เมื่อกู้หยุนหลานได้ยินดังนั้น หัวใจของเธอก็สั่นสะท้าน พร้อมเลิกคิ้วมองไปที่หลี่โม่
นี่เขากำลังพูดอะไร?
พูดตามตรง ในขณะนั้น กู้หยุนหลานรู้สึกประหม่าเล็กน้อย ถ้าหลี่โม่ร่ำรวยและมีอำนาจจริง ๆ จะเป็นอย่างไรนะ?
แต่จะเป็นไปได้เหรอ?
“หลี่โม่ ฉันรู้ว่าคุณกำลังทำให้ฉันเชื่อคุณ แต่ต่อไปนี้อย่าพูดจาไร้สาระเลยนะ” แววตาของกู้หยุนหลานฉายร่องรอยแห่งความผิดหวัง
หลี่โม่ยิ้มเล็กน้อย พร้อมพยักหน้าแล้วพูดว่า “อื้ม ผมเข้าใจแล้ว”
กลางดึกคืนนั้น
หลี่โม่นอนอยู่บนพื้น เขานอนไม่หลับ ได้แต่ฟังเสียงหายใจของเตียงที่อยู่ข้าง ๆ เขารู้สึกโล่งใจมาก
กู้หยุนหลานหันหลังให้หลี่โม่ เธอนอนไม่หลับเช่นกัน เธอยังนึกถึงฉากวันนี้ที่ซีซาร์พาเลซ เหมือนหนังที่กอวนไปมาในหัวของเธอ
สามปีผ่านไป ในที่สุดเขาก็กลายเป็นคนที่น่าเชื่อถือมากขึ้น
เมื่อคิดถึงเรื่องนี้ กู้หยุนหลานหันกลับมามองหลี่โม่ที่กำลังนอนอยู่บนพื้น เธอลังเลใจอยู่นานก่อนที่จะพูดว่า “ขึ้นมานอนด้วยกันสิ”
หลี่โม่หันไปมอง เขายิ้มเล็กน้อยแล้วพูดว่า “ไม่เป็นไร ไม่ต้องหรอก”
อย่างไรก็ตาม หลังจากพูดไปเมื่อหลี่โม่นึกขึ้นได้ เขาก็รู้สึกผิดในทันที!
กู้หยุนหลานพูดกับเขาเป็นครั้งแรกในรอบ 3 ปี แต่เขากลับปฏิเสธออกไปอย่างโง่เขลา
ต่อจากนั้น เขาก็กลิ้งไปมา แล้วมองดูกู้หยุนหลานอย่างเจ้าเล่ห์ แล้วพูดค่อย ๆ ว่า “เมื่อกี้เธอว่าไงนะ พูดอีกทีได้ไหม?”
กู้หยุนหลานหงุดหงิด รู้สึกเหมือนตัวเองโง่เลย!
อุตส่าห์รวบรวมความกล้าทั้งหมด แต่เขาปฏิเสธอย่างนั้นเหรอ?
ไอ้เจ้าหลี่โม่บ้า!
นอนที่พื้นไปนั่นแหละ สมควรแล้ว!
“ไม่มีอะไร นอนไปเถอะ!” กู้หยุนหลานโกรธและหันหลังกลับในท่าทางกระฟัดกระเฟียด แต่กลับมีรอยยิ้มที่มีความสุขที่มุมปากของเธอ คืนนั้นเธอหลับตาด้วยความสบายใจ
หลี่โม่รู้สึกหมดหนทาง มีจิตใจหนักอึ้งราวกับว่าเขาพลาดโอกาสทองไป
วันรุ่งขึ้น กู้หยุนหลานมาที่บริษัทพร้อมกับฮัมเพลงอย่างมีความสุข ทำให้ทุกคนในบริษัทจ้องมาที่เธอด้วยสายตาแปลก ๆ
“ทำไมผู้อำนวยการกู้ ถึงดูมีความสุขจัง?”
