คุณชาย แห่ง ประตูมังกร นิยาย บท 153

ห้าล้านนี่มันเยอะไปเหรอ?

ประโยคนี้ทำให้ซูหย่าและซ่งเหวินเหวินตกตะลึงไปสักพัก

น้ำเสียงหลี่โม่คนนี้ฟังดูใหญ่โตเกินไปแล้ว!

ซูหย่าขมวดคิ้ว และเธอไม่อยากเชื่อเลยว่า เกิดอะไรขึ้นกับสิ่งที่หลี่โม่พูดไปเมื่อครู่นี้

ผู้ชายคนนี้น่าสมเพชไม่ใช่เหรอ เขาไม่มีสถานะในตระกูลกู้ เขาไปเอาเงินมากมายขนาดนี้มาจากไหน?

“ฮ่าฮ่า ฉันเข้าใจแล้ว นายคงไม่ได้ใช้เงินของภรรยาหรอกนะ” ซูหย่าเลิกคิ้วขึ้นและใบหน้าเต็มใบด้วยความเยาะเย้ยอย่างมีชัย

ต้องเป็นแบบนี้แน่ ไม่อย่างนั้นคนไร้ประโยชน์แบบนี้จะไปเอาเงินห้าล้านมาจากไหนเพื่อจองภัตตาคารฮัวกู่?

ซ่งเหวินเหวินก็พยักหน้าตามและเสริมว่า “พี่หย่าหยา พี่พูดถูก มันต้องเป็นแบบนี้แน่ ไม่คิดเลยว่าผู้ชายแบบนี้จะน่าอับอายขนาดนี้”

ในทางกลับกัน

หลี่โม่ยิ้มจาง ๆ ส่ายหัวแล้วพูดว่า "ไม่ใช่ภรรยาฉัน พอดีฉันเปิดร้านเป็นของตัวเองน่ะ

ไม่ไหว ๆ จะตกเป็นเป้าให้คนมาหัวเราะเยาะเย้ยตลอดเสียคงจะไม่ได้ นาน ๆ ทีจะอวดสักหน่อยคงไม่เป็นไร

เมื่อได้ยินเช่นนั้น ซ่งเหวินเหวินก็ลุกขึ้นยืนด้วยความตื่นเต้นทันที ดวงตาโตของเธอเป็นประกาย จ้องมองไปที่หลี่โม่อย่างตั้งใจ และอุทานด้วยความประหลาดใจ "นายเปิดร้านเองเหรอ? จริงเหรอ!"

ซ่งเหวินเหวินตื่นเต้นมาก หลี่โม่ชายผู้นี้ดูทึ่ม แต่ดันเปิดร้านเอง นั้นแปลว่าเขาต้องรวยแน่นอน

ไม่สนว่าจะล่วงเกินภรรยาของเขาเข้าหรือไม่ เพราะเขาเป็นคนรวย

ถ้าหากใช้ความงามของตัวเองเพียงเล็กน้อย คนทึ่ม ๆ อย่างนี้คงจะหลงกลเธออย่างง่าย

พอคิดอย่างนี้ ซ่งเหวินเหวินก็แทบรอไม่ไหวที่จะหยิบกระเป๋าใบเล็ก แล้วขอตัวไปห้องน้ำ อันที่จริง เธอไปเติมหน้า

ส่วนด้านซูหย่าเธอตัวสั่นเล็กน้อย และถามหลี่โม่อย่างตื่นเต้นว่า “หลี่โม่ คุณเปิดร้านจริง ๆ เหรอ?”

ซูหย่ารู้สึกไม่ชอบมาพากล เธอกับหลี่โม่เคยเป็นเพื่อนร่วมงานกันมาก่อน และเธอรู้รายละเอียดของหลี่โม่เป็นอย่างดี

ผู้ชายจน ๆ ขนาดนี้จะเปิดร้านและกลายเป็นเจ้านายได้อย่างไร

เป็นไปได้ไหมว่ากู้หยุนหลานใจดีกับเขามาก?

ไม่น่าจะเป็นไปได้

หลี่โม่รู้สึกประหลาดใจเล็กน้อย “วันนี้?”

ซูหย่าพยักหน้าและกล่าวว่า “ใช่แล้ว จ้าวไห่ไม่ได้บอกนายเหรอ?”

หลี่โม่ได้รับแจ้งสำหรับงานเลี้ยงของพนักงานเก่าก่อนหน้านี้ถึงสองครั้ง แต่ก็ปฏิเสธทั้งหมด

อย่างไรก็ตาม สถานะของเขาในตระกูลกู้นั้นต่ำมาก และเขากับจ้าวไห่ก็เข้ากันได้ไม่ค่อยไม่ดีนัก ไปถึงก็เกรงว่าจะเป็นการสร้างความลำบากใจ

จ้าวไห่เคยเป็นผู้จัดการร้านสปาติงเหม่ยมาก่อน เมื่อก่อนเขามีความสัมพันธ์ที่ดีกับหลี่โม่ แต่ต่อมา ด้วยเหตุผลบางอย่าง เขาจึงลาออกไป

ดังนั้นคราวนี้พวกเขาจึงไม่แจ้งหลี่โม่เลย

คิดไม่ถึงว่าวันนี้จะบังเอิญได้เจอ

เป็นเรื่องที่คาดไม่ถึงจริง ๆ

เมื่อเห็นหลี่โม่ลังเล ซูหย่าก็พูดอย่างเร่งรีบ “ในเมื่อพวกเราได้เจอกันแล้ว งั้นไปด้วยกันเถอะ นานแล้วที่ทุกคนไม่ได้เจอกัน ยังไงทุกคนก็ล้วนเป็นเพื่อนเก่ากัน คงจะดีไม่น้อยถ้าได้รวมตัวกัน”

อันที่จริงในใจซูหย่ากำลังคิดคำนวณ และพยายามจะกระชับความสัมพันธ์ของเธอกับหลี่โม่ผ่านการรวมตัวครั้งนี้