กามเทพน้อยสานรักของแด๊ดดี๊หม่ามี๊ นิยาย บท 431

โทนี่ยังอยากที่จะพูดโน้มน้าวอะไรต่อ แต่เวธัสหายไปจากสายตาเรียบร้อยแล้ว

หมดหนทาง เขาทำได้แค่ทอดถอนหายใจ ไปแจ้งรองประธานให้เขาเป็นประธานในการประชุมแทน

ทุกครั้งที่เจอกับเรื่องของคุณหญิง คุณผู้ชายก็มักจะใจร้อนอยู่ตลอด แม้ว่าเมื่อก่อนคุณหนูจะเอะอะโวยวายขนาดไหนก็ตาม ก็ไม่เห็นว่าเขาจะลนลานขนาดนี้……

……

ณ Repulse Bay Villa

เป็นแบบที่เจนนี่พูด วิลล่ากว้างขวางมาก ห้องก็มีเยอะแยะมากมายด้วย

ปกติชาลีจะไม่ค่อยกลับบ้าน จุดประสงค์ที่กลับมาก็คือการมีลูกกับเธอ

โดยเฉพาะในช่วงที่เธอมีประจำเดือน ชาลีก็ไม่กลับมาเลยแม้แต่ครั้งเดียว！

เขาแค่อยากที่จะให้เธอคลอดลูกออกมาเท่านั้นอย่างที่คิดเอาไว้……

แม้ว่าเจนนี่จะไม่รู้ว่ามันเกิดเรื่องอะไรขึ้นระหว่างเวธัสกับณิชา แต่ก็ยังคงเอาใจใส่เธออย่างพิถีพิถัน พาเธอไปที่ห้องนอน เตรียมข้าวของเครื่องใช้อุปกรณ์อาบน้ำในชีวิตประจำให้กับเธอ

ข้างล่างมีเสียงเครื่องยนต์ของรถดังขึ้นมา

เจนนี่เงี่ยหูฟัง“เอ๋ คืนนี้คนเลวกลับมาแล้วเหรอ?”

ณิชาพอได้ยินคำเรียกที่เจนนี่เรียกชาลี ก็ไม่มีกะจิตกะใจไปใส่ใจ นั่งเหม่อลอยอยู่บนโซฟา สองมือกอดเข่า

“เธอรออยู่ที่สักประเดี๋ยวนะ ฉันจะไปบอกกับคนเลวสักหน่อยว่าเธอมา”เจนนี่พูดกำชับหนึ่งประโยคก่อนจะออกจากห้องไป ผ่านไปไม่ถึงสามวินาที เธอก็วิ่งกลับมา พร้อมกับพูดตะโกนขึ้น“แย่แล้ว！ณิชา คนที่มาไม่ใช่ชาลี แต่เป็นคุณเวธัสที่ไล่ตามเธอมา เธอรีบไปแอบเร็วเข้า ฉันจะให้คนรับใช้ไปขวางเขาเอาไว้ก่อน……”

ความคิดที่เหม่อลอยของณิชาก็ผันผวนแปรปรวนขึ้นมาตามคำพูดนี้ทันที

เธอรู้ว่าเวธัสไม่ได้เอาบอดี้การ์ดสองคนนั้นออกไป ดังนั้นก็เลยสามารถตามหาเบาะแสร่องรอยของเธอได้อย่างง่ายดาย

ถ้าหากคืนนี้เธอเลือกที่จะกลับไปยังหมู่บ้านออเรนจ์ เกรงว่าน่าจะถูกเขามัดตัวลากกลับไปเรียบร้อยแล้วสินะ?

