คุณชาย แห่ง ประตูมังกร นิยาย บท 26

เพื่อนซี้ของกู้หยุนหลาน!

นึกไม่ถึงว่าเธอจะอยู่ที่นี่ อย่างนั้นก็ไม่ได้หมายความว่า ผู้หญิงที่อุ้มเด็กในลิฟต์อยู่นั่นคือ กู้หยุนหลานหรอกเหรอ?

ไม่ มันเป็นไปไม่ได้อย่างแน่นอน!

คงตาฝาดไปเองแน่ ๆ กู้ชิงหลิงอิจฉาจนแทบบ้า

กู้หยุนหลานแต่งงานกับเจ้าเศษสวะนั่น ทำให้เธอกลายเป็นเป้าให้คนทั้งเมืองหัวเราะเยาะ เป็นไปไม่ได้อย่างแน่นอนที่จะมาปรากฏตัวในซีซาร์พาเลซ พวกเขาไม่กล้ามาที่นี่ด้วยซ้ำ!

ภายในพาเลซตกแต่งด้วยคริสตัลไวท์โรส หลังจากชื่นชมครู่หนึ่ง กู้หยุนหลานมองไปที่หลี่โม่อย่างจริงจังและถามว่า “ทั้งหมดนี้ คุณเตรียมเองเหรอ ?"

หลี่โม่กอดซีซีและหันไปมองกู้หยุนหลาน โดยรู้ว่าเธอจะถามแบบนี้ เขาจึงตอบว่า “อื้ม แต่ผมก็รบกวนขอความช่วยเหลือจากคนอื่น ๆ ด้วยน่ะ เศรษฐีลึกลับคนนั้นดันไม่มา ผมเลยลองติดต่อเจ้าของซีซาร์พาเลซ พวกเขาให้ผมเช่าหนึ่งชั่วโมง”

เมื่อกู้หยุนหลานฟังคำอธิบาย ก็โล่งใจเช่นกัน เธอคิดว่าหลี่โม่เป็น...

“หยุนหลาน ผมขอโทษนะ สี่ปีที่ผ่านมา ผมทำให้คุณต้องลำบากมามาก ผมขอสัญญาว่า ตั้งแต่วันนี้เป็นต้นไป ผม หลี่โม่ จะไม่ทำให้คนอื่นดูถูกคุณอีกต่อไป และจะให้ซีซีเรียกผมว่าพ่อต่อหน้าคนทุกคนเลย” หลี่โม่มองกู้หยุนหลานอย่างจริงจังทีเดียว

ใบหน้าของกู้หยุนหลานเต็มไปด้วยน้ำตา ราวกับว่าความกล้ำกลืนก่อนหน้านี้ได้มลายไปหมดสิ้น

“หลี่โม่ นายรู้ไหมว่าใคร ๆ ก็บอกว่า ฉันแต่งงานกับขยะไร้ประโยชน์”

“ทุกคนบอกว่าซีซีไม่มีพ่อ แต่ลูกอายุแค่ 3 ขวบเอง”

หลี่โม่กอดกู้หยุนหลานไว้ในอ้อมแขนของเขา และพูดเบา ๆ ว่า “ไม่ จะไม่มีวันเป็นแบบนั้นอีก”

ในตอนนี้ทั้งสามคน พ่อ แม่ ลูก มีความสุขมาก

จินช่านน่าที่ยืนหลบอยู่ด้านข้าง แอบซับน้ำตา เธอซึ้งใจจนน้ำตาไหล

โดยเฉพาะอย่างยิ่งในตอนนี้ ใจของเธอนั้นได้โหยหาความรักจากครอบครัว และปรารถนาที่จะได้รับความรักจากแม่เช่นกัน

อย่างไรก็ตาม เธออวยพรให้กู้หยุนหลานอย่างจริงใจ แม้จะฟังคำอธิบายของหลี่โม่แล้ว ว่าเขาเช่าที่นี่เพียงชั่วโมงเดียวเท่านั้น แต่แค่นั้นก็เพียงพอแล้ว

“แล้วเกี่ยวอะไรกับนาย?” หลี่โม่เลิกคิ้ว

กู้ซิ่งเหว่ยยังคงเยาะเย้ยและพูดว่า “ทำไมล่ะ โกรธรึไง? ตอนนี้น่ะ ความสนใจของทั้งเมืองมุ่งไปที่คริสตัลกุหลาบขาวที่ชั้นบนสุดของซีซาร์พาเลซ เศรษฐีลึกลับจัดงานให้ลูกสาวจนทำให้คนทั้งเมืองตกใจกันเลยล่ะ และยังไม่ใช่แค่นั้นหรอกนะ ภรรยาของเขาก็ยังเป็นจุดสนใจของทุกคนด้วย แล้วแกล่ะ หลี่โม่ แกให้อะไรลูกสาวของแกบ้าง ไม่ใช่เพราะบังเอิญมากินข้าวที่นี่อย่างเดียวหรอกนะ ฮ่าฮ่าฮ่า…”

หลังจากนั้น หลานตระกูลกู้ก็ระเบิดหัวเราะออกมา “น่าขำจริง ๆ ! ในคืนเดียวกันแท้ ๆ ลูกสาวบางคนกลับเป็นเหมือนเจ้าหญิงน้อยที่สูงศักดิ์ แต่อีกคนกลับซ่อนตัวอยู่หลังไอ้ขยะเพื่อมากินของฟรี”

“กู้หยุนหลาน ถ้าฉันเป็นเธอ ฉันสะบัดหลี่โม่ทิ้งไปนานแล้ว!”

“นี่ กู้ซีซี หนูรู้ไหมว่าพ่อของหนูเป็นเศษขยะน่ะ! หรือว่า หนูจะเรียกฉันว่าพ่อดีล่ะ ถ้าเรียก ฉันจะซื้อเค้กวันเกิดให้เลยนะ”

ฮ่าฮ่าฮ่า!

ทันใดนั้นเสียงหัวเราะก็ดังขึ้นทีละคน ๆ

ดวงตาของกู้ซีซีเอ่อไปด้วยน้ำใส เธอทำหน้ามุ่ย และตะโกนเสียงเล็ก ๆ ที่ไร้เดียงสาของเด็กออกมา “ใจร้าย! พ่อไม่ได้เป็นเศษขยะนะ เมื่อกี้พ่อ แม่ และหนูอยู่ในสวนดอกกุหลาบสีขาวตรงนั้น…”