เมื่อได้ยินเสียงตะโกนของหวงฝูชิ่ง หลี่โม่ก็ยิ้มอย่างช่วยไม่ได้ เขาไม่รู้ว่าหวงฝูชิ่งจะไล่ตามออกมาแบบนี้
กู้ชิงหลินยังคงอยู่ข้าง ๆ หากการตะโกนเรียกหวงฝูชิ่ง สิ่งต่าง ๆ ก็จะยุ่งยากขึ้น
พอหันศีรษะ หลี่โม่ก็มองไปที่หวงฝูชิ่งอย่างรวดเร็ว จากนั้นดวงตาของเขาก็มองไปทางกู้ชิงหลิน
หวงฝูชิ่งรู้สึกตกใจเล็ก ๆ ทันใดนั้นก็เข้าใจแล้วว่าเขาทำอะไรผิด เห็นได้ชัดว่านายน้อยเพิ่งเปลี่ยนเสื้อผ้า เพราะไม่ต้องการให้คนอื่นรู้ตัวตนที่แท้จริงของเขา แต่เสียงตะโกนของเขาก็ยังไม่ได้เปิดเผยตัวตนของนายน้อย
ส่วนพวกผู้หญิงสองสามคนที่อยู่ข้าง ๆ ก็ดูเหมือนว่ามีกู้ชิงหลินที่เพิ่งถูกนายน้อยทำให้อับอายขายหน้า คาดว่านายน้อยกำลังสังเกตปฏิกิริยาของกู้ชิงหลิน หลังจากที่ทำให้ถูกขายหน้า ดังนั้นเขาจึงเดินออกมาคนเดียว...
หวงฝูชิ่งถึงกับต้องแต่งฉากแย่ ๆ ขึ้นมา ทว่าก็ยังมีคนจำนวนมากที่มีรสนิยมแย่อยู่ ทั้งในแวดวงคนรวยและคนรุ่นใหม่ หวงฝูชิ่งยังเคยได้ยินเรื่องงานอดิเรกแปลก ๆ มามากมายอีกด้วย
แม้ว่าหวงฝูชิ่งจะคิดอะไรมากมาย แต่เขาก็มีวิธีแก้ไขในพริบตา
“คุณเห็นนายน้อยไหมครับ? พวกคุณเห็นนายน้อยที่สวมเสื้อผ้าธรรมดา เขาสวมหมวกไบเล่สีดำด้วย! ถ้าบอกมาจะตกรางวัลให้เลยครับ”
หวงฝูชิ่งหยุดและพูดเสียงดัง ดวงตาของเขาหันจากหลี่โม่ไปที่กู้ชิงหลินและคนอื่น ๆ ที่อยู่ข้าง ๆ
เมื่อเห็นกู้ชิงหลินและเพื่อน ๆ ดวงตาของหวงฝูชิ่งก็เป็นประกาย เขาเดินไปและพูดว่า “พวกคุณก็มาร่วมงานเลี้ยงอาหารค่ำด้วยใช่ไหม? คุณเห็นนายน้อยไหมครับ?”
เพื่อนสนิทของกู้ชิงหลินพูดไม่ออก เมื่อมองไปที่หวงฝูชิ่ง พวกเขาทั้งหมดก็ส่ายหัวอย่างประหม่า กู้ชิงหลินก้มหน้าลงและกังวลเล็กน้อยว่าหวงฝูชิ่งจะจำได้
เธอเพิ่งถูกนายน้อยทำให้อับอาย อย่างกับพระเจ้ารู้ว่าหวงฝูชิ่งอาจจะตามมา เพื่อทำให้เธอขายหน้าอีกคน
เขาถึงเรียกกันว่าให้เอาใจเขามาใส่ใจเรา เจ้านายชอบบูชาพระ ลูกน้องก็จะทำตาม เจ้านายชอบรังแก ลูกน้องก็จะทำตามแน่นอน
กู้ชิงหลินถอนหายใจ รู้สึกว่าเธอโง่มาก เธอคิดว่าหลี่โม่เป็นสุภาพบุรุษที่หวงฝูชิ่งตามหา แค่คิดก็ไม่คู่ควรกับคนแบบนั้นแล้ว
แต่เมื่อคิดถึงท่าทางการราดไวน์ของนายน้อยเมื่อกี้นี้ มันค่อนข้างจะน่าเกรงขามจริง ๆ กู้ชิงหลินรู้สึกอ่อนยวบขึ้นเล็กน้อยอย่างอธิบายไม่ถูก
“นายน้อยไปแล้ว ดูเหมือนว่างานเลี้ยงอาหารค่ำจะจบลงแล้วล่ะ งั้นพวกเรารีบไปกันเถอะ”
“รถจอดอยู่ไกลหน่อย และเราต้องไปทางเดียวกับไอ้กระจอกหลี่โม่นั่นอีก ถ้าเราตามเขาทัน ก็อาจจะคลายความเครียดได้นะ”
การเยาะเย้ยหลี่โม่เมื่อกี้ เพื่อนสนิทของกู้ชิงหลินคิดว่ามันเจ๋งดี ดูเหมือนว่าการฉีกหน้าคนอื่นเป็นงานถนัดของสาว ๆ แก๊งนี้ ที่ทำให้มีความสุขตลอดทั้งวัน
“ไปกันเถอะ ไอ้เด็กไม่มีลูกบอลสองข้างนั่น เมื่อกี้ยังยืนอึ้งอยู่เลย แต่ว่านะ ฉันยังคงชอบท่าทางของนายน้อยมากเลย ถ้านายน้อยเลือกฉันล่ะก็ ฉันจะรินไวน์ให้เขาทุกวันเลยล่ะ”
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: คุณชาย แห่ง ประตูมังกร
ไม่อัพแล้วเหรอคะ...รออ่านบทต่อไป...
อ่านมาได้ ห้าสิบกว่าตอน ทนไม่ไหวแล้ว...บาย...
ไอ้หลี่โม่โดนตบทุกตอน แม่งโคตรซาดิสต์เลย...
ติดตามความปัญญาอ่อนของคนแต่ง อิเมียมันเกลียดผัวมันทุกตอน แล้วมันอยู่กันได้ไงสี่ปี...
เมียโกรธผัวทุกตอน แล้วมันรักของมันได้ไง อิหยังว่ะ...
มีแต่ตบตีทั้งเรื่อง อ่านไปก็เซ็งพระเอกโดนตบทุกตอน อิหยังว่ะ...