กู้ซิ่งเหว่ยสามารถทนยอมรับต่อการเสียหน้าต่อหน้าคุณชายซูและเหอปินได้ เพราะยังไงพวกเขาก็เป็นคนที่กู้ซิ่งเหว่ยเลียแข้งเลียขา
แต่หากว่าหลี่โม่ได้เห็นสภาพที่เขาเสียหน้าเข้า นั้นเป็นสิ่งที่กู้ซิ่งเหว่ยไม่สามารถยอมรับได้
หลี่โม่เดินจับมือกู้หยุนหลานเข้ามา กู้หยุนหลานเหลือบมองกู้ซิ่งเหว่ยด้วยความสงสัยบางอย่าง แล้วมองไปที่คุณชายซูและเหอปินที่อยู่ด้านข้าง
ทั้งคุณชายและเหอปินต่างจ้องมองที่กู้หยุนหลาน ทั้งคู่ต่างถูกความสวยของกู้หยุนหลานดึงดูดให้หลงใหล
อย่างไรก็ตาม เหอปินก็เรียกสติคืนอย่างรวดเร็ว หลังจากสังเกตการแสดงออกของคุณชายซูแล้ว เหอปินก็ละสายตาอย่างรวดเร็ว
เหอปินรู้ดีว่า คุณชายซูสนใจกู้หยุนหลานเข้าแล้ว ดังนั้นจึงรีบระงับความรู้สึกจากกู้หยุนหลานทันที
หลี่โม่เหลือบมองคุณชายซูที่กำลังหลงไหลกู้หยุนหลานอยู่ เขาก็เดินตรงไปยังด้านข้างของกู้ซิ่งเหว่ยด้วยใบหน้าเย็นชา
กู้ซิ่งเหว่ยตัวตรงแล้วปิดกั้นทางเดินของหลี่โม่ไว้
“คนไร้ประโยชน์อย่างแก ก็ช่างไม่ดูเลยว่านี่มันเป็นสถานที่แบบไหน! ที่นี่ไม่ใช่สถานที่ที่แมงดาเกาะผู้หญิงกินอย่างแกจะมาได้!”
"ถอยไป"
หลี่โม่พูดอย่างเฉยชา
“ถอยบ้านแกสิ ดูสารรูปคนไร้ค่าอย่างแกซิ ที่นี่ถูกเหมาจองไว้หมดแล้ว แม้แต่ฉันก็หาที่นั่งไม่ได้ คนยากจนอย่างแกจะเข้าไปทำไม”
กู้ซิ่งเหว่ยโกรธจนบ้าคลั่ง เขาถูกคุณชายซูและเหอปินดูถูกก็ไม่เป็นไร
ถึงกับถูกคนไร้ประโยชน์อย่างหลี่โม่ดูถูก
น่ารังเกียจสิ้นดี!
“โอ้...ฉันรู้แล้ว คนยากจนอย่างแกรู้ตัวว่าไม่มีเงิน เพื่อทำให้ภรรยาของแกพอใจ ดังนั้นจงใจเลือกมาในครั้งนี้ อยากจะใช้เคล็ดลับแบบนี้เพื่อประหยัดเงินใช่ไหมล่ะ”
"สมควรแล้ว นายจะหัวเราะเยาะฉันแบบไหนก็ได้ แต่นายถึงกับกล้าพูดจาไม่ดีเกี่ยวกับภรรยาของฉัน นายก็สมควรแล้วที่จะต้องถูกเฆี่ยนตีตาย"
หลี่โม่ตอบกลับด้วยน้ำเสียงเย็นชา สายตาดุร้ายวาบขึ้นจากหางตาของเขา
กู้ซิ่งเหว่ยมองดูดวงตาที่เย็นชาของหลี่โม่ ราวกับว่าพบเข้ากับหมาป่าตัวหนึ่ง หัวใจของเขาสั่นกระตุก และเขาลืมคำพูดหยาบคายอื่น ๆ ไป
หลี่โม่กุมมือกู้หยุนหลานไว้ แล้วเดินอ้อมกู้ซิ่งเหว่ยเข้าไปในภัตตาคาร
ผู้จัดการภัตตาคารต้อนรับเขาอย่างกระตือรือร้น “สวัสดีครับ คุณชายหลี่ ห้องพิเศษของคุณได้รับการจัดเตรียมไว้เรียบร้อยแล้วทุกเมนูอาหารก็เลือกวัตถุดิบสดใหม่ที่สุด เนื้อวาฬและปลาแซลมอนทะเลน้ำลึกมาถึงทางอากาศเมื่อสองชั่วโมงที่แล้ว เป็นซาชิมิที่ดีที่สุด และยังมี..."
ผู้จัดการภัตตาคารพูดแนะนำขณะนำทางหลี่โม่และกู้หยุนหลานเดินไปยังส่วนลับของภัตตาคาร
กู้ซิ่งเหว่ยตกตะลึงอยู่เป็นเวลานานก่อนที่จะฟื้นคืนสติ เขาจ้องไปที่พนักงานเสิร์ฟที่บาร์และตะโกนว่า "เขาเป็นคนเหมาจองสถานที่? เป็นเขาที่เหมาจองทั้งภัตตาคารของพวกคุณ?”
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: คุณชาย แห่ง ประตูมังกร
ไม่อัพแล้วเหรอคะ...รออ่านบทต่อไป...
อ่านมาได้ ห้าสิบกว่าตอน ทนไม่ไหวแล้ว...บาย...
ไอ้หลี่โม่โดนตบทุกตอน แม่งโคตรซาดิสต์เลย...
ติดตามความปัญญาอ่อนของคนแต่ง อิเมียมันเกลียดผัวมันทุกตอน แล้วมันอยู่กันได้ไงสี่ปี...
เมียโกรธผัวทุกตอน แล้วมันรักของมันได้ไง อิหยังว่ะ...
มีแต่ตบตีทั้งเรื่อง อ่านไปก็เซ็งพระเอกโดนตบทุกตอน อิหยังว่ะ...