“ไม่เข้าใจเลย เมื่อวานที่ซีซาร์พาเลซวุ่นวายมาก เธอไม่รู้สึกอะไรเลยงั้นเหรอ?”
เมื่อกู้ชิงหลินได้ยินแบบนี้ ก็ขมวดคิ้วและถามว่า “หมายความว่ายังไง?”
กู้ซิ่งเหว่ยไขว้ขวา และพูดด้วยท่าทางสบาย ๆ “ใส่ร้ายเธอไงล่ะ สร้างเรื่องขึ้นมาสิ ถึงเวลานั้น ฉันไม่เชื่อหรอกว่า กู้หยุนกลานจะอยู่บริษัทได้อย่างสงบน่ะ”
กู้ชิงหลินปรบมือและพูดด้วยรอยยิ้ม “ใช่เลย ทำไมฉันนึกแผนการร้าย ๆ แบบนี้ไม่ออกกันนะ กู้ซิ่งเหว่ยของเรานี่ร้ายใช่ย่อย ฉลาดจริง ๆ”
กู้ซิ่งเหว่ยยักไหล่และดื่มชาต่อ
‘กู้หยุนหลาน ฉันจะทำให้แน่ใจว่า คราวนี้เธอจบเห่แน่!’
‘ตระกูลกู้และบริษัทจะทนเธอไม่ไหวแน่นอน!’
ครู่ต่อมา กู้ชิงหลินมาถึงห้องทำงานของกู้หยุนหลานพร้อมเอกสารสองสามฉบับ จากนั้นจึงเหลือบไปที่กู้หยุนหลานด้วยความดูถูกและเยาะเย้ย
“แหม อารมณ์ดีเชียวนะ เมื่อวานเธอรู้สึกยังไงเหรอ ที่ซีซาร์พาเลซน่ะ อายมากเลยสินะ แล้วหลี่โม่ล่ะ อายเหมือนกันไหม?”
กู้ชิงหลินเยาะเย้ย ดวงตาของเธอมองไปที่กู้หยุนหลานที่ทำตัวอย่างกับเป็นนางเอกเมื่อคืนที่ผ่านมา
กู้ชิงหลินไม่คิดว่านางเอกคนนั้นคือ กู้หยุนหลาน
เพราะเธอไม่คู่ควรยังไงล่ะ!
วันนี้กู้หยุนหลานอารมณ์ดีและขี้เกียจเกินกว่าจะใส่ใจกับกู้ชิงหลิน เธอพูดว่า “ถ้าเธออยากจะเยาะเย้ย ฉันแนะนำว่า อย่าเลยดีกว่า เพราะฉันอารมณ์ดีมากเลยล่ะ สิ่งที่เกิดขึ้นเมื่อคืนนี้ ไม่ได้ส่งผลกระทบกับฉันเลย แต่เป็นเธอต่างหาก ผลงานทีมของเธอในเดือนที่แล้วแย่มากเลยนะ เธอจะอธิบายในการประชุมบริษัทสัปดาห์หน้าว่ายังไงล่ะ หืม?”
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: คุณชาย แห่ง ประตูมังกร
ไม่อัพแล้วเหรอคะ...รออ่านบทต่อไป...
อ่านมาได้ ห้าสิบกว่าตอน ทนไม่ไหวแล้ว...บาย...
ไอ้หลี่โม่โดนตบทุกตอน แม่งโคตรซาดิสต์เลย...
ติดตามความปัญญาอ่อนของคนแต่ง อิเมียมันเกลียดผัวมันทุกตอน แล้วมันอยู่กันได้ไงสี่ปี...
เมียโกรธผัวทุกตอน แล้วมันรักของมันได้ไง อิหยังว่ะ...
มีแต่ตบตีทั้งเรื่อง อ่านไปก็เซ็งพระเอกโดนตบทุกตอน อิหยังว่ะ...