“ขออภัยครับนายน้อย” หวงฝูชิ่งกล่าวเสียงดัง
บรรดาเซเลปเศรษฐีต่างรีบก้มหัวโค้งคำนับ และพูดพร้อมเพรียงกันว่า “เราผิดไปแล้ว และเราขออภัยอย่างจริงใจต่อนายน้อย”
หลี่โม่นั่งที่นั่งหลัก มองดูกลุ่มคนโค้งคำนับและขอโทษอย่างสุภาพ ทำให้เขารู้สึกเดจาวู ภาพตรงหน้าราวกับเหล่าข้าราชบริพารถวายความเคารพเข้าเฝ้าราชวงศ์
“เอาเถอะ หยุดเรื่องไร้สาระพวกนี้ได้แล้ว เรามาเริ่มงานเลี้ยงอาหารค่ำกันเถอะ” หลี่โม่พูดอย่างใจกว้าง
“ขอบคุณนายน้อย”
หลังจากที่บรรดาเซเลปลูกเศรษฐีพูดขอบคุณ ในใจพวกเขาก็รู้สึกซาบซึ้งเล็กน้อยกับมหาเศรษฐีหนุ่มลึกลับที่สวมหน้ากาก ความรู้สึกเหมือนได้รับการอภัยหลังจากทำผิดพลาด
หวงฝูชิ่งโบกมือ และบรรดาเซเลปเศรษฐีก็กระจัดกระจายไปรอบ ๆ มองหาที่นั่งและนั่งลง
วงดนตรีก้าวขึ้นไปบนเวที เสียงเพลงไพเราะถูกบรรเลง บริกรเดินเข้ามา ในมือนำอาหารและเครื่องดื่มชั้นเลิศที่เพิ่งทำเสร็จใหม่ ๆ งานเลี้ยงอาหารค่ำก็เริ่มต้นขึ้นอย่างเป็นทางการ
หัวหน้าเชฟของภัตตาคารอาคารไห่เยี่ยนสวมเครื่องแบบพิเศษที่เขาไม่ได้สวมใส่มาเป็นเวลานาน ได้นำกลุ่มศิษย์ฝึกหัดแล้วเดินไปที่โต๊ะของหลี่โม่พร้อมกับปีกนกนางแอ่นที่ปรุงสดใหม่ หอยเป๋าฮื้อ และโสม
ในวันปกติทั่วไป หัวหน้าเชฟจะไม่ทำอาหารบนเตา แม้ว่าจะมีอาหารจานเด็ดให้ปรุง ก็ล้วนเป็นลูกศิษย์ของตนที่จะขึ้นเตามาปรุง
แต่วันนี้ต่างออกไปเนื่องจากการมาเยือนของหลี่โม่ หัวหน้าเชฟพ่อครัวภัตตาคารไห่เยียนถึงกับมาปรุงอาหารเสิร์ฟด้วยตัวเอง
ไม่วางใจระดับการบริการของบริกร หัวหน้าเชฟจึงตั้งใจนำกลุ่มศิษย์ฝึกหัดมาเสิร์ฟอาหารเอง
หวงฝูชิ่งนั่งถัดจากหลี่โม่ และแนะนำด้วยรอยยิ้ม “นายน้อย นี่คือหัวหน้าเชฟของภัตตาคารอาหารไห่เยี่ยน ผู้ซึ่งเคยเข้าร่วมในงานเลี้ยงของประเทศในการปรุงอาหารระดับปรมาจารย์ด้านการทำอาหารชั้นนำ”
“สวัสดีครับนายน้อย ผมหลี่ต้าเซา เป็นหัวหน้าเชฟของภัตตาคารอาหารไห่เยี่ยน ผมจะปรุงอาหารทะเลจานสุดพิเศษให้คุณเองครับ นายน้อยโปรดลองชิม ถ้าหากว่าไม่พอใจก็กรุณาให้คำแนะนำที่มีค่าของนายน้อยด้วยนะครับ”
หลังจากกล่าวจบอย่างสุภาพ หลี่ต้าเซาก็หยิบจานจากลูกศิษย์ของเขามาวางไว้ข้างหน้าหลี่โม่
เมื่อได้ฟังกลุ่มเซเลปเศรษฐีปรึกษากัน ในใจของกู้ชิงหลินก็ร้อนรุ่มขึ้นเรื่อย ๆ สายตาเธอยังคงมองไปยังหลี่โม่ที่สวมหน้ากากที่โต๊ะหลัก สงสัยว่าจะยั่วยวนคบกับเขาได้อย่างไร
ถ้าหากเธอรู้ว่า ภายใต้หน้ากากนั้นคือ ใบหน้าที่ทำให้เธอเกลียดมาตลอดสี่ปี กู้ชิงหลินจะมีสีหน้าอย่างไรนะ?
“ชิงหลิน ฉันว่าเธอเติมหน้าหน่อยดีกว่านะ ว่ากันว่ายิ่งเป็นนายน้อยของตระกูลมหาเศรษฐียิ่งโตเร็วกว่าวัยอันควร ยิ่งผ่านประสบการณ์เยอะ รสนิยมก็จะยิ่งพิเศษ บางคนอาจจะชอบเพศเดียวกันก็ได้”
คำพูดของเพื่อนสนิททำให้กู้ชิงหลินประหม่าเล็กน้อย แม้ว่าเธอจะมั่นใจในรูปร่างหน้าตาของเธอ แต่ถ้ารูปร่างหน้าตาและอุปนิสัยของเธอไม่ใช่สเปคของมหาเศรษฐีลึกลับคนนี้ ก็คงจะไร้ประโยชน์เสียแล้ว
“พวกเธอพูดให้น้อย ๆ หน่อย อย่ามาพังความคิดของฉันสิ เงียบไปเลย”
กู้ชิงหลินลูบหน้าผาก กดความคิดของเธอเพื่อไตร่ตรอง และด้วยความพยายามอันน่าทึ่ง งานเลี้ยงอาหารค่ำก็ผ่านไปครึ่งทางแล้ว และเข้าสู่การเต้นรำ
บรรดาเซเลปเศรษฐีต่างกำลังมองหาคนที่สะดุดตาเพื่อเต้นรำด้วยกัน มีเศรษฐีหลายคนมาเชิญกู้ชิงหลิน แต่กลับถูกกู้ชิงหลินปฏิเสธทั้งหมด
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: คุณชาย แห่ง ประตูมังกร
ไม่อัพแล้วเหรอคะ...รออ่านบทต่อไป...
อ่านมาได้ ห้าสิบกว่าตอน ทนไม่ไหวแล้ว...บาย...
ไอ้หลี่โม่โดนตบทุกตอน แม่งโคตรซาดิสต์เลย...
ติดตามความปัญญาอ่อนของคนแต่ง อิเมียมันเกลียดผัวมันทุกตอน แล้วมันอยู่กันได้ไงสี่ปี...
เมียโกรธผัวทุกตอน แล้วมันรักของมันได้ไง อิหยังว่ะ...
มีแต่ตบตีทั้งเรื่อง อ่านไปก็เซ็งพระเอกโดนตบทุกตอน อิหยังว่ะ...