คุณชาย แห่ง ประตูมังกร นิยาย บท 367

เมื่อได้ยินชื่อหวู่เต้าเหวิน หวงจิงซานก็ตกตะลึงครู่หนึ่ง

ได้ยินเกี่ยวกับหลี่โฑม่แบบนั้นก็ค่อนข้างประหลาดใจ เกินความคาดหมายของหวงจิงซานมาก

เมื่อหรี่ตามองไปที่หลี่โม่ หวงจิงซานก็ยิ้มอย่างเย้ยหยันและพูดว่า "นายรู้ไหมว่าคนต่ำต้อยนั่นเป็นใคร? ลูกเขยที่ไร้ประโยชน์ของตระกูลกู้ไงล่ะ เป็นแมงดาเกาะผู้หญิงกินประทังชีพชื่อว่าหลี่โม่ นายบอกว่าหวู่เต้าเหวินเป็นคนจองห้องส่วนตัวให้เขา นายแน่ใจนะว่าไม่ได้เล่นตลก?”

ผู้จัดการหวังมองหลี่โม่ด้วยสายตาว่างเปล่า เมื่อได้ยินหวงจิงซานแนะนำหลี่โม่แบบนี้ ในใจผู้จัดการหวังก็รู้สึกสงสัยขึ้นมา

“แต่ถ้าเขาเป็นคนไร้ประโยชน์จริง ๆ ผมเกรงว่าหวู่เต้าเหวินคงไม่ช่วยจองห้องส่วนตัวให้เขาหรอกนะครับ”

“ให้ตายเถอะ! ปกตินายฉลาดมีไหวพริบจะตาย ทำไมครั้งนี้ถึงสับสนแล้วล่ะ หวู่เต้าเหวินบริหารภัตตาคารอาหารหรูด้วยตัวเอง ถ้าหากว่ามีความสัมพันธ์ที่ดีกับหลี่โม่จริง ๆ ล่ะก็ จะยอมปล่อยให้หลี่โม่มาทานอาหารที่นี่เหรอ? คงจะจัดเตรียมอาหารมื้อใหญ่ที่ภัตตาคารอาหารหรูตั้งแต่แรกแล้ว”

ผู้จัดการหวังลังเลอยู่ครู่หนึ่ง โดยคิดเกี่ยวกับเรื่องนี้ด้วยเหตุผลเดียวกัน แต่เมื่อนึกถึงคำสั่งของหวู่เต้าเวินที่โทรมาในตอนบ่ายในใจผู้จัดการหวังก็รู้สึกระแวงอีกครั้ง

“เรื่องนี้ ระมัดระวังไว้จะดีกว่าครับ เปิดประตูทำธุระต้องยิ้มต้อนรับลูกค้าทุกท่าน เดิมทีเราดำเนินด้วยเส้นทางของผู้บริโภคจำนวนมาก...”

ผู้จัดการหวังอยู่ในภาวะที่กลืนไม่เข้าคายไม่ออก เขาไม่ต้องการที่จะขัดใจหวงจิงซาน และไม่อยากมีปัญหากับหลี่โม่ ดังนั้นเขาจึงอยู่ตรงกลางเพื่อไกล่เกลี่ย

“นายโง่เหรอ! ไม่ฟังแม้แต่คำสั่งของฉัน นายเชื่อไหมว่าฉันจะโทรหาพ่อ แล้วไล่นายออกในไม่กี่วินาที”

"แต่… แต่ถ้าเป็นอย่างนี้จะส่งผลต่อภาพลักษณ์ของร้านอาหารไม่ดีอย่างมากนะครับ ข้อมูลทางอินเทอร์เน็ตสมัยนี้แพร่กระจายเร็วมาก หากว่าพวกเขาโพสต์บนออนไลน์..." ผู้จัดการหวังอธิบายอย่างลำบากใจ

“ถอยไป นายไปยืนอยู่ข้าง ๆ ซะ อย่ามาขวางการ์ดทำงานก็พอแล้ว ฉันจะส่งคนไปไล่พวกเขาออกไป”

หลี่โม่มองไปที่ผู้จัดการที่ลำบากใจและหวงจิงซานที่หงุดหงิด ก็ยิ้มแล้วหยิบโทรศัพท์มือถือออกมา จากนั้นกดโทรออกหมายเลขของเฉียนฝู

"ก็เป็นแค่ร้านอาหารไม่ใช่เหรอ มีดีอะไร?” หลี่โม่ตอบกลับอย่างเฉยเมย

“ฮ่าฮ่าฮ่า ก็รู้อยู่แล้วว่าคนต่ำต้อยไร้ค่าอย่างแกไม่รู้จักเปิดหูเปิดตา ยังมาบอกว่าเป็นแค่ร้านอาหารอีก บอกเลยว่าฉันขำปอดโยกแล้วเนี่ย ผู้จัดการหวังช่วยเปิดหูเปิดตาคนต่ำต้อยไร้ค่าคนนี้ทีเถอะ บอกเขาให้รู้หน่อยว่าสถานะของร้านอาหารถงซ่งอยู่ที่เท่าไหร่ของอุตสาหกรรมอาหารและเครื่องดื่ม”

ผู้จัดการหวางรู้สึกอึดอัด เพียงแต่ว่าหวงจิงซานสั่งมาแล้ว เขาก็จะขัดคำสั่งไม่ทำไม่ได้

“ร้านอาหารถังซ่งของเราเป็นร้านอาหารในเครือที่มีชื่อเสียงในประเทศ ปัจจุบันมีร้านค้าในเครือ 120 แห่งในเมืองชั้นหนึ่งและชั้นสองทั่วประเทศ ซึ่งทั้งหมดดำเนินการโดยตรงจากการถือครองสำนักงานใหญ่ ดังนั้นวิธีเดียวที่จะได้ร้านถังซ่งก็คือต้องกวาดซื้อทั้งเครือข่ายครับ"

"จากการประเมินรายชื่ออุตสาหกรรมอาหารและเครื่องดื่ม 100 อันดับแรกล่าสุด มูลค่าตลาดของร้านอาหารถังซ่งของเราอยู่ที่ 6.5 หมื่นล้าน ซึ่งอยู่ในอันดับที่ 7 ของเครือข่ายอาหารและเครื่องดื่มในประเทศจาก 100 อันดับแรก หรือพูดได้ว่าเป็นต้นแบบของอุตสาหกรรมอาหารและเครื่องดื่มเลยครับ"

ผู้จัดการหวังได้แนะนำธุรกิจและแนะนำร้านอาหารไปในตัว หวงจิงซานเงยหน้าขึ้นอย่างภาคภูมิใจ โอบไหล่ของผู้จัดการหวังพลันหัวเราะขึ้นมา