กามเทพน้อยสานรักของแด๊ดดี๊หม่ามี๊ นิยาย บท 227

“ถึงแม้ว่าเธอจะส่งพวกนั้นไปให้คณะกรรมการบริหาร แต่ว่าตอนนี้เธอก็ถูกฉันไล่ออกจากบริษัทแล้ว！เธอน่าสมเพชกว่าฉันเยอะ！”

ส่งพวกนั้นไปให้คณะกรรมการบริหาร？

ความจริงแล้วณิชาไม่เข้าใจเลยว่านิต้ากำลังพูดอะไรอยู่กันแน่

“คุณพูดจบรึยัง? พูดจบแล้วฉันวางละนะ”

“……”นิต้าอ้าปากค้าง แต่ว่าตอนที่ณิชากำลังจะวางสายนั้น จู่ๆ เธอก็พูดในสิ่งที่ทำให้ณิชาไม่วางสาย

“ณิชา เธอคิดจริงๆ เหรอว่าข้อมูลด้านมืดของเธอในฟอรั่มนั้นฉันเป็นคนปล่อย? ”

ณิชาที่กำลังจะวางสายนั้นหยุดชะงักไปในทันที “คุณหมายความว่ายังไง? ”

“ใช่ ฉันอยากจะไล่เธอออกจากบริษัท แต่ไม่ว่าฉันจะรีบเร่งแค่ไหนก็เป็นไปไม่ได้หรอกที่ฉันจะรวบรวมข้อมูลของเธอในระยะเวลาสั้นๆ แบบนั้น！”

หลังจากที่นิต้าวางสายไป ณิชาก็ติดต่อเพื่อนร่วมห้องเก่าสมัยเรียนคอมพิวเตอร์ตอนมหาลัย

ถึงแม้ว่าจะไม่ได้สนิทสนมกันมากเท่าไหร่ แต่ว่าหลังจากที่ณิชาส่งคำขอไป อีกฝ่ายก็ช่วยตรวจสอบที่อยู่ipเรื่องที่ปล่อยข้อมูลด้านมืดของเธอออกไปในทันที

ถ้าเกิดว่าสามารถตรวจสอบที่อยู่ipได้ ก็มีความเป็นไปได้สูงที่จะสามารถระบุได้ว่าใครอยู่เบื้องหลัง

ณิชาเชื่อว่าคนในคืนนั้นเป็นไปได้มากว่าจะเกี่ยวข้องกับนิต้า แต่เกี่ยวกับเรื่องที่ข้อมูลด้านมืดเธอถูกปล่อยให้ฟอรั่มภายในนั้น……ดูท่าทางน่าคิดจริงๆ

ไม่นาน ภาพถ่ายหน้าโซเชียลของณิชาก็กระโดดแจ้งเตือนขึ้นมา

เธอเปิดหน้านี้ และมีเพียงประโยคเดียวจากเพื่อนร่วมชั้นที่เรียนคอมพิวเตอร์ด้วยกันมา——

“ที่อยู่ที่ฉันหาได้นั้นจำกัดเฉพาะในสนธิไชยกรุ๊ป แต่ว่าฉันไม่สามารถเข้าถึงเครือข่ายภายในได้ หาไม่ได้ว่ามันคือชั้นไหน คงช่วยเธอได้แค่นี้แล้วแหละ”

ณิชารีบตอบกลับไปอย่างรวดเร็ว “แค่ช่วยขนาดนี้ก็ขอบคุณมากแล้ว”

คนที่เปิดโปงข่าวด้านมืดของเธอคือภายในสนธิไชยกรุ๊ป……

ถ้าเกิดว่าไม่ใช่นิต้า แล้วจะเป็นใคร?

และในตอนนี้เอง ณมนก็เขย่าหน้าแชทของณิชา

ณิชาจ้องไปที่รูปภาพโปรไฟล์ของณมน แล้วก็ครุ่นคิด

แล้วเธอก็เปิดหน้าต่างการสนทนากับณมน

ณมนส่งรูปมาให้เธอสองสามรูป ดูจากมุมนี้ เป็นมุมที่ถูกแอบถ่าย

ในภาพนั้นเป็นข่าวที่นิต้าถูกกรรมการบริหารขอให้ลาออก！

นิต้ากำลังเก็บของในห้องทำงาน แล้วก็รีบออกจากบริษัท สีหน้าดูตกอยู่ในที่นั่งลำบาก ดูแย่กว่าตอนที่ณิชาออกมาอีก

ณิชาอึ้งไปในทันที แล้วก็รีบถามณมนว่า “นี่มันเรื่องอะไรกัน? ”

“ณิชา เธอไม่ต้องแสดงแล้ว คนที่ส่งห่อพัสดุข้อมูลด้านมืดของนิต้าไปในกรรมการบริการไม่ใช่เธองั้นเหรอ? แล้วเธอจะไม่รู้เรื่องนี้ได้ยังไง? ”

และสุดท้ายณมนก็ส่งสติกเกอร์รอยยิ้มและใบหน้าที่พึงพอใจ “ฉันรู้อยู่แล้ว ว่าเธอต้องมีแผนสำรอง！เธอนี่เก่งจังเลยนะ แม้แต่ข้อมูลในอดีตนานหลายปีของนิต้าก็ยังขุดออกมาได้……”

