คุณชาย แห่ง ประตูมังกร นิยาย บท 33

ตอนนี้ฟางถิงโกรธมาก!

หลี่โม่คนนี้กำลังมองหาความตายอยู่เหรอ? กล้าดีอย่างไรไปขวางทางพรมแดงที่เจ้านายคนใหม่จะลงจากรถ

“หลี่โม่ แกยังจะยืนทื่ออยู่อีกทำไม？รีบไสหัวออกไปได้แล้ว!” หวังฟู่เสียงชี้ไปที่หลี่โม่ และตะโกนด้วยความโกรธ

เมื่อครู่น่าเจ็บใจเสียจริงที่ไม่ได้สั่งสอนเขา!

หลี่โม่เลิกคิ้ว ตำแหน่งที่ตนเองยืนมีปัญหาตรงไหนเหรอ?

หวังฟู่เสียงคนนี้จงใจอยากมีปัญหากับเขาใช่ไหม?

‘ดี แกคิดว่าแกเจ๋งมากใช่ไหม? ฉันจะรอดูว่าแกจะเจ๋งแค่ไหน!’

“หึหึ คราวนี้หลี่โม่จบแน่” ผู้จัดการหวังกระฟัดกระเฟียด

“เรื่องเก่ายังไม่สะสาง อีกเดี๋ยวจะได้คิดบัญชีรวมกัน”

“เบาเสียงลงหน่อย เดี๋ยวผู้จัดการหวังได้ยินพวกเราจะลำบากไปด้วย!”

พนักงานหลายคนกระซิบกันเบา ๆ บางคนก็สังเกตการณ์อยู่เงียบ ๆ

ในหมู่พวกเขานั้นมีคนที่มีความสัมพันธ์อันดีกับหลี่โม่ พวกเขาต่างก็แสดงสีหน้าวิตกกังวลอย่างหลีกเลี่ยงไม่ได้

แม้แต่โจวเฟิงฮว๋าก็เหลือบมองหลี่โม่ด้วยแววตาเย็นชา หากไม่เห็นแก่หน้ากู้หยุนหลานแล้ว เขาคงจะไม่จำเป็นที่จะต้องรับหลี่โม่เข้ามาทำงาน

จากนั้นเขาพูดกับหวังฟู่เสียงด้วยท่าทางเย็นชาว่า “หาเวลาไล่เขาออกไป แล้วให้เงินเดือนชดเชยเขาสามเดือน”

หวังฟู่เสียงเข้าใจดี เขาพยักหน้าพร้อมยิ้ม และพูดว่า “เถ้าแก่ใจดีมากเลยครับ แต่ไม่จำเป็นต้องจ่ายเงินเดือนสามเดือนให้เขาหรอกครับ เมื่อครู่เขาลวนลามลูกค้า เขาควรจะชดใช้ด้วยซ้ำ"

เมื่อโจวเฟิงฮว๋าได้ยินเช่นนั้นก็เลิกคิ้วขึ้น ใบหน้าเต็มไปด้วยความโกรธ และพูดว่า “เขาลวนลามแขกผู้หญิงภายในร้านอย่างนั้นเหรอ? นายจัดการเรื่องนี้ให้ดี อย่าทิ้งความประทับใจที่ไม่ดีให้กับเจ้านายคนใหม่ล่ะ”

หวังฟู่เสียงพยักหน้า และพูดว่า “ไม่มีปัญหาครับ เดี๋ยวผมจัดการเอง”

พูดจบโจวเฟิงฮว๋าก็จัดการกับชุดสูทของเขาแล้วเดินไปยังรถรอยส์-โรสซ์ด้วยรอยยิ้มบนใบหน้า

หวังฟู่เสียงยืนกอดอก ทำตัวเหมือนเป็นคนสำคัญในเรื่องเล็ก ๆ และมองหลี่โม่อย่างเย่อหยิ่งจากนั้นพูดว่า “หลี่โม่ เถ้าแก่โจวหมายความว่าให้แกเก็บข้าวของแล้วไสหัวไปได้แล้ว!”

