ข้าคือเขยผู้ยิ่งใหญ่ นิยาย บท 918

โดนเสิ่นซิงอวี่ถลึงตาใส่เข้าให้ ฟูจีโน ซาบูโระสะท้านขึ้นมาอย่างไม่รู้สาเหตุ แต่ก็ตั้งสติกลับมาได้อย่างรวดเร็ว พูดเหยียด ๆ ไปว่า “ทำเป็นวางมาด แกคิดว่าข้าจะ.......”

ยังไม่ทันให้ฟูจีโน ซาบูโระได้พูดจบ เสิ่นซิงอวี่ก็ขยับตัวแล้ว ขาก้าวออกไปถี่ ๆ พุ่งจู่โจมเข้าใส่ปานสายฟ้า กระบี่ในมือแทงเข้าไปตรง ๆ ทื่อ ๆ

“อ๊ะ？”เห็นสภาพนั้น เย่เทียนขมวดคิ้วย่น เขารู้สึกได้เลยว่าทางกระบี่นี้ไม่ธรรมดา แต่ก็อธิบายไม่ถูกว่าไม่ธรรมดายังไง

จากความเปลี่ยนแปลงบนสีหน้าของเย่เทียน หลู่ซูหางผงกหัวอย่างพึงพอใจ หัวเราะแล้วพูดว่า “เย่เทียน เจ้าก็ดูออกว่าทางกระบี่นี้ไม่ธรรมดาเลยใช่ไหม？อย่ามองว่าทางกระยี่ของเสิ่นซิงอวี่นี้ดูธรรมดานะ แต่ถ้าเจ้าได้ลองสังเกตดูให้ละเอียด เจ้าก็จะพบภายในทางกระบี่นั้นแฝงอยู่ด้วยกระบวนท่ามากมาย ไม่ว่าฟูจีโน ซาบูโระจะแก้ทางยังไง ก็ไม่สามารถจะหลบพ้นออกไปได้”

หยุดพักนิดหนึ่ง หลู่ซูหางส่ายหน้าแล้วพูดต่อไปว่า “พอขึ้นมาก็เล่นออกไม้ตายกันเลย ดูท่าเจ้าเฒ่าน้อยเสิ่นซิงอวี่นี่ตั้งใจฆ่าคนแล้วจริง ๆ ไม่ได้การเสียแล้ว ข้าต้องระวังดูหน่อยละ ถ้าไอ้ฟูจีโน ซาบูโระมาตายอยู่ที่นี่ ปัญหาจะบานปลายไปกันใหญ่”

“อือม์”เย่เทียนก็อดไม่ได้ผงกหัวเห็นด้วย เขาก็ได้เห็นทางกระบี่ของเสิ่นซิงอวี่เป็นอย่างนั้นจริง ๆ ไม่ว่าฟูจีโน ซาบูโระจะถอย หรือจะฉากหลบทั้งไปซ้ายหรือขวา เสิ่นซิงอวี่ก็ยังตามจี้ติดได้ในทันที หรือถ้าจะตั้งรับสู้ตรง ๆ ก็จับทางกระบวนท่าที่แปรเปลี่ยนพลิกแพลงจนไปไม่ถูก มีแต่รุกตรงอย่างต่อเนื่อง

ฟูจีโน ซาบูโระนั้นก็ยังดูไม่ออกจริง ๆ เห็นเป็นทางกระบี่ธรรมดา ๆ แทงตรงเข้ามาหา สายตาก็ยังคงมองอย่างดูแคลนหนักขึ้นไปอีก มือขวายังเอื้อมไปจับด้ามดาบอย่างสบายอารมณ์

“ตายเสียเถอะไป！ไอ้คนคุยไม่รู้จักอาย！”รอจนกระบี่ของเสิ่นซิงอวี่ใกล้เข้าถึงตัวแล้ว ฟูจีโน ซาบูโระจึงได้ตวาดคำออกไป พร้อมกับชักดาบฟันสวนออกไป

เคล้ง！

ดาบกับกระบี่กระทบกัน สะเก็ดไฟแลบกระจาย จังหวะของเสิ่นซิงอวี่ไม่ได้ลดความแรง พลิกข้อมืออย่างได้จังหวะ เจาะเลี้ยวเลาะไปตามซอกมุมเสียบเข้าหาคอหอยฟูจีโน ซาบูโระ

ฟูจีโน ซาบูโระตกตะลึง เพราะจังหวะนี้ของเขานั้นแรงส่งที่ออกไปยังไม่ทันได้ใช้แรงหนุนก็ยังไม่ทันมา แต่เขาก็ยังมีปฏิกิริยาที่รวดเร็ว ใช้มือข้างเดียวแกว่งสะบัด ในขณะเดียวกันนั้น กระบี่ของเสิ่นซิงอวี่ก็ได้แทงเข้ามาถึง

“ปึง！”เสียงทุ้มหนักดังขึ้น ที่ขาของฟูจีโน ซาบูโระเกิดควันขาวขึ้นมาในฉับพลัน ส่วนร่างของเขานั้นหายไปในพริบตา แทนที่ด้วยกระดาษยันต์รูปคนค่อย ๆ ลอยลงพื้น