สายตาของณิชาหยุดอยู่ที่ประโยคที่ว่าพัสดุข้อมูลด้านมืดของนิต้าถูกส่งไปหากรรมการบริหาร……

“ข้อมูลด้านมืดของนิต้างั้นเหรอ？”

“ใช่ไง ตอนนี้บริษัทได้กระจายข่าวออกมาแล้ว เธอไม่เพียงแต่เปิดบริษัทด้านนอกเพื่อรับผลประโยชน์จากสนธิไชยกรุ๊ป แถมยังแอบกินส่วนลดอีกด้าน สิ่งที่เกินไปก็คือ เธอรื้อกำแพงด้านตะวันออกเพื่อไปสร้างกำแพงด้านตะวันตก และหลายโครงการก็ถูกทุบด้วยมือของเธอเอง เธอโอนกำไรจากโครงการอื่นมาและให้ฝ่ายการเงินทำบัญชีเท็จ ตอนนี้ทุกอย่างได้ถูกเปิดโปงหมดแล้ว！”

ณิชาเห็นแล้วก็ตกใจ “ฉันไม่ได้ส่งพัสดุอะไรไปเลยนะ”

“ไม่ต้องปฏิเสธหรอก เธอพึ่งออกไปจากบริษัท เขาก็เกิดเรื่องขึ้นเลย ถ้าเกิดว่าไม่ใช่ฝีมือของเธอแล้วจะเป็นใคร？”

ณิชานึกถึงสีหน้าของณมนในเวลานี้ เธอต้องกำลังยิ้มอยู่อย่างแน่นอน

ดูเหมือนว่าเธอจะตัดสินใจแล้วว่าณิชาเป็นตัวการที่ลากนิต้าลงไปในน้ำ ไม่ว่าณิชาจะอธิบายยังไงก็ไม่เชื่อหรอก

ณิชาอาศัยโอกาสนี้เปิดฟอรั่มภายในของบริษัท

ไม่น่าแปลกใจที่ฟอรัมก็ระเบิดด้วยการอภิปรายเกี่ยวกับเธอและนิต้าทั่วทุกที่——

“ได้ยินมาว่านิต้าไล่ณิชาออก ตอนบ่ายก็ถูกคณะกรรมการตรวจสอบเข้าแล้วเหรอ? ”

……

ในคฤหาสน์สนธิไชย

น้องอรัลพึ่งจะโทรคุยกับปัณณ์เสร็จ ปากก็เม้มแน่น มีร่องรอยของความเศร้าโศกซ่อนอยู่ในดวงตาของเขา

ปัณณ์บอกว่า หม่ามี๊ก็ไม่มีความสุข

และเขาก็บอกว่า พ่อก็ไม่มีความสุขเหมือนกัน

มาวินเอาแต่ปลอบเขาอยู่ด้านข้าง “น้องอรัล ฟังที่อาพูดนะ เวลาที่ผู้ชายกับผู้หญิงคบกันน่ะ มันต้องมีทะเลาะกันดีกันอยู่ตลอดอยู่แล้ว นายไม่ต้องกังวลไปหรอกนะ นายพึ่งจะสามขวบเอง เรื่องพวกนี้ยังไม่เข้าใจหรอก……”

“อาก็ไม่ต้องกังวลสิ ก็ไม่ใช่พ่อแม่อาสักหน่อย”น้ำเสียงของอรัลนั้นดูรำคาญเล็กน้อย เหมือนกับพ่อของเขาเป๊ะเลย

มาวินเกาหัว พูดไม่ออกกับสิ่งที่เจ้าตัวเล็กนี้พูดออกมา

“นายชอบให้ณิชามาเป็นแม่เลี้ยงของนายขนาดนั้นเลยเหรอ? ”

พอพูดถึงณิชา สายตาของอรัลก็อ่อนโยนขึ้นมาในทันที ริมฝีปากสีชมพูปรากฏให้เห็นรอยโค้งที่สวยงามอย่างอดไม่ได้ “นอกจากเธอ ใครก็จะมาเป็นแม่ของผมไม่ได้”

“ถ้ายังงั้น……อาขอเสนออะไรหน่อยได้ไหม เป็นแม่สื่อระหว่างพ่อของนายกับน้าณิชาเป็นไง? ”

สีหน้าเล็กๆ ของอรัลเป็นประกายขึ้นมาทันที “อะไรเหรอครับ? ”

……

ณิชาไปที่สนธิไชยกรุ๊ปเพื่อดำเนินการเรื่องลาออกให้เสร็จสิ้น

เธอไม่มีความจำเป็นจะต้องอยู่ต่อแล้ว ยิ่งอยู่ต่อนานเท่าไหร่ยิ่งตกหลุมพรางลึกลงไปเท่านั้น

น้ำของสนธิไชยกรุ๊ปขุ่นกว่าที่เธอคิดไว้มาก……

พอออกมาจากบริษัท โทรศัพท์ในกระเป๋าก็ดังขึ้น

ณิชาเห็นว่าปลายสายคือมาวิน ก็รับสาย “มีเรื่องอะไรเหรอ? ”