ด้วยการตะโกนของฟางถิง กลุ่มฝูงชนที่เฝ้าดูความตื่นเต้นรอบ ๆ พวกเขาก็เริ่มถกถึงเรื่องนี้ด้วย
“อะไรนะ ขยะสังคมอย่างหลี่โม่ทำอย่างแบบนั้นจริง ๆ เหรอ?!”
“ปกติเขาเป็นคนซื่อสัตย์ ไม่คิดเลยว่าเขาจะวิปริตแบบนี้ คนแย่ ๆ แบบนี้สมควรโดนไล่ออก!”
“ภรรยาของเขาสวยขนาดนั้น ยังเกิดเรื่องแบบนี้ได้อีกเหรอ?”
บทสนทนาของผู้คนรอบข้างกลายเป็นการประณามหลี่โม่อย่างรวดเร็ว
ไม่มีเหตุผลอื่นใด เพียงเพราะเขาเป็นขยะสังคม ทุกคนต่างก็ก่นด่า
ฟางถิงกอดอก เธอมองหลี่โม่ด้วยสีหน้าเย่อหยิ่ง หางตาฉายแววเย็นชา
ที่แท้หลี่โม่ก็ไม่ได้เป็นที่ชื่นชอบของผู้คนที่นี่ ดูเหมือนว่าวันนี้เขาจะต้องถูกไล่ออกอย่างแน่นอน!
ในตอนนี้ หลี่โม่ก็พยายามอธิบายอย่างสุดความสามารถเช่นกัน “ไม่ ฉันไม่ได้ทำจริง ๆ ...”
เพียะ!
ฟางถิงก้าวไปข้างหน้าและตบหน้าหลี่โม่อีกครั้ง เธอดุด้วยน้ำเสียงสูง “นี่นายกำลังปฏิเสธอยู่ใช่ไหม? นายจะบอกว่าฉันใส่ร้ายนายอย่างนั้นเหรอ?”
ทันทีที่เธอพูดแบบนี้ ผู้หญิงหลายคนที่อยู่ข้าง ๆ ต่างก็เห็นด้วย และพูดว่า “จะไปพูดกับเขาอยู่อีกทำไม เรียกตำรวจมาจับเขาเลยดีกว่า! ก่อนหน้านี้ฉันก็เคยมาที่นี่ เขาก็เคยลวนลามฉันเหมือนกัน!”
นี่เป็นเรื่องที่ไร้สาระที่สุด
แม้แต่พนักงานคนอื่น ๆ ในร้านก็เริ่มแสดงความคิดเห็นให้ร้ายว่า “พวกคุณไม่รู้เหรอ เขาชื่อหลี่โม่ เป็นลูกเขยที่ไร้ประโยชน์ของตระกูลกู้ ตอนแรกภรรยาของเขาเป็นคนขอร้องเจ้านายของเราให้รับเขาเข้าทำงาน ไม่คิดเลยว่าเขาจะวิปริตขนาดนี้”
หลี่โม่มองไปที่ฝูงชนที่โกรธจัดราวกับว่าเขาไปฆ่าใครตายอย่างนั้น แม้ว่าเขาจะไม่ได้ทำก็ตาม
“ฉันไม่ได้ทำ!” หลี่โม่อธิบาย เขากำหมัดแน่น
อย่างไรก็ตาม เขายิ่งพูดก็ยิ่งถูกกล่าวหา และถูกตำหนิมากยิ่งขึ้น
“ผู้จัดการอยู่ที่ไหน! ผู้จัดการของพวกคุณอยู่ที่ไหน” ฟางถิงตะโกนอย่างไม่สนใจไยดี เธอเพียงต้องการที่จะทำให้เป็นเรื่องใหญ่
“มาแล้วครับ ผมมาแล้วครับคุณฟาง เกิดอะไรขึ้นครับ ใครทำให้คุณไม่พอใจ?”
