กามเทพน้อยสานรักของแด๊ดดี๊หม่ามี๊ นิยาย บท 145

ณิชาอยากจะบอกว่าไม่ต้องวุ่นวายอะไรขนาดนั้นหรอก เธอก็แค่อยู่คืนเดียวเท่านั้น แต่ว่าเวธัสกลับเมินต่อคำแนะนำของเธอ จนซื้อถุงเล็กถุงใหญ่มาเต็มไปหมด บนรถเข็นก็เต็มไปด้วยอุปกรณ์อาบน้ำเครื่องใช้ของผู้หญิงทั้งนั้นเลย！

เวธัสแย่งรถเข็นจากมือเธอไป แล้วก็เข็นด้วยมือเดียว อีกมือหนึ่งก็จูงมือของเธอเอาไว้อย่างเป็นธรรมชาติ เหมือนกับคู่ชายหญิงที่กำลังมีความรักกัน

เมื่อถูกฝ่ามือที่แห้งของเขาจับ ณิชาก็เงยหน้าขึ้นมองใบหน้าที่หล่อเหลาและเค้าโครงชัดเจนของเขา แล้วก็ใจลอย

เวธัสเห็นท่าทางใจลอยของเธอผ่านทางหางตัว ก็เลียริมฝีปากล่างเงียบๆ แล้วนิ้วทั้งห้าของเขาก็เปลี่ยนจากการกุมมือ มาเป็นการประสานมือกับเธอแทน

ณิชาแอบมองเขา แล้วก็พบว่าเขามีสีหน้าเหมือนภูเขาน้ำแข็งอีกแล้ว……

น่าจะเป็นแบบนี้เพราะว่าจะได้จับมือเธอได้สะดวก

นี่ไม่ใช่ครั้งแรกที่เวธัสมาเดินซูเปอร์มาร์เก็ต แต่ว่ามันเป็นครั้งแรกที่มาเดินกับผู้หญิง ชายหนุ่มสูงยาวเข่าดี ส่วนผู้หญิงก็สวยงามและเยาว์วัย แค่ช่วงเวลาหนึ่ง พวกเขาก็สามารถดึงดูดสายตาของลูกค้าคนอื่นได้——

“นี่ มาดูสิ คู่รักคู่นั้นดูดีมากเลย！”

“ผู้ชายคนนั้นหล่อมาก และออร่าก็สุดยอดไปเลย เป็นดารารึเปล่านะ?”

“ไม่มีทางหรอก เป็นดาราแล้วจะมาซื้อข้าวของกับแฟนได้ยังไงกัน? ต้องเป็นคู่รักธรรมดาทั่วไปแน่นอน!อิจฉาผู้หญิงคนนั้นจริงๆเลย ฉันก็อยากจะมีแฟนหล่อๆแบบนั้นบ้าง！”

ณิชาไม่เคยถูกคนล้อมรอบและมองเหมือนเป็นหมีแพนด้านาก่อนเลย ก็เลยอดไม่ได้ที่จะรู้สึกอับอายจนเหงื่อตก

การมาเดินซูเปอร์มาร์เก็ตกับเวธัสเป็นการตัดสินใจที่ผิดพลาดอย่างมาก

“เวธัส คุณงอตัวหรือเอนไหล่ไปด้านข้างหน่อยสิ ให้ดูเหมือนคนหลังค่อมหน่อยก็ได้……”ภายใต้สายตาที่อิจฉาของทุกคน ณิชาพูดกับเวธัสที่อยู่ด้านข้างตัวเอง

เวธัสจ้องมาที่เธอ “ทำไมล่ะ?”

……เพราะว่าใบหน้าของคุณมันดึงดูดสายตาเกินไปไงล่ะ ！ณิชาแอบกระซิบในใจเงียบๆ แต่ว่าใบหน้าเต็มไปด้วยรอยยิ้มพร้อมกับพูดว่า “เพราะว่าคุณคือแฟนของฉัน พอผู้หญิงคนอื่นดูบ้าผู้ชายแบบนี้ ฉันก็จะหึงเอาน่ะสิ！”

เวธัสฟังสิ่งที่เธอฟ้องที่เหมือนจะล้อเล่นของเธอ ริมฝีปากบางก็ยกขึ้น หลังจากนั้นแขนยาวๆของเขาก็ยื่นออกไปดึงเธอมากอดไว้ในอ้อมแขน และประกาศอย่างใจกว้าง “มีคนบ้าผู้ชายก็หมายความว่าผมเป็นที่นิยมน่ะสิ คุณควรจะรู้สึกเป็นเกียรติสิถึงจะถูก”

“……”คนหลงตัวเอง

ณิชาพยายามจะบิดตัวออกมาจากอ้อมแขนของเขา แต่ว่าชายหนุ่มคนนี้กลับไม่คิดแบบนั้น แม้แต่กอดเธอแน่นขึ้นกว่าเดิม ดูโอ้อวดตลอดทั้งทาง แม้แต่ปัณณ์ที่ไปซื้อชีสก็ยังรู้ตัวเลย

เด็กน้อยเห็นว่ามีคนมุงดูอะไร ก็นึกว่ามีอะไรน่าสนุก เลยยื่นหน้าเข้าไป แต่ก็ได้เห็นเวธัสกับณิชา！

ทันใดนั้น ดวงตากลมโตของเขาเบิกกว้างด้วยความโกรธ และวิ่งเข้าไปปกป้องขาของณิชา ใบหน้าเต็มไปด้วยความคับข้องใจ

“คุณน้าณิชา เหมือนผมจะท้องผูกเลยครับ”

เชอะ！ปีศาจกษัตริย์นี่ร้ายจริงๆ อาศัยโอกาสตอนที่เขาไม่อยู่ แอบแต๊ะอั๋งหม่ามี๊ซะด้วย……

ความสนใจของณิชาถูกดึงดูดไปในทันที “ท้องผูกหรอ?”