“ขอบคุณมาก เจนนี่”

“เธอซ่อนตัวเอาไว้ห้ามออกมาเด็ดขาด……”เจนนี่สั่งกำชับออกมาด้วยความเป็นกังวล ก่อนจะลงไปข้างล่าง

เวธัสกำลังเผชิญหน้าอยู่กับคนรับใช้สองสามคนข้างล่าง ใบหน้าหล่อเหลาของเขาบูดเบี้ยว ออร่าเย็นยะเยือกแผ่ซ่านออกมารอบๆตัว ทำให้รู้สึกอกสั่นขวัญแขวน

เจนนี่ก็ถูกออกร่าที่ดุร้ายนี้ของเขาทำให้ตกใจจนหดคอเหมือนกัน“เอ่อ……คุณเวธัส สวัสดีค่ะ คุณชาลีไม่ได้อยู่ที่นี่ค่ะ ถ้าคุณอยากจะเจอเขาล่ะก็ไปที่บริษัทการบันเทิงเซ็นจูรี่ก็แล้วกันนะคะ……”

“ให้ณิชาลงมา”เวธัสไม่พูดพล่ามทำเพลงกับเธอ

ดวงตาสีดำเข้มของเจนนี่หันไปหันมา ยืดหน้าอกขึ้น“เอ๋ ทำไมฉันไม่รู้เลยล่ะคะว่าณิชาอยู่ที่บ้านของฉัน?”

“ผมจะนับถึงสาม ถ้าคุณไม่พาเธอออกมา อย่าหาว่าผมบุกรุกเข้าไปก็แล้วกัน”

เจนนี่ไม่กล้าชำเลืองมองตาเย็นชาที่เฉียบแหลมของเวธัส พูดข่มขู่กลับไปโดยอ้างอำนาจอิทธิพล“ฉันบอกไปแล้วว่าณิชาไม่ได้อยู่ที่นี่ คุณจะมาก้าวร้าวอะไรแถวนี้? ตอนนี้ฉันเป็นภรรยาของชาลี ถ้าคุณยังไร้เหตุไร้ผลแบบนี้อยู่ล่ะก็ ฉันก็จะให้บอดี้การ์ดมาลากคุณออกไปนะ อย่ามายุแหย่ฉัน！ตอนนี้ฉันอยู่ในช่วงประจำเดือน อยากจะระบายอารมณ์ออกมาสุดๆ！”

บอดี้การ์ด“……”ถ้าเกิดคุณหญิงสั่งแบบนี้จริงๆ พวกเขาจะเป็นฝ่ายลากเขาออกไป หรือว่าเป็นฝ่ายถูกลากไปกันแน่?

เวธัสยิ้มอย่างเย้ยหยัน แววตาดูถูกดูแคลน

เขาเดินผ่านเธอกับพวกบอดี้การ์ดขึ้นไปยังข้างบนทันที

เจนนี่ถลึงสองตาโต“หยุดเดี๋ยวนี้นะ！คุณ……”

“วันนี้มันเกิดอะไรขึ้นกัน ทำไมบ้านของผมถึงเสียงดังครึกครื้นขนาดนี้?”ในขณะนี้เอง มีน้ำเสียงขี้เล่นดังออกมาจากตรงประตู ชาลีกลับมาแล้ว

เนื่องด้วยการมาของเขา เหล่าบอดี้การ์ดที่อยู่ในวิลล่าก็พากันโค้งคำนับทักทายทันที

เจนนี่แววตาก็เป็นประกายขึ้นมา ตอนที่เห็นเขาความตึงเครียดกดดันก็จางหายไปไม่น้อย พูดฟ้องกับเขาก่อน“คุณกลับมาพอดีเลย คุณเวธัสพอเห็นว่าในบ้านไม่มีใคร ก็เลยจงใจก้าวร้าวใส่ฉัน！”

ระหว่างทางกลับชาลีก็ได้ฟังบอดี้การ์ดเล่าเรื่องมาบ้างแล้ว ยกคิ้วมองเวธัส

“ถ้าเกิดเธออยากที่จะเจอกับคุณ ป่านนี้ก็ลงมาตั้งนานแล้ว การที่คุณบีบบังคับมากเกินไป มันไม่ใช่เรื่องดีหรอกนะครับ”

“ต่อให้ต้องโทษประหารก็ต้องมีข้อหา ผมไม่ยอมรับการที่เธอไปโดยที่ไม่กล่าวลา”เวธัสไม่ยอมแม้แต่นิดเดียว พลังของเขายิ่งดูรุนแรงมากขึ้น

