ข้าคือเขยผู้ยิ่งใหญ่ นิยาย บท 1036

แม้ชิโปโตะดูค่อนข้างน่าเวทนา แต่โชคดีที่ล้วนเป็นบาดแผลภายนอก รักษาให้นิดหน่อยก็ไม่มีปัญหาอะไรแล้ว ส่วนรถก็ขับไปยังโรงแรมเวลลิงตัน

เห็นถึงข้อดีของคนรวยแล้วล่ะ แม้ชิโปโตะดูน่าสงสัยมาก แต่ผู้จัดการที่รีบมานั้นถามมีอะไรให้ช่วยหรือไม่ได้อย่างมืออาชีพมาก ส่วนทำไมชิโปโตะเป็นเช่นนี้ ไม่มีเจตนาซักถามแม้แต่น้อย

“รบกวนคุณเอายารักษาแผลมาให้หน่อย！”เย่เทียนควักแบงก์100ยูโรยื่นให้ เป็นเช่นนี้ท่าทีของผู้จัดการสุภาพขึ้นมาทันที จากนั้นส่งพวกเขาไปยังประตูลิฟต์ อีกทั้งบอกว่าจะเตรียมยาให้โดยเร็วที่สุด

เมื่อเห็นเย่เทียนและคนอื่นๆเข้าลิฟต์ไป ผู้จัดการหน้าเปลี่ยนสีทันที หลังจากสั่งให้คนเฝ้าประตูนำยามา ก็รีบเดินกลับไปที่ห้องของตนทันที

รีบกดโทรออกอย่างรวดเร็ว

“ชาลี เกิดอะไรขึ้น？”

ผู้จัดการรีบบอกเรื่องที่เกิดขึ้นเมื่อครู่ให้ฟัง อีกฝ่ายไม่ได้ให้คำตอบอะไรมา เงียบไปครู่หนึ่งจากนั้นจึงพูดขึ้น：“ฉันรู้แล้ว！อย่าให้รบกวนมาถึงพวกเรา”

“ครับ！”ชาลีตอบรับอย่างว่องไว รอยยิ้มแบบมืออาชีพปรากฏขึ้นบนใบหน้าอีกครั้ง เดินออกมาด้วยท่าทางสง่างาม

“ดูเหมือนผู้จัดการคนนั้นไม่ธรรมดา！”

“ไม่มีทางเลือกอื่น นี่คือข้อเสียของการออกมาอยู่ข้างนอก”ได้ยินคำพูดของนังงูสาว เย่เทียนไหวไหล่เบาๆ สีหน้าจนปัญญา

“ผู้นำ ความผิดผมเอง ผม...”

เย่เทียนตบไหล่เขาเบาๆ พูดปลอบใจ：“ไม่เป็นไร นายทำดีที่สุดแล้ว อีกทั้งยังมีอีกหลายเรื่องที่นายไม่อาจเข้าแทรกได้”

เย่เทียนหวังดี เพียงแต่พูดปลอบแบบนี้ทำให้ชิโปโตะรู้สึกเจ็บใจเล็กน้อย

ช่ายเหมยเป่าได้ยินเสียงเปิดประตูดังขึ้น เมื่อเห็นเย่เทียนก็มีท่าทีผ่อนคลายลง จากนั้นก็เห็นนังงูสาว

นังงูสาวหน้าตาไม่ได้สะสวย แต่มีลักษณะเฉพาะตัวมาก ทำให้สายตาที่ช่ายเหมยเป่ามองเย่เทียนเต็มไปด้วยความหยอกล้อ

เมื่อครู่เย่เทียนลืมถึงการมีอยู่ของช่ายเหมยเป่าไปเสียแล้ว ความสัมพันธ์ระหว่างทีมกับแก๊งนั้นเป็นศัตรูกัน และเขากับช่ายเหมยเป่าต่างฝ่ายต่างใช้ประโยชน์กันและกันก็เท่านั้น ทว่าปัญหาคือเขากับช่ายเหมยเป่าเคยเกิดเรื่องยากจะอธิบายขึ้น เป็นเช่นนี้ ความสัมพันธ์นี้ค่อนข้างซับซ้อน！

แต่เมื่อช่ายเหมยเป่าเผชิญหน้ากับนังงูสาว กลับแตกต่างจากตอนเผชิญหน้ากับเย่เทียนโดยสิ้นเชิง

