คุณชาย แห่ง ประตูมังกร นิยาย บท 356

คนขับเร่งความเร็วในทันที และไม่นานรถยนต์ก็หยุดลงที่บ้านของกู้หยุนหลาน

พนักงานชายที่รออยู่ริมถนนวิ่งเข้าไปเปิดประตูรถยนต์ “คุณชายหลี่ อาหารมื้อดึกได้จัดเตรียมไว้เรียบร้อยแล้ว ให้เชฟเจิ้งทำอาหารหลู่เว่ยและเครื่องเคียง”

หลี่โม่รับกล่องเก็บความร้อนที่พนักงานชายมอบให้แล้วเดินเข้าไปในบ้านด้วยรอยยิ้ม

เมื่อเปิดประตูเข้าบ้านแล้ว หวังฟางที่กำลังดูทีวีอยู่ก็ขมวดคิ้วทันที และมองหลี่โม่อย่างหงุดหงิดเล็กน้อย

“ดึกดื่นขนาดนี้แล้วแกไปมั่วสุมที่ไหนมา! คนไร้ค่าอย่างแกนี่อันที่ดีไม่รู้จักเรียนรู้ไว้ แต่กลับเรียนรู้เรื่องมั่ว ๆ จากโลกภายนอกได้ค่อนข้างเร็ว นี่ไปบาร์หรือไปไนท์คลับ! คนต่ำต้อยอย่างแกไม่รู้จักสำนึกหน่อยเหรอ ไม่รู้เหรอว่าตัวเองมีสภาพอย่างไร!"

สีหน้าหลี่โม่ดูหมองลงครู่หนึ่ง แล้วอธิบายว่า "แม่ครับ มันไม่ใช่แบบนั้น ผมไปช่วยเพื่อนมา ไม่ได้ไปมั่วสุมที่ไหนครับ"

“ไม่ใช่อะไรกันล่ะ ฉันได้ยินทุกอย่างเมื่อกี้ตอนที่หยุนหลานโทรหาแก คนต่ำต้อยอย่างแกยังจะกล้าปฏิเสธอีก! ฉันไม่ใช่คนที่แกจะหลอกได้ง่าย ๆ อย่ามาแสร้งเป็นว่าไม่ได้ทำ!”

เมื่อได้ยินเสียงตะโกนโหวกเหวกโวยวายของหวังฟาง กู้หยุนหลานก็ออกมาจากห้อง และพูดหว่านล้อมว่า "แม่คะ เกิดอะไรขึ้นอีก ทำไมแม่ถึงตวาดใส่หลี่โม่อีก"

“ถ้าแม่ไม่ตวาดเขาก็คงพลิกท้องฟ้าแล้ว! ผู้ชายคนนี้ออกไปมั่วสุมลับหลังลูก ลูกยังทนได้อีกเหรอ! แม่แนะนำลูกแล้วว่าให้รีบหย่าร้างกับคนไร้ประโยชน์นี้ลูกก็ไม่ฟัง เป็นแมงดาเกาะผู้หญิงกินแบบนี้ จิตใจอาจจะบิดเบือนในอนาคต แล้วมาแก้แค้นครอบครัวของเราได้นะ!"

“ลูกดูของที่เขาถือไว้ในมือซิคะ บางทีอาจจะแอบซ่อนอาวุธสังหารอะไรบางอย่างอยู่! หลี่โม่คนไร้ประโยชน์นี่ เปิดกล่องที่ถืออยู่ในมือซิ ให้ฉันดูซิว่าแกกำลังซ่อนอะไรอยู่ ใช่จะทำร้ายเราทั้งครอบครัวหรือเปล่า!”

หลี่โม่กลอกตามองบน วางกล่องเก็บความร้อนลงบนโต๊ะ แล้วค่อย ๆ เปิดกล่องเก็บความร้อนออกมา จากนั้นก็หยิบจานต่าง ๆ ในกล่องออกมาแล้ววางลงบนโต๊ะ

"ว้าว!"

กู้หยุนหลานร้องเสียงหลงแล้วนั่งลงบนเก้าอี้ข้างหลี่โม่ทันที

“นี่เป็นชุดอาหารว่างยามมื้อดึกจากภัตตาคารของเชฟเจิ้งนี่นา ว่ากันว่าคืนหนึ่งจำกัดที่ 100 เสิร์ฟ ฉันอยากกินมานานแล้ว เป็นเพราะแย่งมาไม่ทัน คุณเยี่ยมมาก ๆ นะคะ"

หวังฟางตกตะลึง เมื่อมองไปที่จานต่าง ๆ บนโต๊ะ ใบหน้าก็ไม่แทบจะสามารถควบคุมได้แล้ว

“แก...แกมีเงินซื้อของพวกนี้ได้ยังไง อาหารมื้อดึกมื้อนี้ไม่ถูกเลยใช่ไหม คนไร้ค่าอย่างแกไม่มีทางซื้อได้อย่างแน่นอน แกขโมยเงินจากที่บ้านหรือเปล่า!”

หลังจากปิดประตูห้องแล้ว กู้หยุนหลานก็วางกล่องหลู่เว่ยลง มือทั้งสองข้างจับใบหน้าหลี่โม่แล้วส่ายไปมา

“สามี คุณยอดเยี่ยมมาก ๆ เลยค่ะ ฉันคิดว่าชาตินี้จะไม่มีโอกาสได้ทานอาหารว่างมื้อดึกของเชฟเจิ้งแล้ว”

“ถ้าคุณชอบล่ะก็ วันหลังผมจะซื้อให้คุณทุก ๆ คืนเลย”

หลี่โม่พูดอย่างร่าเริง

กู้หยุนหลานมุ่ยปากและพูดด้วยน้ำเสียงที่หงิกงอว่า "แต่ถ้าทานอาหารมื้อดึกทุกวันจะทำให้อ้วน คราวหลังลดความอ้วนคงจะทุกข์ทรมานน่าดู"

“กินก่อนแล้วค่อยว่ากัน การลดน้ำหนักเป็นเรื่องของอนาคต มาครับ ผมป้อนให้ อ้าปาก”

หลี่โม่หยิบหลู่เว่ยขึ้นมาแล้วใส่เข้าไปในปากของกู้หยุนหลาน

กู้หยุนหลานกินหลู่เว่ยหมดในคำเดียว แล้วกระพริบตาใส่หลี่โม่และยิ้มอย่างมีความสุข "อร่อยค่ะ"