กามเทพน้อยสานรักของแด๊ดดี๊หม่ามี๊ นิยาย บท 18

น้ำตาลแอบมองใบหน้าที่หล่อเหลาของเวธัส และรูม่านตาหดเกร็งอย่างรุนแรง

ผู้ชายคนนี้หล่อมากเลย！ถึงแม้ว่าเขาจะค่อนข้างคล้ายกับฐานภพ แต่ว่าเขาเติมเต็มข้อบกพร่องทางด้านรูปลักษณ์ของฐานภพได้หมดเลย

ใบหน้ามีมิติมากกว่า คิ้วโค้งเรียวเหมือนดาบดวงตาก็เป็นประกายเหมือนดวงดาว หน้าผากนูนสูงและดูอิ่มเอิบ……

มะนาวก็อึ้งไปเหมือนกัน

“คุณณิชา บังเอิญจังเลยนะคะ”น้ำตาลตั้งสติได้ก่อน ก็คลี่ยิ้มออกมาแล้วพูดอย่างอ่อนหวานว่า “เรื่องลูกนอกสมรสของพี่เขยฉัน คุณจะจัดการยังไงคะ？”

“พี่เขยงั้นเหรอ？”ณิชาเขามองหญิงสาวในชุดเดรสสั้นสีเบจตรงหน้าเธอด้วยความสงสัย

“เธอเป็นน้องสาวของฉันเอง ชื่อน้ำตาล”

มะนาวก็ก้าวขึ้นมาด้านหน้า ยืดหลังของตัวเองโดยไม่รู้ตัว รักษาท่าทางที่สง่างาม ไม่ว่าจะกระบวนท่าไหนเธอก็จะไม่ยอมแพ้ณิชาเด็ดขาด

สายตาของน้ำตาลมองไปที่ณิชาสลับกับเวธัส ก็เลิกคิ้วแล้วก็พูดอย่างตรงไปตรงมา และน้ำเสียงอย่างชัดเจน——

“พี่สาวของฉันตั้งท้องลูกของฐานภพแล้ว การมีตัวตนของลูกคุณจะทำลายความสัมพันธ์ระหว่างพี่สาวของฉันกับฐานภพ ถึงยังไงคุณก็มีคนรับชิ่งต่อแล้ว ฉันให้คุณ 5 ล้าน ขอแค่คุณกับลูกออกไปจากเมืองพรซะ”

ณิชาได้ยินแล้วก็แอบเหลือบไปมองเวธัส

เขายังคงยืนนิ่งเฉย ไร้ความรู้สึก ราวกับว่าทั้งหมดนี้ไม่เกี่ยวอะไรกับเขาเลย……

ณิชาถอนหายใจออกมาด้วยความโล่งอก ไม่อยากจะเข้าไปยุ่งเกี่ยวกับพ่อพระใหญ่คนนี้แม้แต่นิดเดียว

“เมืองพรคือบ้านของฉัน ทำไมฉันถึงต้องทิ้งบ้านเกิดของตัวเองเพราะคำพูดของพวกคุณด้วย？”

“เพราะว่าราคาที่เสนอไปมันไม่เพียงพอสินะ งั้นคุณก็เสนอราคามาเลย！”น้ำตาลต้องมองณิชาอย่างเย่อหยิ่ง

เดิมณิชาก็ไม่ใช่คนขี้ขลาดอยู่แล้ว เมื่อเผชิญหน้ากับความก้าวร้าวของน้ำตาล ก็อดไม่ได้ที่จะหัวเราะเยาะออกมา

“ก็ได้ ในเมื่อพวกคุณรวยกันขนาดนั้น ก็ให้ฉัน 500ล้านแล้วกัน ถ้าเกิดว่าฉันได้เงิน 500 ล้านฉันจะพาลูกออกไปทันที แล้วก็ไม่มาปรากฏตัวต่อหน้าคุณกับฐานภพอีก พอใจไหม？”

“5…… 500 ล้านงั้นเหรอ？”มะนาวตกใจมาก และพูดออกมาด้วยความช็อก “ ตอนที่ตระกูลสถานนท์ของคุณยังไม่ล้มละลายก็ไม่ได้มีค่ามากขนาดนี้ คุณนี้ช่างโลภมากจริงๆ เลยนะ！”

ณิชาถามช้าๆ ว่า “ก็พวกคุณให้ฉันเสนอราคาไม่ใช่เหรอ？”

มะนาวถูกพูดย้อนจนรู้สึกเสียหน้า หน้าแดงขึ้นมาทันที รู้สึกโมโหจนพูดอะไรไม่ออก

น้ำตาลก็โมโหเหมือนกัน เธอพูดขู่ว่า “ณิชา อย่ามาโทษว่าฉันไม่เตือนคุณนะ ถ้าเกิดว่าคุณไม่พาลูกนอกสมรสของตัวเองออกไป ก็แสดงว่าตั้งตัวเป็นศัตรูกับฉัน！”

“คุณบังคับให้ฉันออกจากบ้านเกิดของตัวเอง ไม่ได้มีเจตนาดีอยู่แล้ว แล้วทำไมตอนนี้ต้องมาเสแสร้งทำเป็นใจกว้างด้วยล่ะ? ”

ณิชาไม่อยากจะยุ่งเกี่ยวกับสองพี่น้องนี่อีกแล้ว ก็เลยลากเวธัสเดินออกมา

มองแผ่นหลังของเวธัสกับณิชาเดินไกลออกไป มะนาวบีบคำออกมาด้วยความเกลียดแค้น “ทำไมเธอถึงได้หน้าด้านขนาดนั้น? กล้าพูดคำว่า 500 ล้านออกมางั้นเหรอ? ”

