คุณชาย แห่ง ประตูมังกร นิยาย บท 187

หลี่โม่ส่ายหัว เหลือบมองรถเมอร์เซเดส-เบนซ์ ในโชว์รูมแล้วพูดว่า “ไปกันเถอะ พวกเขาไม่ต้อนรับพวกเรา”

“ไม่ต้อนรับ?” ฉินรั่วรั่วพูดด้วยความประหลาดใจ

เมื่อพิจารณาจากทัศนคติที่เอาแต่ใจของพนักงานสาวแล้ว ก็พอจะเดาได้แล้วว่าเกิดอะไรขึ้น

“สวัสดีค่ะ ฉันนัดมาดูรถวันนี้ ช่วยติดต่อผู้จัดการของพวกคุณให้ทีค่ะ”

ฉินรั่วรั่วพูดอย่างไม่พอใจ และพยายามระงับอารมณ์ของเขา

“นัดอะไรเหรอ? วันนี้ไม่มีนัดเลย รีบเดินออกไปเถอะ ทั้งสองเล่นละครได้ดีนะคะ และไหนจะคุณชายหลี่ พวกคุณทึ่มหรือเปล่า?”

หวังม่านม่านด่าอย่างจริตสตรี

เป็นเพราะวันนี้ เธอถูกลูกค้ารายใหญ่เท

ตกลงกันว่าจะซื้อรถหลังจากหลับนอนด้วยกันหนึ่งคืน แต่กลับกลายเป็นว่า หลังจากที่หวังม่านม่านได้หลับนอนกับลูกค้าคนนั้นแล้ว เขาก็เปลี่ยนใจไม่ซื้อแล้ว!

“คุณ!” ฉินรั่วรั่วใจร้อน

หลี่โม่คว้าแขนของเธอแล้วพูดว่า “ช่างเถอะ เราไปโชว์รูมข้าง ๆ ดีกว่า”

ฉินรั่วรั่วกระทืบเท้าด้วยความโกรธ

ทั้งสองหันหลังและเตรียมจะจากไป แต่หวังม่านม่านยังคงไม่ปล่อยพวกเขาไป และพูดอย่างประชดประชันว่า “ฮิฮิ มาซื้อรถแต่ไม่มีเงิน ช่างขี้แพ้จริง ๆ ”

“นั่นสิ แค่เดินเข้ามาจากหน้าประตูก็รู้ว่า คนยากจนนี้แค่มาดูรถ ต่อจากนี้ไป คราวหลังเราจะต้องติดป้ายที่ประตูร้านว่าห้ามคนยากจนและสุนัขเข้ามา”

เพื่อเอาใจหวังม่านม่าน พนักงานชายอีกคนหนึ่งก็เดินเข้า ตามด้วยประโยคเยาะเย้ย

เมื่อหลี่โม่ได้ยิน เขาก็หยุดเดิน สีหน้าของเขาเย็นชา

เขาพูดกับฉินรั่วรั่วว่า “ซื้อร้านนี้แล้วไล่พวกนี้ออกทั้งหมด อ่อ แล้วก็แจ้งโชว์รูมทั้งหมดในเมืองนี้ว่า ไม่มีใครได้รับอนุญาตให้รับคนพวกนี้ทำงาน! ผมจะโอนเงินให้ท่านเทียนเมื่อเงินมาถึง”

หลี่โม่โกรธแล้ว

ผลที่ตามมานั้นร้ายแรงมาก

อย่างไรก็ตาม ทันทีที่เขาพูดคำเหล่านี้ หวังม่านม่านและพนักงานขายชายก็หัวเราะเยาะเย้ยทันที

“ต๊ายตาย! พวกคุณสองคนมาแสดงหนังเหรอ? เล่นได้ดี! คิดที่จะซื้อโชว์รูมของเราด้วยเหรอ?”

หวังม่านม่านกอดอก เผยให้เห็นรูปร่างที่ดีของเธอ แล้วมองไปที่หลี่โม่ด้วยใบหน้าประชดประชันและเยาะเย้ยว่า “ขยะอย่างคุณ ยังคิดที่จะให้โชว์รูมทั้งหมดในเมืองไม่รับพวกเรา? คุณคิดว่าตัวเองเป็นมหาเศรษฐีเหรอ!”

หวังม่านม่านรู้สึกขำยิ่ง ทึ่มอะไรอย่างนี้ พูดออกมาได้ไม่อายเลย!

