คุณชาย แห่ง ประตูมังกร นิยาย บท 225

เสียงชายชราก้องกังวานอย่างมาก เพียงพูดขึ้นเสียงก็ดังไปทั่วทั้งห้อง

คนที่กำลังระเบิดเสียงหัวเราะออกมา ก็ค่อย ๆ ยิ้มค้าง แล้วจึงหันมองชายชราที่พูดขึ้น สีหน้าท่าทางเริ่มดูแปลกออกไป

กู้ซิ่งเหว่ยมองชายชรา และไม่รู้ว่าควรหรือไม่ควรมอบหยกขาวแกะสลักลายมังกรในมือของเขาให้ชายชรา

“นี่คือหยกมังกร? อีกทั้งยังเป็นของในตำนานอีก? คุณปู่ คุณมองผิดไปหรือเปล่า”

กู้ซิ่งเหว่ยไม่พอใจเล็กน้อยที่จู่ ๆ ชายชราก็พูดขึ้นมา ดังนั้นจึงพูดอย่างไม่เกรงใจ

“เหอะ ๆ นายรู้ไหมว่าฉันเป็นใคร? ตั้งแต่ฉันเกิดมาจนถึงตอนนี้ มองสิ่งของไม่เคยพลาดมาก่อน”

ชายชราเอามือไขว้หลังแล้วยืดอกขึ้น แสดงออกถึงท่าทางที่ไม่ธรรมดา

“เหล่าสวี่ ของสิ่งนี้เป็นหยกมังกรจริงหรือ? ”

กู้เจี้ยนหมินเอ่ยอย่างประหลาดใจ

“อะแฮ่ม ๆ เช่นนั้นต้องดูให้ละเอียดถึงจะรู้”

ชายชราแสร้งพูดอย่างผู้ทรงภูมิมาหนึ่งประโยค

“ซิ่งเหว่ย ส่งของมานี่ ท่านนี้คือสวี่ฝานเม่า หัวหน้าคณะกรรมการประเมินพิพิธภัณฑ์เมืองฮั่น และก็เป็นเพื่อนเก่าแก่ของอามานานปี” กู้เจี้ยนหมินแนะนำขึ้น

หลายครั้งหลายครา การส่งของขวัญทางการค้า ล้วนแล้วแต่ต้องส่งของเก่าแก่

เพื่อยืนยันว่า สิ่งของเก่าแก่เหล่านั้นเป็นของจริงหรือของปลอม กู้เจี้ยนหมินมักจะไปหาสวี่ฝานเม่าให้เป็นคนตัดสิน ไป ๆ มา ๆ อยู่หลายครั้ง จนกลายมาเป็นเพื่อนสนิทกับสวี่ฝานเม่า

กู้ซิ่งเหว่ยได้ยินชื่อสามพยางค์ของสวี่ฝานเม่าก็ตะลึงไปเล็กน้อย จากนั้นก็โพล่งออกมาเสียงดัง “ท่านก็คืออาจารย์สวี่? เมื่อครู่ผมปากเสียไปหน่อย ไร้มารยาทเกินไป ขอให้ท่านอภัยให้ด้วย”

“ผมอยู่ที่ตลาดขายของโบราณ มักจะได้ยินคนพูดถึงชื่อเสียงของอาจารย์สวี่ ท่านคือผู้เชี่ยวชาญการประเมินวัตถุโบราณอันดับหนึ่งของเมืองฮั่นเราเลยนะ”

“นี่คงไม่ใช่ของจริงหรอกนะ? เมื่อกี้ใครพูดว่าเป็นงานฝีมือกระจก ที่พูดออกมานั้นเชื่อถือได้หรือเปล่า? ”

“เหอะ ๆ ยังต้องถามอีกหรือว่าเชื่อถือได้หรือเปล่า ของที่ตลาดขายของโบราณข้างทางขายกัน คุณภาพเป็นยังไง พวกเธอไม่รู้หรือ? ทั้งหมดล้วนเป็นงานฝีมือของปลอมทั้งนั้น”

“พวกพ่อค้าที่ขายวัตถุโบราณพวกนั้น ถ้าติดขนเข้าไปก็เป็นลิงเจ้าเล่ห์ดี ๆ นี่เอง จะเอาของมีมาตรฐานมาขายถูก ๆ ได้ยังไง ตอนนี้การเก็บของล้ำค่าได้นั้น ยากยิ่งกว่าติดปีกบินเสียอีก ไม่ต้องคิดมากแล้ว อีกอย่างคนจนนั่นก็คงไม่มีโชคในการเก็บของล้ำค่าได้หรอก”

ญาติพี่น้องกลุ่มหนึ่งกระซิบกระซาบกัน แต่ว่าในใจก็มีความกังวลเล็กน้อย

อย่างไรเสีย สวี่ฝานเม่าก็ยังไม่ได้สรุปออกมา ทุกอย่างล้วนเป็นได้

กู้เจี้ยนกั๋วและกู้เจี้ยนเจียงสองพี่น้อง ต่างก็มองสบตากัน และส่ายหัวเล็กน้อย

เดิมทีพวกเขาก็ไม่ได้อยากมาร่วมงานวันเกิดนี้ แต่เนื่องจากพวกเขาต่างเป็นลูกหลานตระกูลกู้ ทั้งยังเป็นพี่น้อง จึงไม่มีทางเลือก

ฮั๋วเจี้ยนเฟิงสังเกตท่าทีของหลี่โม่มาโดยตลอด แต่ถึงแม้ของจะตกไปอยู่ในมือของสวี่ฝานเม่าแล้ว ท่าทีของหลี่โม่ก็ยังไม่เปลี่ยนแปลงไปเลยสักนิด ราวกับว่าใบหน้าเป็นอัมพาตไปแล้วเช่นนั้น