คุณชาย แห่ง ประตูมังกร นิยาย บท 168

ซูหย่าขมวดคิ้ว และมองไปที่หลี่โม่ที่กำลังเล่นโทรศัพท์มือถือด้วยสีหน้าไม่แยแสด้วยความงุนงง

หลังจากคิดเรื่องนี้แล้ว เธอก็ขอบคุณหลี่โม่ "หลี่โม่ ครั้งนี้ขอบคุณนะ ถ้านายมีเวลา เรา… เราสามารถ..."

สิ่งที่ซูหย่าสามารถทำได้คงจะมีเพียงการชดเชยให้เขาโดยใช้ร่างกายของเธอ

ที่หลี่โม่ช่วยเธอ เขาไม่มีจุดประสงค์อะไรหรอกเหรอ?

พวกผู้ชายโรคจิตต่างก็พยายามทำทุกอย่างเพียงเพื่อที่จะครอบครองร่างกายของเธอ

แต่ว่าในใจของซูหย่าก็ยังรู้สึกหวั่นไหวอยู่ ด้านหนึ่งคือจ้าวไห่ ส่วนอีกด้านคือหลี่โม่

จ้าวไห่รู้และเห็นทุกอย่าง แต่กับหลี่โม่ ตอนนี้ซูหย่าก็ยังสับสน

ตัวตนของเขาเป็นใครกันแน่?

เขาซื้อร้านสปาติงเหม่ยด้วยเงินสี่ร้อยล้านจริง ๆ เหรอ? มันไม่ใช่ข่าวลือเหรอ?

หลี่โม่ตอบอย่างใจเย็นว่า "ไม่เป็นไร ยังไงก็เป็นเพื่อนร่วมงานเก่ากัน เรื่องเล็กน้อย"

หลังจากพูดจบ เขาก็เดินออกไปรับสายโทรศัพท์โดยที่ไม่ได้รอทุกคน

ทุกคนที่นี่ต่างแยกย้ายกันไป จ้าวไห่รู้สึกไม่พอใจคนอื่น ๆ อย่างมาก เขาโบกมือและเดินออกไปอย่างโกรธเคือง

ซูหย่าและซ่งเหวินเหวินก็นั่งพักเพื่อรอหลี่โม่

“พี่หย่าหยา ฉันคิดว่าหลี่โม่คงไม่ใช่คนธรรมดา นี่มัน 22 ล้านบาทเลยนะ แค่พูดว่าไม่จ่ายก็ไม่ต้องจ่ายแล้ว ของปลอมหรือเปล่า?” ซ่งเหวินเหวินรู้สึกงุนงง

ในใจของซูหย่าก็สับสนเช่นกัน มันเป็นเรื่องยากสำหรับเธอที่จะเข้าใจท่าทีเย่อหยิ่งของหลี่โม่เมื่อครู่นี้ กับลักษณะขี้แพ้ของเขา

ทันใดนั้น หลี่โม่ก็เดินเข้ามาพอดี

ซูหย่าอดใจรอไม่ไหว เธอก้าวไปข้างหน้าอย่างเขินอาย และถามว่า "หลี่โม่ เงิน 22 ล้านนั่น นายไม่ต้องการให้ฉันจ่ายคืนจริงเหรอ?"

หลี่โม่พยักหน้าและพูดว่า "ไม่ต้องห่วง ฉันรู้จักเจ้าของที่นี่น่ะ ไม่เป็นไร"

ซูหย่าตกใจ เธอเบิกตากว้างด้วยความประหลาดใจ "นายรู้จักเจ้าของภัตตาคารเหรอ?"

หลี่โม่พยักหน้า และพูดว่า "ใช่ เขาเป็นเพื่อนเก่าของฉันเอง"

ถ้าเขาบอกเธอว่า เขาเป็นเจ้าของ เธอจะกลัวจนฉี่ราดตรงนี้ไหม?

จากนั้นความวิตกกังวลในใจของซูหย่าก็คลายลง

หลี่โม่ก็แค่รู้จักเจ้าของภัตตาคาร เธอก็นึกว่าเขาจะมีอะไรพิเศษกว่านี้ซะอีก

หึ!

ก็ยังคงกระจอก!

ทันใดนั้น สีหน้าของซูหย่าก็เปลี่ยนไป เธอกล่าวขอบคุณด้วยน้ำเสียงที่โกรธจัด จากนั้นก็เดินกลับไป และเดินจากไปพร้อมกับซ่งเหวินเหวิน

ส่วนทางหลี่โม่ดูทำอะไรไม่ถูก สีหน้าของซูหย่าเปลี่ยนเร็วเกินไป

อย่างไรเขาก็ช่วยเธอ

เขายิ้มอย่างช่วยไม่ได้ และไม่ได้ตอบเธอกลับเลย

แต่ก็ยังมีข้อความสั้น ๆ อีกหลายข้อความที่ถูกส่งมาเรื่อย ๆ จากซูหย่า

ทั้งยั่วยวน และการจีบทุกประเภท

หลี่โม่ตอบอย่างช่วยไม่ได้ว่า "คุณเป็นใคร"

ซูหย่าตอบทันทีว่า “เจ้านายคะ ในที่สุดคุณก็ตอบกลับมาหาฉัน วันนี้ฉันทำไวน์แดงในร้านของคุณตกแตกโดยไม่ได้ตั้งใจ หลี่โม่บอกว่าคุณเป็นเพื่อนของเขา เขาเลยไม่ยอมให้จ่ายเงิน แต่ฉันก็รู้สึกเสียใจกับเรื่องนี้ ฉันจึงคิดว่าอยากจะเชิญคุณไปทานอาหาร และขอโทษคุณด้วยตัวเองค่ะ"

หลี่โม่ขำ และตอบไปว่า “ไม่เป็นไร ไม่จำเป็นต้องไปกินหรอก”

หลังจากตอบเสร็จ หลี่โม่ก็ไม่ได้ตอบอะไรอีกเลย

ส่วนทางซูหย่า และซ่งเหวินเหวินที่พักอยู่ในที่จอดรถ ซูหย่าก็เลิกราเมื่อเห็นว่าอีกฝ่ายไม่ตอบข้อความของเธออีกต่อไป

“ไปกันเถอะ ดูเหมือนว่าเราต้องต่อแถวอีกยาวเพื่อจับปลาตัวใหญ่” ซูหย่าพูด

แต่ในเวลานี้ หางตาของเธอก็เหลือบไปเห็นร่างที่คุ้นเคยเดินไปที่รถเบนท์ลีย์สีน้ำเงินเข้มรุ่นใหม่ล่าสุด

ซูหย่าตกใจ และสับสน เธอถามซ่งเหวินเหวินที่อยู่ข้าง ๆ เธอว่า "เหวินเหวิน เธอคิดว่าคนเมื่อกี้ดูเหมือนหลี่โม่หรือเปล่า?"

ซ่งเหวินเหวินเหล่ตา และพูดว่า “ดูเหมือนนะ ทำไมเราไม่ลองเข้าไปดูล่ะ?”

ซูหย่าขมวดคิ้ว และยืนขึ้น แล้วพูดว่า "ไป ไปดูกันเถอะ"