กู้ซิ่งเหว่ยมองหลี่โม่ด้วยความอิจฉาและไม่พอใจ เขามองดูพนักงานทั้งสามคน ช่างสวยจริง ๆ แต่น่าเสียดายที่พวกหล่อนดันยกย่องคนไร้ประโยชน์อย่างหลี่โม่!
ฮั๋วเจี้ยนเฟิงตกตะลึงงัน อยากจะคว้าผู้จัดการร้านมาคุยเพื่อขอคำอธิบาย แต่มีหลายอย่างที่ไม่สามารถพูดคุยอย่างเปิดเผยได้ในขณะนี้
“คุณลูกค้าต้องการชมอะไรเป็นพิเศษไหมคะ? ดิฉันสามารถพาไปดูและให้บริการลองชุดเป็นส่วนตัวได้ค่ะ”
เสี่ยวปิงพูดเบา ๆ ครึ่งหนึ่งของร่างกายของเธอติดอยู่กับแขนของหลี่โม่แล้ว
ส่วนเสี่ยวยวี่และเสี่ยวเหมยก็ได้ล้อมรอบ ๆ เขาแล้วเช่นกัน พวกหล่อนล้อมรอบทั้งสามด้าน เพื่อให้หลี่โม่สามารถเพลิดเพลินไปพร้อมกับความอบอุ่น
หลี่โม่ผลักทั้งสามออกไปเบา ๆ แล้วพูดอย่างเย็นชา “ผมยังไม่ต้องการครับ”
“นายจนขนาดนี้ จะใส่อะไรอีกล่ะ ฉันไม่คิดว่านายไม่ต้องการมันหรอก แต่นายไม่สามารถจ่ายได้ต่างหากล่ะ จนก็อยู่ส่วนจนเถอะ ผู้จัดการร้านคะ คุณควรเข้ามาดูใกล้ ๆ ให้ดี ๆ สิคะ อย่าให้ผิดพลาด” กู้ชิงหลินกล่าวอย่างไม่พอใจ
หลี่โม่เดินไปข้าง ๆ กู้หยุนหลานและพูดเบา ๆ “รู้ผลแล้ว เรากลับบ้านกันเถอะ”
สำหรับข้อตกลงกับหวังฟาง หลี่โม่ไม่ได้เอ่ยถึงสักคำ หากพูดไปตอนนี้ ก็เหมือนกับการจุดระเบิดแน่นอน เกรงว่าหวังฟางจะสร้างปัญหาขึ้นมาอีก
หลี่โม่ฉลาดมากที่จะไม่พูดถึงเรื่องนี้ เขาแค่ต้องการพากู้หยุนหลานกลับบ้าน แค่กลับบ้านก็พอแล้ว
กู้หยุนหลานพยักหน้าเล็กน้อยและต้องการยุติเรื่องตลกนี้ลงโดยเร็ว และคงจะไม่ดีสำหรับใครก็ตาม ที่ต้องการจะสร้างปัญหาอีก
“พ่อคะ แม่คะ กลับบ้านกันเถอะ”
“ดีเหมือนกัน กลับบ้านกันเถอะ พวกคุณก็ไปได้แล้วนะ”
กู้เจี้ยนหมินโบกมือลา แล้วดึงหวังฟางขึ้นรถ
“มันไม่เกี่ยวกับเงินสักหน่อย แต่ผู้ชายคนนั้นไม่ใช่แค่แผ่นเหล็กนะครับ เขาเป็นภูเขาไท่ซาน ผมไม่อยากชนจนตาย อย่าลากผมเข้าไปเลยครับ” ผู้จัดการร้านพูดด้วยความโกรธ
“มันเป็นแค่แมงดาเกาะผู้หญิงกิน ไม่ใช่แผ่นเหล็กหรือภูเขาอะไรทั้งนั้นแหละ คุณคงกินอึหมามากเกินไป สมองคงมีปัญหาไปหมดแล้ว”
ฮั๋วเจี้ยนเฟิงระเบิดออกมาอย่างโกรธจัด!
“เหอะ ๆ อยากจะพูดอะไรก็พูดเถอะครับ แต่ว่าเสื้อผ้าที่เขาใส่นั้นเป็นของแท้แน่นอน ถ้าจะซื้อเสื้อผ้าแบบนั้นต้องกัดฟันซื้อทีเดียว เอาเถอะ ผมจะไม่พูดอะไรแล้ว”
ผู้จัดการร้านหันหลังกลับ เขาทิ้งให้ฮั๋วเจี้ยนเฟิงอยู่ตามลำพัง
วิเศษมาจากไหน หลี่โม่เป็นใครกัน?
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: คุณชาย แห่ง ประตูมังกร
ไม่อัพแล้วเหรอคะ...รออ่านบทต่อไป...
อ่านมาได้ ห้าสิบกว่าตอน ทนไม่ไหวแล้ว...บาย...
ไอ้หลี่โม่โดนตบทุกตอน แม่งโคตรซาดิสต์เลย...
ติดตามความปัญญาอ่อนของคนแต่ง อิเมียมันเกลียดผัวมันทุกตอน แล้วมันอยู่กันได้ไงสี่ปี...
เมียโกรธผัวทุกตอน แล้วมันรักของมันได้ไง อิหยังว่ะ...
มีแต่ตบตีทั้งเรื่อง อ่านไปก็เซ็งพระเอกโดนตบทุกตอน อิหยังว่ะ...