คุณชาย แห่ง ประตูมังกร นิยาย บท 324

หวังหลิงตะโกนด้วยความโกรธ ทำให้ทุกคนที่มาเกลี้ยกล่อมตกใจกลัว ผู้คนต่างกลับเข้าห้องผู้ป่วยไป ไม่กล้าพูดอะไรอีก

พอหันกลับมา หวังหลิงคว้าคอเสื้อของซีซี เขย่าซีซีอย่างแรงแล้วตะโกน

“แกมันเด็กดื้อที่มีพ่อแม่ให้กำเนิด แต่ไม่มีพ่อแม่คอยสั่งสอน ลูกชายฉันอุตส่าห์ใจดีเล่นกับแก แต่แกกลับกล้าทำร้ายลูกฉัน วันนี้ฉันจะสั่งสอนแก เหิงเหิงมานี่ มาตีเธอให้แรงแรง! ”

“จำสิ่งที่แม่สอนนะลูก ครอบครัวเราไม่ว่าจะไปไหนก็ไม่ต้องกลัว หากใครทำร้ายลูก ก็ตีให้มันตายไปเลย มีแม่อยู่ ถึงจะเกิดเรื่องแต่บ้านเราก็จัดการได้ อย่าให้ใครมารังแกเด็ดขาด!”

ซีซีร้องไห้และดิ้นรน แต่เธอก็ไม่สามารถหลุดจากแรงดึงของหวังหลิงได้

“ปล่อยหนูนะ หนูมีพ่อแม่คอยสั่งสอนนะ เขาต่างหากที่หกล้มเอง แล้วก่อนหน้านั้นเขาก็ตีหนูด้วย หนูไม่ได้ทำอะไรเขาเลย คุณเป็นคนไม่ดี พวกคุณเป็นคนไม่ดี”

ซีซีร้องไห้ ดวงตาเต็มไปด้วยน้ำตา ช่างน่าสงสารเหลือเกิน

“ยัยเด็กขี้โกหก ยังกล้าว่าฉันเป็นคนไม่ดี! แกมันเด็กไม่ได้รับการสั่งสอน วันนี้ฉันจะฉีกปากแก แกจะได้รู้ว่าอะไรคือการสั่งสอน!”

หวังหลิงยื่นมือออกมาด้วยความโกรธ หวังจะตบไปที่หน้าซีซี แต่ทันทีที่เธอยกมือขึ้น เธอก็รู้สึกได้ว่ามีใครจับข้อมือของเธอ

“ใครกันที่กล้าหยุดฉัน!”

หวังหลิงหันกลับมา และมองไปที่หลี่โม่ที่จับข้อมือของเธอ ตะโกนด้วยความโกรธว่า “ปล่อยมือเดี๋ยวนี้เจ้ายาจก กล้าดียังไงมายุ่งเรื่องของฉัน! ถ้าแกยังไม่ปล่อยมือ ฉันก็จะทำลายครอบครัวแกให้ราบคาบ!”

หลี่โม่ไม่พูดอะไร ดวงตาของเขาเย็นชาและมืดมน!

เพียะ!

เขายกมือขึ้น ตบหน้าของหวังหลิง แรงตบทำให้หวังหลิงล้มลงไปกับพื้น

กู้หยุนหลานรีบวิ่งมาจากด้านหลัง และกอดซีซีไว้

“ซีซี แม่มาแล้ว ลูกไม่เป็นไรใช่ไหม”

กู้หยุนหลานถามอย่างกังวล

ซีซีมองไปที่หลี่โม่ด้วยดวงตากลมโต และดวงตาของเธอก็ส่องแสงเป็นประกาย “พ่อเก่งจังเลย”

หลี่โม่พูดอย่างเย็นชา

“น่าขำ ให้โอกาสฉันครั้งสุดท้ายอย่างนั้นหรือ แกมันไม่คู่ควร! ฉันไม่มีทางขอโทษลูกสาวบ้าของแกหรอก!”

หวังหลิงเงยหน้าขึ้น ใบหน้าเต็มไปด้วยความโกรธ

เพียะ!

เสียงฝ่ามือดังขึ้น หลี่โม่ตบหน้าของหวังหลิงอีกข้างหนึ่ง หวังหลิงตกตะลึงอย่างสุดขีด

“แก! แกมัน แกป่าเถื่อนแบบนี้อย่ามาว่าฉันไม่มีเหตุผลก็แล้วกัน! แกรอก่อน การตบครั้งนี้ จะทำให้แกต้องคุกเข่าขอร้องฉัน!”

หลังจากที่พูดคำพูดที่รุนแรงใส่หลี่โม่ หวังหลิงก็หันไปมองผู้ป่วยในห้องผู้ป่วย พูดด้วยน้ำตาคลอเบ้า “ทุกคนเห็นแล้วใช่ไหม ชายร่างใหญ่คนนี้ตบฉันที่เป็นเพียงผู้หญิงอ่อนแอ รังแกครอบครัวของฉัน พวกคุณต้องเป็นพยานให้ฉัน”

คนไข้ทั้งหมดหันกลับไป ไม่มีใครสนใจหวังหลิง

หวังหลิงเห็นแล้วยิ่งโกรธเข้าไปใหญ่ หยิบโทรศัพท์มือถือออกมา ชี้ไปที่หลี่โม่แล้วตะโกนว่า “พวกไร้ค่า คอยดูเถอะ! พวกแกเดือดร้อนแน่!”