คุณชาย แห่ง ประตูมังกร นิยาย บท 306

หลังจากพูดคุยเปียวเกอพูดจบก็จ้องไปที่กู้เจี้ยนกั๋วและลูกชายแวบหนึ่ง จากนั้นใช้มือขวาตบบนโต๊ะ “ลูกน้องของผมต่างบอกว่า พวกเขาต่างโดนคนคนหนึ่งทุบตีจนบาดเจ็บสาหัส ยอดฝีมือคนเดียวแต่สามารถล้มคนหลายสิบคนในรวดเดียวได้ พวกคุณก็ลองคิดดูเองว่าประสิทธิภาพการต่อสู้นั้นแข็งแกร่งแค่ไหน”

“และผมก็ตรวจสอบแล้วด้วยว่าผู้ชายคนนั้นไม่เพียงแต่มีพลังการต่อสู้ที่แข็งแกร่ง แต่เบื้องหลังเขาก็ไม่ธรรมดา ช่วยพวกคุณจัดการเรื่องนี้ ผมไม่เพียงแต่สูญเสียลูกน้องเท่านั้น แต่ยังทำให้หลายคนขุ่นเคืองด้วย”

กู้เจี้ยนกั๋วและกู้ซิ่งเหว่ยชำเลืองมองกันและกัน ต่างคิดไม่ออกว่าคนที่เปียวเกอพูดถึงนั้นเป็นใครไปได้

“เราไม่รู้จริง ๆ ว่ามีคนยอดฝีมืออยู่ที่นั่น ยอดฝีมือที่คุณพูดถึงคือใคร?” กู้ซิ่งเหว่ยถามกลับ

“คน ๆ นั้นก็คือคุณชายหลี่ พวกคุณไม่รู้จักเหรอ?”

เปียวเกอขมวดคิ้วและพูดตอบ

“คุณชายหลี่? อย่าบอกนะว่าเป็นหลี่โม่? นั่นคือคนไร้ประโยชน์นี่ เปียวเกอคุณเล่นตลกอะไรอยู่?” กู้ซิ่งเหว่ยเคาะโต๊ะและตะโกนต่อว่า

กู้เจี้ยนกั๋วคว้าซิ่งเหว่ยไว้ แล้วจ้องไปยังเปียวเกอที่อยู่ตรงข้ามและพูดว่า "ดังนั้นคุณเลยกลัวแล้ว? ไม่กล้าที่จะโจมตีพวกเขาอีก?"

“กลัว? ฮ่าฮ่าฮ่า ผมไม่รู้จริง ๆ ว่าคำว่ากลัวเขียนยังไง พวกคุณอยากให้ผมลงมือต่อใช่ไหมล่ะ?” เปียวเกอพูดด้วยรอยยิ้ม

“ใช่ เรามาทำสัญญากัน ผมหวังว่าจะได้ดำเนินการต่อ” กู้เจี้ยนกั๋วกล่าว

“ถ้าอย่างนั้นก็ชดใช้ค่ารักษาพยาบาลของลูกน้องผมก่อน นอกจากนี้ยังต้องเพิ่มเงินอีก คุณชายหลี่คนนั้นไม่ใช่คนธรรมดา ผมต้องใช้ความคิดเพื่อจัดการกับเขา ไม่แน่บางทีผมต้องใช้ลูกน้องระดับท็อปของผมเพื่อลงมือ นี่ไม่ใช่ค่าใช้จ่ายน้อย ๆ เลย"

ขอเงินคือจุดประสงค์หลักของการมาเยี่ยมของเปียวเกอในครั้งนี้

อย่างไรก็ตามเขามีลูกน้องมากมายที่ต้องเลี้ยงดู ทำเงินให้ได้มากที่สุดถึงจะเลี้ยงดูลูกน้องได้ และเกณฑ์ลูกน้องเพื่อขยายอาณาเขตต่อไป

ตอนนี้ชูจงเทียนและคนอื่น ๆ ต่างก็อายุเยอะแล้ว และเปียวเกอรู้สึกพองโตในใจ เขาต้องการแทนที่ชูจงเทียนและคนอื่น ๆ

“พูดสิ ต้องการเงินเท่าไหร่ เงินสามล้านที่ทำสัญญากับคุณก่อนหน้านี้ไม่ใช่ตัวเลขเล็ก ๆ เลย หวังว่าคุณคงไม่หัวหมอเรียกร้องราคามากเกินไป”

กู้เจี้ยนกั๋วกล่าวอย่างใจเย็น

“หึ หึ ไม่ต้องห่วง ถ้าหากว่าล้มเหลวผมก็ไม่มีหน้ามาขอเงินคุณหรอก ตอนนี้ตกลงเรียบร้อยแล้ว งั้นผมขอตัวก่อน แล้วเจอกันเมื่อทุกอย่างเสร็จสิ้น”

เปียวเกอเดินออกไปอย่างอารมณ์ดี

กู้ซิ่งเหว่ยพูดด้วยความไม่พอใจว่า "พ่อครับ ผมว่าเราควรจะต่อรองราคากันก่อน นี่ทำสัญญาในราคาห้าล้านโดยตรงเลย ไม่แน่บางทีเขาอาจจะมีลูกเล่นอะไรอีก"

“แกว่าหลี่โม่เก่งขนาดนั้นเลยเหรอ?”

กู้เจี้ยนกั๋วไม่ได้ตอบคำถามใด ๆ แต่กลับถามคำถามอื่นแทน

“พ่อครับ พ่อเชื่อสิ่งที่เขาพูดจริง ๆ เหรอ หากหลี่โม่สามารถเอาชนะได้จริง ๆ แล้วเขาจะยอมให้เราดุด่าว่าเป็นคนไร้ค่าเหรอ หลายปีมานี้พ่อเคยเห็นเขาแก้แค้นคืนไหม? เขาเป็นคนไร้ค่าสิ้นดี ไร้ประโยชน์!”

กู้ซิ่งเหว่ยสวนกลับ ดวงตาของเขาปรากฏสายตาเย็นชา