั้นชมอย่างออกหน้าออกตา รษิกาส่ายหน้าอย่างรวดเร็ว “ไม่ใช่อย่างนั้นหรอกค่ะ คุณอรอุษา ความสำเร็จของฉันมันไม่ได้น่าประทับใจมากหรอกค่ะ ต่างจากคุณที่เสียสละมากมายเพราะการป่วยของฉัน ครอบครัวคุณอาจจะเข้าใจผิดเพราะคุณแต่งงานปลอมๆ กับเลอศิลป์ภายใต้การกดดันอย่างหนัก ขอบคุณคุณมากๆ เลยนะคะ!”

เธอขอบคุณอรอุษาอย่างจริงใจ แต่ความหมายของมันกลับผิดเพี้ยนเมื่อไปเข้าหูอีกฝ่ายหนึ่ง

เพราะอรอุษามีความสงสัยอยู่แล้ว เธอจึงลอบมองรษิกา โดยรู้สึกว่ารษิกากำลังทดสอบเธออยู่

อัญชสาอาจจะพ่ายแพ้ไปตอนนั้นเพราะเธอประเมินรษิกาต่ำเกินไป รษิกาไม่ได้เรียบง่ายเหมือนที่เห็น

“จะว่าไป ฉันก็สงสัยว่าของที่ฉันส่งไปจะเหมาะกับคุณหรือเปล่า คุณรษิกา ฉันไม่รู้ว่าจะซื้ออะไรดี ก็เลยซื้ออาหารเสริมเอาไปให้” อรอุษากล่าว

รษิกาขอบคุณพลางยิ้ม “ขอบคุณนะคะ คุณอรอุษา อาหารเสริมนั้นเหมาะกับคนที่กำลังฟื้นตัวจากการป่วยหนักอย่างฉันมากเลยค่ะ”

“เยี่ยมเลยค่ะ! ฉันชื่นชมคุณจริงๆ คุณรษิกา ตอนนั้นคุณถูกวางยาพิษอย่างรุนแรงด้วยสารหายาก แต่คุณก็ยังคิดค้นยาถอนพิษด้วยตัวเอง และยังทำได้ในเวลาไม่ถึงหนึ่งวันเลย มันน่าเหลือเชื่อจริงๆ”

อรอุษาเอาแต่ชื่นชมรษิกาจนสูงส่ง ระหว่างนั้น รษิกาก็หันเหความสนใจไปทั้งหมด เพราะเธอไม่ต้องการให้ตนเองรู้สึกอะไรมากมายกับคำชมนั้น

อย่างที่เมธินีบอกไว้ ฉันจะต้องระวังเธอให้ดี จากที่เธอชื่นชมคนอื่นซ้ำๆ แบบนี้ คนธรรมดาก็คงจะลดความระวังไปแล้ว

เธอไม่อยากให้เกิดปัญหาขึ้นระหว่างเธอกับเลอศิลป์ ในเมื่อเด็กทั้งสามคนได้ชดเชยความเสียใจของพวกเขาไปแล้ว