“วิชาจำลองร่าง？” เสิ่นซิงอวี่ชะงัก แล้วก็หัวเราะออกมานิด ๆ “ไม่คิดว่าแกเป็นนินจา แต่ทว่า แกจะไวแค่ไหน มีหรือจะไวกว่ากระบี่ของข้า”

ในขณะกำลังพูด กระบี่ในมือเสิ่นซิงอวี่ก็ยังไม่ได้หยุด พลิกมือกลับพากระแสกระบี่ฟันตามเข้าไป

เคล้ง！

เสียงกังวานจากโลหะกระทบกันดังขึ้น พื้นที่เดิมที่ดูไม่เห็นมีคนอยู่ค่อย ๆ ปรากฏร่างของฟูจีโน ซาบูโระ เดินโซเซออกมาได้ไม่กี่ก้าว ที่ทรุดนั่งก้นจ้ำเบ้าลงกับพื้น

“แฮ็ก ๆ” ฟูจีโน ซาบูโระไอกระอักเลือดออกมาหลายอึก แววตาตื่นกลัวมองเสิ่นซิงอวี่ที่ยืนตีหน้าเย้ยเยาะ อยู่ตรงข้าม ส่วนมือข้างหนึ่งที่กุมหน้าอก เห็นมีเลือดไหลออกมาซิบ ๆ เป็นที่ชัดเจนว่าถูกกระบี่ของเสิ่นซิงอวี่แทงใส่เป็นแผลไปแล้ว！

” ฟูจีโน ซาบูโระมองหน้าเสิ่นซิงอวี่อย่างไม่น่าเชื่อ เขาไม่อยากที่จะเชื่อเลยว่า ตัวเขาเองนั้นจัดเป็นอัจฉริยะของญี่ปุ่นในยุคร้อยปีหลังนี้ กลับมาแพ้นักบู๊ชาวจีนระดับปลายแถวในแค่กระบวนท่าเดียว มันเป็นไปไม่ได้！

ยังไม่ทันรอให้ฟูจีโน ซาบูโระได้ทำอะไรได้ กระบี่ในมือเสิ่นซิงอวี่ที่พลิ้วไหวอยู่ เกิดเป็นกระแสกระบี่กวาดขวางเข้าไป

สีหน้าฟูจีโน ซาบูโระเปลี่ยนไปเล็กน้อย ล้มหงายหลังหลบพ้นไปได้ ถึงแม้จะหลบพ้น แต่ก็เห็นชัดได้ว่าตรงหน้าผากนั้นเหงื่อแตกกระจาย หายใจหอบถี่ เห็นได้ชัดว่าการใช้กระแสปราณไปต่อเนื่องนี้สูญเสียพลังไปไม่น้อย

แต่ทว่าการจู่โจมของเสิ่นซิงอวี่ก็ไม่ได้หยุด ปฏิกิริยาที่เกิดขึ้นในตัวฟูจีโน ซาบูโระเป็นไปตามคาดหมายเกินครึ่งอยู่แล้ว ในฉับพลันนั้นมือซ้ายก็ได้กระแทกใส่มือขวาที่กุมด้ามกระบี่อยู่ กระบี่ก็พุ่งเข้าใส่ฟูจีโน ซาบูโระอย่างรวดเร็ว

ในขณะที่ตอนนั้นฟูจีโน ซาบูโระก็ยังอยู่ในสภาพแอ่นหลังหน้าหงายอยู่ เหลือบตาไปเห็นกระบี่กำลังแทงตรงเข้ามา จึงต้องรีบคลายเกร็งที่เอวออก ทั้งตัวนอนหงายแผ่ลงกับพื้น

เคร้ง！

กระบี่พุ่งเฉียดผ่านตัวฟูจีโน ซาบูโระไป เสียบลงพื้นเข้าไปลึกกว่าสามนิ้ว เห็นชัดได้ว่าแรงกระแทกที่เสิ่นซิงอวี่ได้ตบใส่ลงไปมีน้ำหนักมากเพียงไหน

พอยันตัวลุกชึ้นได้ฟูจีโน ซาบูโระก็รีบยืนขึ้น ชายตาหันมองไปที่กระบี่ ทำเอาตื่นตระหนกเหงื่อแตกจนหนาว จากกำลังของเสิ่นซิงอวี่ที่เห็น เมื่อกี้นี้ถ้าเขาช้าไปแม้น้อยนิด คิดว่าบนตัวเขาคงต้องมีรูทะลุเกิดเพิ่มขึ้นเป็นแน่

“เฮ้ย เสียดาย เสียดายจริง ๆ ดันปล่อยให้แกหลบหลุดออกไปได้” เสิ่นซิงอวี่ส่ายหน้า พูดเย้ยด้วยเสียงหัวเราะ “แต่ว่าท่าหลบของแกที่ใช้นั่นเท่ได้มาตรฐานจริง ๆ นะ ดูท่าคงจะใช้บ่อยนะ”

“ไอ้บัดซบ！”ได้ยินดังนั้น ฟูจีโน ซาบูโระโกรธเดือดขึ้นมาเต็มที่ เห็นในมือเสิ่นซิงอวี่ไม่มีกระบี่แล้ว แววตาส่อเห็นความดีใจแวบผ่าน ขยับขาดีดตัวพุ่งขึ้น สองมือกุมดาบแน่นวาดขวางฟันใส่เข้าไป