คุณชาย แห่ง ประตูมังกร นิยาย บท 362

“ไม่แล้ว ไม่แล้ว ผมไม่ชินกับพวกนั้น คุณไปทำงานเถอะ ผมอยากอยู่คนเดียวสักพัก”

ฉินเยว่รู้สึกผิดหวังเล็กน้อย หลังจากปรับความคิดแล้วก็ออกจากสำนักงานและรีบไปทำงาน

หลี่โม่หยิบโทรศัพท์มือถือออกมาเล่น และเมื่อรอจนถึงเวลาที่ใกล้จะเลิกงาน เขาก็ลุกขึ้นยืนและขยับร่างกายสักครู่

“เจ้านาย เนื่องจากมีงานเลี้ยงอาหารค่ำ ฉันเลยให้พนักงานทุกคนเลิกงานเร็วกว่าครึ่งชั่วโมง รถก็ถูกจัดเตรียมไว้แล้ว และตอนนี้สามารถออกเดินทางไปได้แล้วค่ะ” ฉินเยว่กล่าวด้วยความตื่นเต้น

"ได้ ถ้าอย่างนั้นก็ไปกันเถอะ"

หลี่โม่ออกจากห้องสำนักงานพร้อมกับฉินเยว่ และพนักงานในร้านทั้งหมดต่างก็รวมตัวกันแล้ว จากนั้นก็ตามหลี่โม่ออกจากสถานเสริมความงาม

รถเพื่อการพาณิชย์หลายคันของสถานเสริมความงามก็จอดลงตรงหน้าประตูของร้านแล้ว รถเชิงพาณิชย์ทุกคันเป็นรถเพื่อการพาณิชย์ทั่วไปในประเทศ

"ขึ้นรถ"

หลี่โม่โบกมืออย่างภาคภูมิใจและเข้าไปนั่งในรถเชิงพาณิชย์ก่อน

ฉินเยว่รีบตามขึ้นรถแล้วนั่งข้างหลี่โม่

พนักงานขึ้นรถทีละคน และรถเชิงพาณิชย์ก็ค่อย ๆ เคลื่อนตัวแล้วเริ่มขับไปที่ร้านอาหารถังซ่ง

ไม่นานก็มาถึงร้านอาหารถังซ่ง หลังจากจอดรถในลานจอดรถแล้ว หลี่โม่พร้อมกับฉินเยว่และกลุ่มพนักงานเดินไปยังร้านอาหารถังซ่ง

พนักงานกลุ่มหนึ่งมารวมตัวกันรอบ ๆ หลี่โม่และพูดจ้อกแจ้กจอแจกันไม่หยุด ซึ่งดึงดูดความสนใจของผู้คนไปจำนวนไม่น้อย

ที่ทางเข้าร้านอาหารถังซ่ง บรรดาเศรษฐีคุณชายต่างลงออกจากรถหรู แล้วมองไปยังหลี่โม่ซึ่งถูกรายล้อมไปด้วยกลุ่มผู้หญิงด้วยท่าทางที่ไม่มีความสุข

สามารถโอบกอดคนไว้ทั้งซ้ายขวาก็ถือว่าเป็นความฝันของคนทั่วไปแล้ว หรือหากว่าเศรษฐีคุณชายแค่อยากเล่นสนุกมากล่ะก็แค่ควงสาว ๆ มาด้วยแค่สามถึงห้าคนเท่านั้น การออกมาเที่ยวแล้วรู้สึกเหมือนถูกห้อมล้อมไปด้วยสาว ๆ นับสิบคน เป็นสิ่งที่เศรษฐีอายุน้อยเหล่านี้ไม่เคยมีประสบการณ์มาก่อน

“ที่แท้ก็เป็นญาติของน้องชิงหลินนี่เอง ฟังจากน้ำเสียงของน้องชิงหลินอย่างแล้ว ดูเหมือนว่าจะไม่ถูกกับความไร้ประโยชน์คนนี้”

พี่หยุนถามด้วยรอยยิ้ม

กู้ชิงหลินควงแขนของพี่หยุนในทันที และเอนตัวครึ่งหนึ่งไปโดนแขนของพี่หยุน

“พี่หยุน พี่ช่างเข้าใจฉันจริง ๆ คนไร้ค่านั่นมักจะทำให้ฉันโกรธเสมอ พี่หยุน พี่ต้องช่วยฉันทำให้เขาขายหน้าด้วยนะคะ และต้องทำให้คนไร้ค่านั้นดูไม่มีเกียรติ”

“ฮ่าฮ่าฮ่า เรื่องของน้องชิงหลินก็คือเรื่องของพี่ เนื่องจากเขาทำให้เธอไม่มีความสุข ถ้าอย่างนั้นพี่ชายอย่างเราก็จะทำให้เขาไม่มีความสุขเช่นกัน ไปกันเถอะ เข้าไปรุมสั่งสอนคนไร้ค่านั่นดี ๆ”

พี่หยุนโบกมือ และบรรดาเศรษฐีคุณชายต่างควงสาวของแต่ละคนเดินตามไปทันที จากนั้นก็ใช้สายตาขี้เล่นมองไปยังหลี่โม่ราวกับว่าเห็นฉากสภาพของหลี่โม่ที่ถูกทำให้เสียเกียรติอัปยศ

“หลี่โม่ คนไร้ค่านี่เดินเข้ามาหาฉันเดี๋ยวนี้!”