คุณชาย แห่ง ประตูมังกร นิยาย บท 127

เฉียว...เฉียวเย่?!

ในเวลานี้ทุกคนต่างตกตะลึง!

เฉียวเย่มาแล้ว!

พวกเขาทั้งหมดหลีกทางโดยอัตโนมัติ และเฉียวเจิ้งหลงก็เดินเข้ามาพร้อมกับคนของเขา

หวางฮั่นเฉาก็ตกตะลึงในขณะนั้น เขาหันไปที่มองบุคคลนั้น เป็นเฉียวเย่จริง ๆ เขารีบเข้าไปทักทายด้วยรอยยิ้มชื่นบาน แล้วโค้งคำนับด้วยความเคารพ และพูดว่า "เฉียวเย่ ท่านมาที่นี่ได้ไง?"

เพี๊ยะ!

กลับกลายเป็นว่าเฉียวเจิ้งหลงเข้าไปตบหน้าหวังฮั่นเชา และจ้องมองเขาด้วยความโกรธ ตะโกนว่า "แกกำลังทำอะไร!"

ตบนี้ทำให้หวังฮั่นเชามึนไป

ซี๊ด ซี๊ด!

ทุกคนต่างก็สูดหายใจเข้า

เฉียวเย่ก็คือเฉียวเย่ แรงกดดัน และการลงมือที่โหดเหี้ยมนี้ทำให้ทุกคนสั่นสะท้านในใจ

นี่คือหนึ่งในสี่ราชามาเฟียในกรุงโซล เฉียวเย่ เฉียวเจิ้งหลง

ออร่านี้ไม่ถูกปกปิดจริง ๆ

อย่างไรก็ตามหวังฮั่นเชาไม่กล้าบ่น และตอบด้วยความเคารพว่า “เฉียวเย่ คนผู้นี้รังแกน้องสาวผม ผมพาคนมาสั่งสอนเขาสักหน่อย”

หวังฮั่นเชาไม่เข้าใจว่าทำไมเฉียวเย่ถึงมาที่นี่ ยิ่งกว่านั้นคือเข้ามาตบตัวเขา

หรือว่าตัวเขาได้ทำอะไรขัดใจเฉียวเย่เข้า?

ก็ไม่น่าเป็นไปได้นี่

“สั่งสอน? แกหวังฮั่นเชามีชื่อเสียงมากในตอนนี้กล้าที่จะพาคนมาที่บริษัทคนอื่นเพื่อแสดงอำนาจ?”ใบหน้าของเฉียวเจิ้งหลงมืดลง คิ้วหนาของเขาเต็มไปด้วยความเย็นชา ดวงตาของเขาจ้องมองไปที่หลี่โม่อย่างเงียบ ๆ

เขาเพิ่งได้รับข้อความจากหลี่โม่ และถามเขาว่ารู้จักหวังฮั่นเชาหรือไม่

หวังฮั่นเชาคนนี้ไม่มีสมองจริง ๆ เขาถึงกับกล้าลงมือกับคุณชายหลี่ รนหาที่ตาย!

อย่างไรก็ตาม คุณชายหลี่ขอให้ตัวเองมาแบบเงียบ ๆ ดังนั้นเฉียวเจิ้งหลงจึงเหลือบมองที่หลี่โม่ และพยักหน้าเล็กน้อยโดยไม่ให้คนอื่นสังเกตุเห็น

หลังจากนั้น เฉียวเจิ้งหลงก็พูดอย่างเคร่งขรึมว่า “มีเรื่องขัดแย้งใช่ไหม เอาล่ะ ตามฉันให้หมด!”

พูดจบเฉียวเจิ้งหลงก็เดินเตรงข้าไปในข้างห้องสำนักงาน

อันธพาลในชุดดำจำนวนหนึ่งนำโดยเฉียวเจิ้งหลงยืนเรียงแถวกันที่ประตูห้องสำนักงานป้องกันไม่ให้ทุกคนเข้าใกล้ห้องสำนักงาน

ม่านก็ปิดเช่นกัน และฝูงชนก็ห่างกันหนึ่งเมตร

หวังเมิ่งเหยากระทืบเท้าอย่างโกรธจัด และพูดอย่างดุเดือด “อีกเดี๋ยว ฉันจะให้เฉียวเย่ตัดมือของเขาขาด!”

เมื่อมองย้อนกลับไปที่ด้านข้างของหลี่โม่ เขาเดินเข้าไปในสำนักงาน แล้วเดินตรงผ่านหวังฮั่นเชา และเฉียวเจิ้งหลงแล้ว ไขว่ห้างนั่งบนโซฟาอย่างโอ้อวด

ฉากนี้ทำให้หวังฮั่นเชาโกรธจัดในเวลานั้น!

“เจ้าหนู แกยังกล้านั่งลงอีกหรือ? เฉียวเย่ยังคงยืนอยู่ที่นี่ ยืนขึ้นเดี๋ยวนี้!” หวังฮั่นเชาไม่ได้คาดหวังว่าหลี่โม่ไอ้ทึ่มนี่กล้าที่จะอาละวาดต่อหน้าเฉียวเย่!

อย่างไรก็ตาม หลี่โม่เพียงแค่เหลือบมองเขาอย่างเย็นชา และพูดว่า “หุบปาก”

ทันทีที่เสียงหายไปหวังฮั่นเฉาขมวดคิ้ว และหัวเราะเยาะเย้ยว่า “แกพูดกับใคร? หุบปาก? แกนึกว่าตัวเองเป็นใครวะ? ทำไมหล่ะ แกคงไม่ใช่ให้เฉียวเย่ฟังแกพูดแล้วลงมือกับฉันด้วยตัวเองใช่ไหม? ท่านเฉียวเย่เป็นถึง...”

เพี๊ยะ!

เสียงตบดังกึกก้องไปทั่วห้องสำนักงาน!

เฉียวเจิ้งหลงปัดแขนของเขา และตรงเข้าไปตบหน้าหวังฮั่นเชา ขัดจังหวะประโยคครึ่งหลังของอีกฝ่าย

ตูม!

การตบครั้งนี้ทำให้หวังฮั่นเชาเดินโซเซ และเขาก็สะดุดลงบนประตู และฟันกรามหลังทั้งสองข้างในปากของเขาก็ออกมาจากปากทำให้ทั้งปากเต็มไปด้วยเลือด!

แน่นอนว่าการตบครั้งนี้ทำให้ในใจของผู้ชมที่อยู่นอกประตูสะดุ้ง