“พี่ พี่ยังท้องอยู่ ระวังจะโมโหแล้วไปกระทบกับลูกในท้องนะ” น้ำตาลรีบเข้าไปประคองมะนาว

“พ่อแม่ยังไม่รู้ว่าฐานภพมีลูกนอกสมรส ถ้าเกิดว่าเป็นข่าวขึ้นมา เธอว่าคนอื่นจะมองพี่ยังไง? ”ดวงตาของมะนาวมีประกายหยดน้ำ เธอกำลังจะร้องไห้ออกมาแล้ว

“ฉันก็บอกพี่ตั้งแต่แรกแล้วว่าฐานภพไม่ใช่คนดี แต่พี่ก็ยังอยากจะได้เขา ตอนนี้ร้องไห้ไปแล้วจะได้อะไรขึ้นมา? ”น้ำตาลพูดอย่างอารมณ์ไม่ดี

มะนาวร้องไห้หนักขึ้นในทันที

“โอเคๆๆ เดี๋ยวฉันจะช่วยพี่คิดวิธีแล้วกัน ให้ณิชากับลูกไม่มีพ่อของเธอหายตัวไป แค่นี้ก็พอแล้วใช่ไหม? ” น้ำตาลตบหลังมือของมะนาวเบาๆ เพื่อปลอบใจ

แต่ไหนแต่ไรมามะนาวเชื่อใจในน้องสาวคนนี้ของเธอมาโดยตลอด เธอกะพริบตาและพูดว่า “จะทำให้เธอออกจากเมืองพรไปได้จริงๆ ใช่ไหม? ”

มุมปากสีแดงเพลิงของน้ำตาลยกขึ้นเล็กน้อย สายตาดูอาฆาตแค้น “ก็ใช่สิ！ถึงพี่จะอยากได้ลูกชายต่ำๆ มา แต่ว่าฉันก็ไม่อยากจะได้หลานชายต่ำๆ มาเปล่าๆ หรอกนะ”

และในตอนนี้เอง ฐานภพก็โทรเข้ามา

ณิชาหน้าแดงขึ้นมาในทันที “เพราะว่า……”

เธอชะงักไปครู่หนึ่ง ทันใดนั้นก็มีประกายแวววาวเกิดขึ้นในดวงตาของเธอ ริมฝีปากสีเชอรี่ของเธอก็เปิดออก “เพราะว่าเมื่อกี้คุณบอกว่าขาของคุณได้รับบาดเจ็บ ฉันกลัวว่าคุณจะล้ม ในฐานะที่เป็นรุ่นน้องฉันก็ต้องประคองคุณสิ！”

“แค่ก……”

เอกสําลักน้ำลายทันที คุณณิชาช่างกล้าพูดจริงๆ เลย

ใบหน้าที่หล่อเหลาของเวธัสมืดมนลงในทันที ใบอากาศกลายเป็นเย็นยะเยือกขึ้น ในขณะที่ทั้งสองคนเผชิญหน้ากัน จู่ๆ โทรศัพท์ของเขาก็ดังขึ้น ทำลายบรรยากาศที่ต่างฝ่ายต่างไม่ยอมกันในทันที

พอเห็นหมายเลขคนที่โทรเข้า เวธัสก็หันหลังเดินออกไปด้วยสีหน้าเรียบเฉย

เอกเปิดประตูหลังให้เขาด้วยความเคารพ เวธัสโน้มตัวขึ้นไปนั่งบนรถ แล้วก็กดปุ่มรับสาย “ทางที่ดีลุงควรมีเรื่องด่วนนะ”

“แย่แล้วครับคุณผู้ชาย คุณหนูไม่สบาย！”

คนที่อยู่ปลายสายก็คือลุงชัยแห่งคฤหาสน์สนธิไชย พอได้ยินเสียงเวธัส เขาก็รีบตะโกนออกมาในทันทีอย่างรีบร้อน

“เชิญคุณหมอประจำตระกูลมาดูหรือยัง？”พอเวธัสได้ยินดังนั้น ก็กดกระจกทุกบานขึ้นอย่างหงุดหงิด แยกร่างที่ยืนอยู่นอกหน้าต่างออกจากสายตาและความคิด

การที่พุ่งไปที่ถนนเพื่อช่วยเธอ เป็นเรื่องที่เขาเสียใจมากที่สุดที่ได้ทำลงไป

ลุงชัยรีบพูด “เชิญมาแล้วครับ แต่ว่าคุณหนูก็ไม่ยอมให้คุณหมอตรวจ แล้วก็โวยวายจะไปโรงพยาบาลให้ได้……”

เวธัสปลดกระดุมเสื้อลง 2 เม็ด ลายเส้นของกล้ามเนื้อสีน้ำผึ้งนั้นชัดเจน ดูแข็งแกร่งและมีพลัง

“เอาโทรศัพท์ให้เขาหน่อย”

ที่คฤหาสน์สนธิไชย ลุงชัยได้ยินดังนั้น ก็รีบยื่นโทรศัพท์ให้เจ้าตัวเล็กที่กำลังกระสับกระส่ายอยู่บนเตียง พร้อมกับเกลี้ยกล่อมด้วยเสียงเล็กเสียงน้อย “คุณหนู สายจากคนผู้ชายครับ……”

ปัณณ์ทำปากมุ่ยอย่างน่าสงสาร ลากเสียงยาว และพูดอย่างหมดเรี่ยวหมดแรงว่า “ฮัลโหล……”