ทางฝั่งนี้ กู้หยุนหลานรีบไปที่โรงงานตัวยาสำคัญอย่างกระวนกระวาย
กู้เผิงเฟยพร้อมกับผู้อำนวยการโรงงานต้อนรับกู้หยุนหลานเข้าไปในห้องประชุม
ผู้จัดการและพนักงานตั้งแต่ตำแหน่งใหญ่และเล็กของโรงงานต่างกำลังนั่งอยู่ในห้องประชุม พวกเขาต่างทำอะไรไม่ถูกกับยานพาหนะขนส่งที่ถูกขวางได้
เมื่อเห็นกู้หยุนหลานเข้ามา ทุกคนก็ยืนขึ้น
“ผู้อำนวยการกู้มาแล้ว”
“สวัสดีครับ ผู้อำนวยการกู้”
"ผู้อำนวยการกู้มาถึงแล้วคงมีทางออกแน่นอน"
ทันใดนั้นผู้จัดการและพนักงานตั้งแต่ตำแหน่งใหญ่และเล็กต่างตั้งความหวังไว้ที่กู้หยุนหลาน
กู้หยุนหลานนั่งบนที่นั่งหลักด้วยท่าทางเคร่งขรึมและถามว่า "สถานการณ์หลักตอนนี้เป็นอย่างไร? พวกคุณได้พยายามทำอะไรกันแล้วบ้าง"
กู้เผิงเฟยยิ้มขึ้นอย่างทำอะไรไม่ถูก “สถานการณ์ก็คือรถถูกอันธพาลพวกนั้นขวางทางไว้ และเราติดต่อไปหลายครั้งแล้ว แต่ก็ไม่มีอะไรคืบหน้า”
“สำนักงานโรงงานของเราได้ติดต่อหน่วยงานที่เกี่ยวข้องแล้ว และหน่วยงานที่เกี่ยวข้องกล่าวว่าเป็นข้อพิพาททางแพ่ง ให้เราเจรจากับอีกฝ่ายเพื่อแก้ไข”
“แผนกรักษาความปลอดภัยไปเจรจากับอีกฝ่ายแล้ว แต่คนของเรายังไม่ได้พูดอะไรสักคำก็ถูกอีกฝ่ายทุบตีกลับมา”
“ทางผมได้ติดต่ออันธพาลที่อยู่ใกล้เคียงแถวนี้ และต้องการเชิญให้ใครสักคนสร้างสันติภาพ แต่ไม่มีใครเต็มใจมา พวกเขาต่างบอกว่าภูมิหลังของอีกฝ่ายไม่ธรรมดา และไม่ใช่คนที่พวกเขาจะเจรจาได้”
เมื่อฟังรายงานของคนเหล่านี้ หัวใจของกู้หยุนหลานก็จมลงสู่ก้นบึ้ง
“ทุกคนมาระดมความคิดกันว่าใครมีวิธีหรือช่องทางความสัมพันธ์ที่ดีบ้าง? อีกฝ่ายทำแบบนี้ไปเพื่ออะไร? ทำไปเพื่อจะกรรโชกเงินใช่หรือเปล่า?”
กู้หยุนหลานโยนคำถามออกมาเป็นชุดสามข้อติดต่อกัน และทุกคนต่างเงียบ
เมื่อกู้เผิงเฟยเห็นร่างเงาของหลี่โม่ แก้มก็กระตุกขึ้นมา และร่างกายก็สั่นขึ้นมาเล็กน้อย ภาพที่ถูกหลี่โม่เกือบรัดคอตายเมื่อวานนี้ปรากฏขึ้นในใจของกู้เผิงเฟย
“คุณมาได้ยังไงคะ?”
กู้หยุนหลานถามด้วยความประหลาดใจ
“ซื้อของ ทางผ่านเลยแวะมาดู”
หลี่โม่พูดอย่างใจเย็น
กู้หยุนหลานมองบนใส่หลี่โม่ และคิดว่าข้ออ้างนี้ของหลี่โม่นั้นแย่มาก แต่ในเวลานี้ที่หลี่โม่สามารถมาหาตัวเองได้ ทำให้กู้หยุนหลานรู้สึกซาบซึ้งในใจ
“เรื่องนั้น คุณไม่ต้องไปเจรจากับอันธพาลพวกนั้นแล้วครับ”
หลี่โม่เกาศีรษะและยิ้มตอบ
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: คุณชาย แห่ง ประตูมังกร
ไม่อัพแล้วเหรอคะ...รออ่านบทต่อไป...
อ่านมาได้ ห้าสิบกว่าตอน ทนไม่ไหวแล้ว...บาย...
ไอ้หลี่โม่โดนตบทุกตอน แม่งโคตรซาดิสต์เลย...
ติดตามความปัญญาอ่อนของคนแต่ง อิเมียมันเกลียดผัวมันทุกตอน แล้วมันอยู่กันได้ไงสี่ปี...
เมียโกรธผัวทุกตอน แล้วมันรักของมันได้ไง อิหยังว่ะ...
มีแต่ตบตีทั้งเรื่อง อ่านไปก็เซ็งพระเอกโดนตบทุกตอน อิหยังว่ะ...