ในขณะนั้น ชายวัยกลางคนที่มีรูปร่างอ้วนท้วนรีบวิ่งเข้ามาพร้อมกับใบหน้ามันเยิ้ม หัวล้านเล็กน้อย และเข็มขัดใต้พุงที่โป่งออกมา
หวังฟู่เสียงผู้จัดการร้าน เขาเป็นคนตระหนี่ถี่เหนียว อีกทั้งยังปฏิบัติต่อพนักงานอย่างเข้มงวด และยังมีลักษณะนิสัยใจแคบ
อย่างไรก็ตาม สายตาที่เขามองฟางถิงอยู่ตอนนี้เต็มไปด้วยความประจบสอพลอ
เขารู้จักฟางถิง สองสามวันก่อนหวังฟางสมัครสมาชิกและเติมเงินในบัตรหนึ่งล้านบาท
“หุบปาก! คุณฟางจะใส่ร้ายขยะอย่างแกได้ยังไง!” หวังฟู่เสียงตำหนิ จากนั้นจึงหันศีรษะ แล้วพูดด้วยรอยยิ้มที่ประจบสอพลอ “คุณฟางไม่ต้องกังวลนะครับ ผมจะจัดการคนแบบนี้ให้ถึงที่สุด!”
ฟางถิงพยักหน้าอย่างภาคภูมิใจ ดวงตาของเธอเต็มไปด้วยความเย้ยหยัน เธอมองไปที่หลี่โม่ และพูดว่า “ตอนนี้นายรู้หรือยังว่าการเล่นกับฉันจะเป็นอย่างไร? ก็แค่ขยะ มีสิทธิ์อะไรมายืนต่อหน้าฉัน!”
หวังฟู่เสียงก็เลียแข้งเลียขาเช่นกัน เมื่อเห็นฟางถิงโกรธหลี่โม่ เขาก็ร่วมด้วยทันที และตะโกนว่า "หลี่โม่ ฉันไม่สนว่าแกจะแก้ตัวยังไง แต่ตอนนี้แกควรจะก้มหัวขอโทษคุณฟาง! แล้วก็ไสหัวไปซะ!"
หวังฟู่เสียงโกรธจัด ไอ้หลี่โม่คนนี้บ้าไปแล้ว!
กล้าลวนลามลูกค้าในร้าน ถ้าเรื่องนี้แพร่ออกไปร้านสปาของพวกเขาคงแย่แน่!
ไอ้เศษขยะคนนี้วันวันสร้างแต่ปัญหา!
“คุณหวัง! อย่ามาขึ้นเสียงใส่ผมนะ ผมไม่ได้ทำก็คือไม่ได้ทำ! ผมไปแน่แต่ก่อนผมจะไปผมต้องพูดให้ชัดเจนว่าผมไม่ได้ทำ! อีกอย่าง ผมไล่คุณออก!"
หลี่โม่ก็โกรธแล้วเช่นเดียวกัน!
เขาเป็นนายน้อยแห่งแดนมังกร คนพวกนี้ทั้งดูถูก และใส่ร้ายเขาขนาดนี้ได้อย่างไร!
เมื่อก่อนนั้นเพื่อกู้หยุนหลานแล้ว เขาสามารถอดทนได้ แต่ตอนนี้เนื่องจากเขาได้ตัดสินใจที่จะสืบทอดแดนมังกรแล้ว จึงไม่จำเป็นต้องทนอีกต่อไป!
เมื่อหวังฟู่เสียงได้ฟังคำพูดเหล่านั้นก็ระเบิดทันที เขากล่าวหาหลี่โม่อย่างโกรธจัดว่า "เมื่อกี้นี้แกทำอะไร? แกกล้าหยาบคายกับฉันเหรอ? แล้วแกจะไล่ฉันออกเนี่ยนะ? ฮ่าฮ่า ทุกคนดูสิ ไอ้หลี่โม่นี่มันเสียสติไปแล้วจริง ๆ ใช่ไหม? กล้ามาพูดว่า ไล่ฉันออก ฉันเป็นผู้จัดการที่นี่ ส่วนแกเป็นแค่พนักงาน ฉันขอเตือนแกเป็นครั้งสุดท้าย คุกเข่าขอโทษคุณฟางซะ!
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: คุณชาย แห่ง ประตูมังกร
ไม่อัพแล้วเหรอคะ...รออ่านบทต่อไป...
อ่านมาได้ ห้าสิบกว่าตอน ทนไม่ไหวแล้ว...บาย...
ไอ้หลี่โม่โดนตบทุกตอน แม่งโคตรซาดิสต์เลย...
ติดตามความปัญญาอ่อนของคนแต่ง อิเมียมันเกลียดผัวมันทุกตอน แล้วมันอยู่กันได้ไงสี่ปี...
เมียโกรธผัวทุกตอน แล้วมันรักของมันได้ไง อิหยังว่ะ...
มีแต่ตบตีทั้งเรื่อง อ่านไปก็เซ็งพระเอกโดนตบทุกตอน อิหยังว่ะ...