พนักงานชายอีกคนก็ตะโกนด่าว่า “หึหึ พวกคุณสองคนยังไม่รีบไสหัวไปอีก! แสดงอะไรอยู่ได้!!”

ในที่สุด

ฉินรั่วรั่วก็หมดความอดทน ใบหน้าเย็นชา แล้วชี้ไปที่พนักงานขายทั้งสองคนและตำหนิว่า “พวกคนอวดดี! คุณชายหลี่ไม่ใช่คนที่พวกคุณจะดูถูกเหยียดหยามได้!”

หลี่โม่เองก็อดไม่ได้ที่จะส่ายหัว สองคนนี้มีตาหามีแววไม่

ตัวเองเป็นใคร?

นายน้อยแดนมังกรผู้สง่างาม!

มีทรัพย์สินนับไม่ถ้วน!

สามารถซื้อสำนักงานใหญ่ของรถเมอร์เซเดส-เบนซ์ทั้งหมดได้ด้วยสิทธิ์ระดับ F ของทรัพย์สินแดนมังกร!

เมื่อหวังม่านม่านได้ยินฉินรั่วรั่วพูดเช่นนี้ เธอก็ปิดปากและหัวเราะ พลางขมวดคิ้วอย่างดูถูกและพูดว่า “นี่ พี่สาว เขาให้เงินคุณเท่าไหร่เหรอ? คุณช่วยเขาแสดงขนาดนี้ ฉันเพิ่มให้เป็นสองเท่า คุณเปิดเผยตัวตนเขามาเถอะ"

เสียงพูดจบ

เพียะ!

“ทุกปีมีแต่คนงี่เง่า โดยเฉพาะปีนี้"

ชั่วขณะหนึ่ง เสียงวิพากษ์วิจารณ์ของทุกคนทำให้หลี่โม่เริ่มไม่พอใจ หลายคำวิจารณ์รุนแรงเกินกว่าจะทนฟังได้ และค่อนข้างไม่เป็นที่พอใจ

หวังม่านม่านและผู้จัดการนั้นก็เข้าใจทันที

หวังม่านม่านชี้ไปที่หลี่โม่ทันที และด่าว่า “ไอ้ขี้แพ้ นายจบแล้ว!”

ทำไมโลกใบนี้ต้องมีคนแบบนี้ด้วย!

หวังม่านม่านโกรธจนแทบบ้า

ผู้จัดการซ่งก็ขมวดคิ้ว โบกมือและสวมบทบาทเป็นผู้จัดการ ตำหนิหลี่โม่และฉินรั่วรั่วว่า “คุณทั้งสอง รีบขอโทษพนักงานในร้านของเราเดี๋ยวนี้ ไม่อย่างนั้น...”

“ไม่อย่างนั้น?"

ตอนนี้หลี่โม่ล้วงมือเข้าไปในกระเป๋ากางเกงและมองผู้จัดการซ่งอย่างเฉยเมย

“ไม่อย่างนั้น ผมจะแจ้งตำรวจข้อหาก่อความวุ่นวาย และจะให้จับกุมพวกคุณ!” ผู้จัดการซ่งตะโกน

หลี่โม่ส่ายหัว มองไปที่ฉินรั่วรั่ว และพูดเบา ๆ “แจ้งเจ้าของร้านนี้ บอกให้เขามาหาฉันภายในสิบห้านาที ถ้าหากหลังจากสิบห้านาทียังไม่เจอเขา ก็ทุบร้านนี้ทิ้งได้เลย!”

“รับทราบค่ะ คุณชายหลี่”

ฉินรั่วรั่วพยักหน้าแล้วหยิบโทรศัพท์มือถือออกมา และกดโทรออกหมายเลขหนึ่ง

ทางนี้ ผู้จัดการซ่งหัวเราะทันทีเมื่อเห็นสิ่งนี้ “อะไรนะ? นี่จะให้เจ้านายของเรามา แล้วยังคิดจะจะทุบร้านเราอีก? คุณมโนเหรอ? โธ่ สมอง!”

หวังม่านม่านที่อยู่ด้านข้างก็หัวเราะเยาะเย้ย และด่าว่า “แสดงเก่งจริง ๆ ”

ทุกคนต่างส่ายหัว รู้สึกว่าหลี่โม่คนนี้ช่างขี้แพ้จริง ๆ