ฮั๋วเจี้ยนเฟิงรีบมาอย่างรวดเร็ว
ครั้งก่อนเสียหน้าครั้งใหญ่ ฮั๋วเจี้ยนเฟิงยังคิดอยู่ว่าจะกู้หน้ากลับมาต่อหน้าหวังฟางได้อย่างไร
สำหรับฮั๋วเจี้ยนเฟิงแล้ว ขอเพียงหวังฟางสนับสนุน โอกาสที่จะได้อุ้มสาวงามกลับบ้านนั้นก็มีมากขึ้น
เมื่อเห็นว่าฮั๋วเจี้ยนเฟิงมา หวังฟางก็ยิ่งลำพองใจในทันที “นี่คือฮั๋วเจี้ยนเฟิง เป็นผู้จัดการใหญ่ของบริษัทการลงทุนติ่งซิน เจี้ยนเฟิง ส่วนนี้คือพี่สาวน้องสาวของน้า ล้วนแล้วแต่เป็นคนที่โดนบริษัทการลงทุนแห่งนี้โกง เธอจะต้องช่วยพวกเราให้ได้นะ นั่นเป็นเงินที่พวกเราจะเก็บไว้ใช้ตอนเกษียณ”
“อย่างนั้นหรือครับ ขอผมลองติดต่อเพื่อตรอจสอบข้อมูลของบริษัทนี้ดูสักครู่นะครับ”
ฮั๋วเจี้ยนเฟิงไม่ได้เอ่ยปากรับรองในทันที แต่ต้องลองตรวจสอบดูก่อน ครั้งก่อนเสียหายไปไม่น้อย ทำให้ตอนนี้ ฮั๋วเจี้ยนเฟิงทำอะไรก็มักจะรอบคอบมากขึ้น
“เอ๊ะ ซุ่ยฮวา ลูกเขยของเธอสืบข่าวมาแล้วไม่ใช่หรือ ให้เขาบอกกับเจี้ยนเฟิงสิ อย่าทำให้ต้องเสียเวลา”
หวังฟางพูดพลางก็เหลือบตามองจางซุ่ยฮวา
จางซุ่ยฮวารู้ดีว่าหวังฟางกำลังคุยโว แต่เพื่อเอาเงินกลับมา จางซุ่ยฮวาจึงตัดสินใจอดทนไว้ ดังนั้นจึงให้ความร่วมมือเรียกตัวฉวี่หมานมา
ฉวี่หมานได้พบฮั๋วเจี้ยนเฟิงก็ตกตะลึง แต่ก่อนฉวี่หมานได้ยินเรื่องของฮั๋วเจี้ยนเฟิงมาไม่น้อย นั่นเป็นถึงผู้มีอำนาจคนใหม่ของวงการการลงทุนในเมืองฮั่นเชียวนะ
“ผู้จัดการฮั๋ว ผมคือฉวี่หมานจากสำนักงานตำรวจ พวกเราเคยเจอกันในงานประชุมสัมมนาครั้งก่อน ไม่คิดว่าจะบังเอิญได้เจอผู้จัดการฮั๋วที่นี่”
เห็นท่าทางอ่อนน้อมถ่อมตนของฉวี่หมาน ในใจของฮั๋วเจี้ยนเฟิงก็รู้สึกพึงพอใจขึ้นมา รู้สึกว่านี่จึงจะเป็นภาพที่ควรจะเกิดขึ้นกับตนเอง เหตุการณ์ขายหน้าในงานวันเกิดของกู้เจี้ยนหมินนั้น ถือเป็นเหตุสุดวิสัย!
“อ๋อ เสี่ยวฉวี่เองหรือ ผมจำคุณได้ คุณฉวี่หมานที่เป็นตำรวจสายตรวจกลุ่มที่สี่ ถูกต้องไหมครับ”
ขณะที่ฉวี่หมานกำลังพูดอยู่นั้น หลี่โม่ก็เห็นฮั๋วเจี้ยนเฟิงเข้า จึงได้เดินกลับมา
พอเห็นหลี่โม่กลับมา หลี่ชูเฟินก็เผยสีหน้าดูถูกออกมาทันที
“เอ๊ะ ทำไมคนไร้ค่าอย่างแกถึงวิ่งกลับมาแล้วล่ะ พี่หวัง พี่บอกมาซิว่า ทำไมถึงได้เอาคนไร้ค่าแบบนี้มาเป็นลูกเขยได้ ฮั๋วเจี้ยนเฟิงคนนั้นทั้งรูปหล่อ ทั้งมีความสามารถ เห็นอยู่ชัด ๆ ว่าดีกว่าคนไร้ค่านี่ตั้งเยอะ”
“นั่นน่ะสิ ถ้าหากได้ผู้จัดการฮั๋วมาเป็นลูกเขยของพี่หวังแล้วล่ะก็ ตอนนี้พี่หวังคงได้ใช้ชีวิตอย่างสุขสบายไปแล้ว พี่สาวน้องสาวอย่างเรา ๆ ก็พลอยได้อาศัยบารมีไปด้วย และก็คงไม่ต้องเอาเงินมาลงทุนที่บริษัทการลงทุนที่ห่วยแตกแบบนี้หรอก”
เมื่อฮั๋วเจี้ยนเฟิงเห็นว่าหลี่โม่อยู่ด้วย เขาก็เลิกคิ้วขึ้นมาทันที กำลังคิดอยู่พอดีว่า วันนี้จะทำให้หลี่โม่ต้องอับอายขายหน้าสักครั้ง หน้าที่เสียไปวันนั้น วันนี้จะต้องกู้คืนกลับมาให้ได้
“คนไร้ค่าอย่างนายก็มาด้วยเหรอ แต่ที่นี่ไม่ต้องการนายหรอก หรือไม่ นายก็ไปหาเก้าอี้มาให้ทุกคนนั่งจะดีกว่า และไปซื้อน้ำซื้อขนมมาสักหน่อย ไม่แน่ว่าเรื่องนี้อาจต้องรอถึงตอนบ่ายถึงจะรู้ผล”
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: คุณชาย แห่ง ประตูมังกร
ไม่อัพแล้วเหรอคะ...รออ่านบทต่อไป...
อ่านมาได้ ห้าสิบกว่าตอน ทนไม่ไหวแล้ว...บาย...
ไอ้หลี่โม่โดนตบทุกตอน แม่งโคตรซาดิสต์เลย...
ติดตามความปัญญาอ่อนของคนแต่ง อิเมียมันเกลียดผัวมันทุกตอน แล้วมันอยู่กันได้ไงสี่ปี...
เมียโกรธผัวทุกตอน แล้วมันรักของมันได้ไง อิหยังว่ะ...
มีแต่ตบตีทั้งเรื่อง อ่านไปก็เซ็งพระเอกโดนตบทุกตอน อิหยังว่ะ...