“น้องสาว กรีดตาสวยมาก！”

นังงูสาวมองเย่เทียนอย่างหยอกล้อ จากนั้นพูดเอาใจอย่างสนิทสนม：“หน้าสดของพี่สาวก็สวยมากเช่นกัน กรีดหรือไม่กรีดตาสำหรับพี่แล้วไม่ค่อยมีผลเท่าไหร่เลย！”

？？？

เย่เทียนอึ้ง อะไรกัน นี่เพิ่งเจอกันนะ เรียกพี่สาวน้องสาวกันแล้ว？อะไรเนี่ย！

นังงูสาวกำลังอยู่ในช่วงเวลาสำคัญในการรับสิ่งใหม่ๆ แต่ช่ายเหมยเป่าคล่องแคล่วชำนาญกับเครื่องสำอางประเภทต่างๆ จึงทำให้สองสาวคุยกันอย่างถูกคอ ทิ้งเย่เทียนไว้อีกด้าน

เย่เทียนทำได้เพียงไหวไหล่อย่างจนปัญญา จากนั้นออกแรงวางโคจิ กาโต้ลงบนเก้าอี้

“โอ้ย！”โคจิ กาโต้ร้องโอดโอย แล้วค่อยๆลืมตาขึ้น

โคจิ กาโต้ดิ้นหนีอย่างหนัก：“ไม่！ฆ่าฉันเถอะ！อย่าให้ฉันตายอย่างน่าเวทนาขนาดนั้น！ฉันขอร้องล่ะ ฆ่าฉัน！”

สายตาของโคจิ กาโต้เต็มไปด้วยความหวาดกลัว

ช่ายเหมยเป่าเห็นภาพเช่นนี้ก็อ้าปากอย่างอดไม่ได้ เห็นได้ชัดว่าเธอตกตะลึงกับปฏิกิริยาของโคจิ กาโต้ขนาดไหน โคจิ กาโต้เป็นถึงผู้ถูกคัดเลือกระดับฟ้า ทำไมมีสภาพเป็นเช่นนี้ได้？

หรืองูเขียวตัวนั้นมีอะไรแปลกออกไป？ถึงขนาดทำให้ยอดฝีมือระดับฟ้าตกใจกลัวขนาดนี้ งูเขียวตัวนี้มีอะไรเป็นพิเศษ？

“เพียงแกบอกเรื่องภายในการประชุมใหญ่ยอดมยุษย์ขององค์กรสมเด็จพระสันตะปาปา ฉันรับปากว่าแกจะได้รับการปฏิบัติอย่างที่ควร เป็นไง？”เย่เทียนก็รู้สึกไม่ค่อยสบายใจ เพราะยังไงมีเตอร์ที่ย่อยสลายนั้นสะเทือนใจเขาไม่น้อย

“ฉันไม่รู้เรื่องนี้จริงๆ และฉันไม่มีส่วนรับผิดชอบในการเข้าร่วมการประชุมครั้งนี้！”โคจิ กาโต้เป็นถึงยอดฝีมือระดับฟ้า ตอนนี้แทบจะร้องไห้ออกมาแล้ว สภาพน่าเวทนาเป็นที่สุด

“งั้นตัวแทนประเทศหยิงในครั้งนี้ของพวกแกคือใคร？”เย่เทียนรีบถามกลับไป

“นานาโกะ！”โคจิ กาโต้พูดจเห็นเย่เทียนคิ้วขมวด จึงรีบพูดต่อ：“สาวน้อยอัจฉริยะแห่งตระกูลนากาจิม คุณนานาโกะ！”

“สาวน้อยอัจฉริยะ？”เย่เทียนพยักหน้าอย่างพึงพอใจ แล้วมองนังงูสาว

นังงูสาวกวักมือ งูเขียวก็เลื้อยมาหาเธอทันที เลื้อยไปในแขนของนังงูสาว ส่วนเย่เทียนก็เดินไปหาโคจิ กาโต้ ใช้มีดสั้นจี้ไปทีหนึ่งจนสลบไป

“ปล่อยให้ฉันจัดการเถอะค่ะ！”นังงูสาวเห็นถึงความลำบากใจของเย่เทียน：“ทีมของเรามีเจ้าหน้าที่เสริมอยู่ที่นี่ ให้พวกเขาจัดการไป อาจได้รับผลประโยชน์ที่คาดไม่ถึง”