คุณชาย แห่ง ประตูมังกร นิยาย บท 202

กู้ชิงหลินจ้องไปยังหลี่โม่ที่สวมหน้ากากทันทีด้วยใบหน้าดุร้าย และตะโกนด้วยเสียงเย็นชาว่า "กล้าดียังไงมาต่อยนายน้อยเจียง รู้ไหมว่าพ่อของนายน้อยเจียงเป็นใคร? เขาเป็นถึงคนใหญ่คนโตและมีชื่อเสียงในเมืองฮั่นเชียวนะ ขยะอย่างแกจบเห่แน่!"

“จะเสียเวลาพูดไปทำไม เดี๋ยวก็จับไอ้ขยะนีได้แล้ว แค่นายน้อยเจียงเอ่ยปาก ก็ทำให้ไอ้ขยะนี่ไปนอนเล่นในคุกได้แล้ว”

เพื่อนสนิทของกู้ชิงหลินก็พูดขึ้นมาเช่นกัน

“ให้ตายเถอะ! อวดดีนักนะแก รอก่อนเถอะ ฉันจะโทรหาพ่อเดี๋ยวนี้แหละ แกได้ชดใช้แน่!”

เจียงหยางที่เสียหน้า ก็กัดฟันกรอดจ้องไปที่หลี่โม่ จากนั้นก็หยิบโทรศัพท์มือถือออกมาโทรหาเจียงเฉิงพ่อของเขา

ในตอนนี้ เจียงหยางดูไม่ต่างกับเด็กน้อยที่ถูกเพื่อนรังแก ความคิดอย่างแรกเลยคือ การโทรฟ้องพ่อแม่ แล้วให้พ่อแม่แก้แค้นแทนตัวเอง

เมื่อเห็นเจียงหยางโทรออก ทุกคนที่อยู่ตรงนั้นต่างก็เงียบกริบ ในเวลาเดียวกันก็จ้องมองไปยังชายหนุ่มที่สวมหน้ากากอย่างเย็นชา

ไอ้ขยะนี้ จบสิ้นแล้ว!

กล้ายั่วยุนายน้อยตระกูลเจียง รนหาที่ตาย!

อย่างไรก็ตาม เจียงหยางไม่ใช่คนธรรมดา พ่อของเขาเจียงเฉิงเป็นถึงประธานเจียงซานกรุ๊ป

เจียงซานกรุ๊ปถือเป็นกลุ่มการค้าระดับแนวหน้าในเมืองฮั่น ด้วยสินทรัพย์รวมกว่าหมื่นพันล้านบาท ครอบครัวธรรมดา ๆ ต่างก็ฝันอยากให้ลูกหลานของพวกเขาเข้าทำงานที่เจียงซานกรุ๊ป

ดิ๊ง ดิ๊ง ด่อง ดิ๊ง ดิ๊ง ด่อง...

เสียงโทรศัพท์มือถือดังขึ้นมาจากกระเป๋ากางเกงของเจียงเฉิงที่สวมหน้ากากเด็กสีแดง และสายตาทุกคนต่างจ้องมองไปที่เจียงเฉิงในทันที

เจียงหยางก็ขมวดคิ้วทันที ทำไมโทรศัพท์มือถือของชายอ้วนคนนั้นถึงดังเหมือนกับของพ่อของตัวเอง?

เจียงเฉิงร้อนรนจนเหงื่อออกที่หลัง เขาพยักหน้าและก้มลงกระซิบกับหลี่โม่เบา ๆ ว่า "นายน้อย ผมจะปิดโทรศัพท์เลยครับ"

“ไม่จำเป็น คุณแค่รับสายก็พอแล้ว เผื่อมีอะไรเกิดขึ้นที่บ้าน” หลี่โม่ตอบกลับเรียบ ๆ

เมื่อฟังคำพูดของหลี่โม่ ในใจของเจียงเฉิงก็มีความคิดนับพันผุดขึ้นมา พยายามหาความหมายของคำพูดของหลี่โม่

เผื่อมีอะไรเกิดขึ้นที่บ้าน?

แถมยังเดินเข้าไปด้วยความโกรธจัด!

โทรศัพท์มือถือที่ถืออยู่นั้นดูคุ้นตามาก รูปร่างก็ดูคุ้นเคย จังหวะการเดินยิ่งคุ้นเคยขึ้นไปอีก

แย่แล้ว!

งานเข้า นี่พ่อของเขาจริง ๆ !

ทุกคนต่างมองไปที่เจียงหยางด้วยความตกตะลึง ทันใดนั้นความคิดหนึ่งก็ผุดขึ้นในใจของพวกเขา และต่างนึกได้ถึงผลลัพธ์ที่เลวร้าย “อย่าบอกนะว่า คนที่สวมหน้ากากแดงนี่เป็นพ่อของเจียงหยาง?”

“ถ้าอย่างนั้น พวกนายว่าคนที่สวมหน้ากากหมูตือโป๊ยก่าย หน้ากากซัวเจ๋งนี่เป็นใครกัน?”

“นี่เราทำอะรผิดพลาดไปหรือเปล่า? นี่ไม่ใช่ขยะแล้ว นี่คนมีอำนาจชัด ๆ !”

ทันใดนั้น คนเหล่านี้ก็ต่างพากันตื่นตระหนก!

เจียงเฉิงดึงหน้ากากเด็กสีแดงออก จ้องไปที่เจียงหยางอย่างโกรธจัด แล้วก็ตรงเข้าไปเตะเป้าของเจียงหยางโดยไม่บอกไม่กล่าว และตะโกนด่าว่า “ไอ้ลูกไม่รักดี! ยังไม่รีบคุกเข่าลงขอโทษนายน้อยแดนมังกรอีก!”