หลี่โม่เหลือบมองหวังฟู่เสียงเล็กน้อย จากนั้นสบถออกมาว่า “ไอ้ปัญญาอ่อน”

พนักงานทุกคนตรงนั้นได้ยินคำว่าไอ้ปัญญาอ่อน พวกเขามองหลี่โม่ด้วยสายตาที่แปลกประหลาด

เขาบ้าไปแล้วหรืออย่างไร ไม่อยากจะมีชีวิตอยู่แล้วใช่ไหม?

หวังฟู่เสียงเดือดดาลในทันที เขาเอานิ้วจิ้มหน้าอกของหลี่โม่ และตะโกนว่า “แก! ไอ้ขยะ แกลองด่าฉันอีกครั้งสิ!”

หลี่โม่เยาะเย้ย “ได้สิ คำขอที่แปลกประหลาดแบบนั้น ฉันจัดให้เอง ไอ้โง่ ทั้งครอบครัวของแกมันโง่เง่า!”

“ไอ้เวร! หลี่โม่แกตายแน่! คราวนี้แกไม่แค่ถูกไล่ออก ฉันจะแจ้งตำรวจข้อหาลวนลามแขกผู้หญิง ให้แกได้นอนคุกสักสิบวัน! แกจะต้องชดใช้ให้กับการสูญเสียชื่อเสียงของร้านเรา แล้วจ่ายค่าเสียหายให้กับคุณฟางด้วย!"

หวังฟู่เสียงพูดอย่างแยกเขี้ยวยิงฟัน เขาโกรธจนหน้าแดง

โจวเฟิงฮว๋ายืนตัวแข็งทื่อ สีหน้าของเขาดูน่าเกลียด และหุบยิ้มกลับอย่างรวดเร็ว

หวังฟู่เสียงเปิดปากกว้างด้วยความประหลาดใจ เขาพูดอย่างสับสนว่า “นายท่าน ท่านเป็นเจ้านายคนใหม่ของพวกเราอย่างนั้นเหรอครับ? เจ้านายคนใหม่ของเราไม่ใช่ชายหนุ่มหรอกเหรอ แล้วท่านกำลังทำอะไรเหรอครับ? หลี่โม่เป็นแค่พนักงานระดับล่างของร้านเรา ท่านคงจะทักผิดคนแล้วล่ะครับ”

เฉียนฝูเหลือบมองเขาอย่างเย็นชา

มดตัวนี้ไม่รู้ได้อย่างไรว่านายน้อยที่ยืนอยู่ตรงหน้าเขาคือมังกรทองในมวลมนุษย์!

โจวเฟิงฮว๋าขมวดคิ้วและวิ่งเข้าไปอย่างรวดเร็ว เขากล่าวอย่างเคารพและกระตือรือร้นว่า “เหล่าเฉียน คุณอย่ามาล้อเล่นเลยนะครับ พวกเราเข้าไปคุยกันข้างในกันดีกว่า”

ดวงตาของโจวเฟิงฮว๋าแม่นมาก เขาจำได้ตั้งแต่แรกเห็น

เฉียนฝู อำนาจล้นฟ้า มหาเศรษฐีแห่งเมืองฉู่โจว!

ในเมืองเล็ก ๆ อย่างเมืองฮั่น เฉียนฝูย่อมมีอำนาจมากมายอย่างแน่นอน

อย่างไรก็ตาม เฉียนฝูกลับยังคงยืนอยู่ตรงนั้น ไม่ขยับไปไหน ใบหน้าของเขาแสดงความเคารพแต่ดวงตาของเขาเหลือบมองโจวเฟิงฮว๋า และหวังฟู่เสียงอย่างเย็นชาแล้วพูดอย่างไม่พอใจว่า “ฉันไม่ได้ล้อเล่น นายน้อยคือเจ้าของร้านคนใหม่ของร้านคุณ!”

ฮือฮา!

ทุกคนเงียบสงัด!

หลี่โม่เขาเป็นเถ้าแก่คนใหม่อย่างนั้นเหรอ?

ใบหน้าของหวังฟู่เสียงหันมองสลับไปสลับมา เขาเต็มไปด้วยความสงสัย