เขาได้ยินเธอพูดว่า“ไม่เอา ไม่เอาอะไรทั้งนั้น”

“คุณพูดอีกครั้งสิ?！”เวธัสแววตาสั่นกระส่าย ทุกคำพูดล้วนแต่บีบเค้นออกมา

ราวกับว่าถ้าเธอกล้าพูดมาอีกครั้งเดียว เขาก็จะเข้าไปเฉือนเธอทันที

ณิชาจ้องมองเขาอย่างดื้อรั้น ห้ามตัวเองไม่ให้ร้องไห้ออกมา แสร้งทำเป็นเข้มแข็ง“ข้อตกลงเป็นโมฆะ ฉันไม่ต้องการชดเชยจากคุณ ลูกฉันก็ไม่เอา ยกให้คุณไปเลี้ยงดูฉันวางใจ……”

เส้นสลิงในหัวของเวธัสขาดสะบั้นทันที ใบหน้าโกรธรุนแรง เส้นเลือดที่หน้าผากปูดนูนออกมา……

“มีคนทำอะไรคุณใช่ไหม?”

เขาไม่อยากจะเชื่อ ว่าเธอจะยอมสละสิทธิ์ในการเลี้ยงดูลูกไปง่ายๆขนาดนี้

สมัยก่อนเธอเอาแต่ยื้อแย่งกับเขาอย่างสุดชีวิตอยู่เลย！

“ไม่มี”

“คุณคิดว่าสมองของผมมีไว้ประดับเฉยๆ คิดไม่ได้หรือไง?”เวธัสจ้องมองเธออย่างนิ่งลึก ดวงตาแดงก่ำ แรงที่คว้าข้อมือของเธอก็เพิ่มมากขึ้นเรื่อยๆ“ไม่มีใครบังคับคุณ แล้วคุณหนีออกมาโดยไม่บอกไม่กล่าวสักคำ ไม่มีคนบีบบังคับคุณ คุณก็ไม่เอาแม้แต่สิทธิ์การเลี้ยงดูลูกเนี่ยนะ? ตาแก่พูดอะไรกับคุณ คุณบอกผมมา ผมจะไปจัดการเอง พวกเราพวกเดียวกัน ตอนที่แต่งานก็สาบานกันไว้แล้ว คุณก็สัญญากับแม่ของผมแล้วว่าจะดูแลผมเป็นอย่างดีแทนเธอ”

เสียงในช่วงหลังค่อยๆอ่อนเบาลง เขาก็ดึงดันที่จะมองเธออย่างดื้อรั้น เหมือนกับต้องการคำตอบของเธอ

ณิชารู้สึกว่าอวัยวะภายในของเธอถูกฉีกออกเป็นชิ้นๆ เจ็บปวดรวดร้าวอย่างถึงที่สุด

เธออยากที่จะพุ่งเข้าไปในอ้อมกอดของเขา บอกกับเขาทั้งหมดอย่างไม่สนใจอะไรทั้งนั้น แต่ว่า……

ทั้งโลกมีเรือนจำและนักโทษตั้งมากมายขนาดนั้น

ถ้าหาเบาะแสร่องรอยของพ่อไม่เจอ ท่านประเสริฐอาจจะพรากชีวิตของเขาไปเมื่อไรก็ได้

เก็บซ่อนความเศร้าโศกทั้งหมดเอาไว้ เธอแสร้งทำเป็นโมโห สะบัดมือของเขาออกอย่างแรง ตอบปฏิเสธเขาไปอย่างเด็ดขาด……

“ท่านประเสริฐไม่ได้ทำอะไรฉัน คุณต่างหาก คุณเป็นคนขับรถชนแม่ของฉัน ตอนนี้เธอยังคงนอนไม่ฟื้นขึ้นมา ฉันเห็นว่าคุณทำให้เธอต้องเจ็บปวด！ฉันรับไม่ได้กับการที่คุณชนแล้วหนี แล้วยังกล้ามาพูดเรื่องศีลธรรมคุณธรรมได้เต็มปาก ดังนั้น พวกเราจบกันแค่นี้เถอะ！”