ตอนปัณณ์อยู่ที่บ้าน ไม่ค่อยชอบกินผักหรือผลไม้ ก็เลยท้องผูกบ่อยๆ

เธอต้องใช้ความคิดอย่างมากทุกครั้งเพื่อปรับสมดุลอาหารของเขา

“เลือกกินเกินไปรึเปล่า？”

ปัณณ์หยีเรื่องนี้อย่างมีไหวพริบ เขาบิดก้นน้อยๆแล้วพูดว่า “ทำไงดีครับ? ผมเริ่มอยากจะตดแล้ว”

“อรัล” เวธัสจ้องเขม็ง “ครูสอนมารยาทสอนลูกยังไงบ้าง?”

ปัณณ์เอามือทั้งสองข้างจับท้อง เหมือนกับสล็อตตัวหนึ่งตรงหน้าณิชา แล้วก็หันไปตดใส่เวธัส หลังจากนั้นก็ทำหน้ามุ่ยแล้วพูดว่า “ครูสอนมารยาทสอนให้ผมปฏิบัติตามหลักมารยาท แต่ไม่เคยสอนว่าห้ามตดเมื่อต้องการจะตด”

เวธัสมองดูก้นเล็กๆอ้วนๆนั้น สีหน้าเย็นชา

ณิชารู้สึกไม่สบายใจ พวกเขาสองคนพ่อลูกพอเผชิญหน้ากันเมื่อไหร่กันตั้งค่ายสู้กันเลย ไม่ใช่เรื่องที่ดีเลยจริงๆ เธอรีบอุ้มเจ้าตัวเล็กขึ้นมา แล้วก็อ้างว่าจะไปห้องทำ ให้เวธัสไปต่อแถวก่อน

แต่ไหนแต่ไรมาเขาไม่เคยเรียนภาษาฝรั่งเศสมาก่อน และก็ไม่ได้มีพื้นฐานของอรัล จึงมักเข้าใจผิดว่าขี้เกียจ

ติวเตอร์สาวฉวยโอกาส “พูดจาแทะโลม” เขาอีกแล้ว!

ณิชาได้ยินว่าเด็กน้อยต้องไปเรียน และเขาก็กำลังเลอะเทอะไปทั้งตัว เลยให้เขาออกไปจากห้องครัว “คุณหนู ในเมื่อคุณหนูต้องไปเรียนต่อก็รีบไปเถอะ น้ารับรองว่าตอนที่หนูเลิกเรียนเค้กจะเตรียมไว้เรียบร้อยแล้ว”

“ผม……จู่ๆก็คันหลังมากเลย”

ปัณณ์กะพริบตาที่โตเหมือนอัญมณีของเขา แล้วก็มองไปที่ณิชาด้วยสายตาที่น่าสงสาร

“คันมากเลยหรอ?”ณิชาก็นึกว่าเป็นเรื่องจริง แล้วก็รีบเช็ดแป้งในมือและเดินเข้าไปดู “คันตรงไหน? เดี๋ยวน้าช่วยเกา”

ปัณณ์ปล่อยให้ณิชาเปิเสื้อของเขา แล้วก็เอื้อมมือไปด้านหลัง “ตรงนี้ครับ ตรงนี้ ตรงนี้ด้วย……ไม่ๆๆ ตอนนี้ผมคันขาแล้ว หน้าก็คัน คันไปหมดทั้งตัวเลย！”

“เห็นแล้วเริ่มคันไม้คันมือลา รีบไปเรียนเดี๋ยวนี้เลย”เวธัสดูออกว่าเขากำลังเล่นละคร เสียงที่กดขี่ดังก้องไปทั่วห้องครัวที่คับแคบ

ปัณณ์อึ้งไป แล้วก็ไปหลบอยู่ในอ้อมแขนของณิชา

ณิชาไม่ได้เจอปัณณ์ตั้งนาน และก็ไม่รู้ว่าเขากำลังต่อสู้ทางสมองกับเวธัสอยู่ ก็เลยพูดออกมาว่า “เมื่อกี้ตอนอยู่ที่ซูเปอร์มาร์เก็ตคุณหนูก็บอกว่าคัน บางทีอาจจะไปแตะโดนอะไรและแพ้ก็ได้ คุณอย่าดุเขาแบบนี้สิคะ”

ฉันยังไม่เคยดุลูกชายของฉันเลยสักครั้ง แล้วคุณมีสิทธิอะไร?

ริมฝีปากบางของเวธัสเม้มแน่น

ท่าทางของณิชาในตอนนี้ เหมือนแม่สัตว์ปกป้องลูกของมัน

ปัณณ์ที่หลบอยู่ด้านหลังของณิชาค่อยๆยื่นหัวฟูๆออกมา

ตอนที่ณิชามองไม่เห็น เขาแลบลิ้นให้เวธัสอย่างล้อเล่น หลังจากนั้นก็ดึงชายเสื้อของณิชาอย่างไร้เดียงสา ดวงตาเบิกกว้าง “คุณน้าณิชาครับ คุณน้าอ่อนโยนเหมือนหม่ามี๊ที่ผมเคยใฝ่ฝันถึงเลย”