“คิดหาวิธี? เธอจะคิดหาวิธีอะไรได้! ตอนนี้เวลาก็คือเงิน เวลาก็คือชีวิต! รอเธอคิดหาวิธีได้ เกรงว่าบริษัทของเราจะล้มละลายไปพันครั้งแล้วล่ะมั้ง!”
กู้เจี้ยนกั๋วตบโต๊ะและตะโกน
กู้หยุนหลานก้มหัวลง ในเวลานี้ไม่มีวิธีใดที่ดีเลย ไม่แน่ว่า… ไม่แน่ว่าล้มละลายไปแล้วพันครั้ง กู้หยุนหลานก็ยังคิดหาวิธีไม่ได้
นี่มันเป็นสถานการณ์ที่กดดันอย่างมาก ตระกูลกู้ถูกโอวหยางจงเฉิงเหยียบจนจมดิน ไม่มีแม้แต่แรงจะต้านทาน สิ่งที่ทำได้คือรอความตาย
“ยังจะคิดหาวิธีอะไรได้อีก วิธีที่ดีที่สุดตอนนี้คือ ขอให้ประธานโอวหยางยกโทษให้ ปกติเธอดูเป็นคนฉลาดและมีความสามารถ แล้วทำไมตอนนี้ถึงสับสนได้ล่ะ ใครเป็นคนผูกคนนั้นก็ต้องเป็นคนแก้สิ”
กู้ซิ่งเหว่ยพูดประชดประชันเล็กน้อย ตอนที่พูดว่า ‘มีความสามารถ’ เขาจงใจเน้นย้ำคำนั้น
กู้เจี้ยนเจียงพูดด้วยน้ำเสียงเย็นชา “หยุนหลาน เธอโทรหาประธานโอวหยาง สำนึกผิดและขอความเมตตาจากประธานโอวหยางซะ แล้วถามว่าเรื่องนี้จะพลิกสถานการณ์ได้ยังไงด้วย”
“นี่…”
กู้หยุนหลานลังเล หากโทรหาประธานโอวหยางควรพูดว่าอะไร หากประธานโอวหยางร้องขอสิ่งที่ไม่สมเหตุสมผลเหล่านั้น จะปฏิเสธอย่างไรดี?
“เธอไม่กล้าโทรเหรอ? ฉันอยากจะหัวเราะ ในเมื่อเธอไม่กล้าโทรพวกเราจะทำแทนเอง ซิ่งเหว่ยนายโทรหาประธานโอวหยางหน่อย”
กู้ชิงหลินขยิบตาให้กู้ซิ่งเหว่ยหลังจากพูดจบ
กู้ซิ่งเหว่ยหยิบโทรศัพท์มือถือของเขาออกมาและโทรออกไปยังหมายเลขของโอวหยางจงเฉิง ไม่นานก็โทรติด กู้ซิ่งเหว่ยจึงเปิดลำโพง
“สวัสดีครับประธานโอวหยาง ผมกู้ซิ่งเหว่ย”
“ไม่มีปัญหาครับ คืนนี้พวกเราจะจัดงานเลี้ยงอาหารค่ำที่ภัตตาคารอาหารไห่เยี่ยนเพื่อเป็นการขอโทษประธานโอวหยาง หยุนหลานจะไตร่ตรองตัวเองอย่างลึกซึ้ง และขอโทษประธานโอวหยางอย่างสำนึกผิดแน่นอนครับ”
กู้ซิ่งเหว่ยพูดอย่างราบรื่น อย่างไรเสียก็ไม่ใช่ตนเองที่ต้องขอโทษ เพียงแค่ส่งกู้หยุนหลานไปก็พอแล้ว
โอวหยางจงเฉิงยิ้มอย่างลำพองใจ “ได้ เห็นแก่หน้าพวกคุณสักครั้ง คืนนี้มาขอโทษฉันแต่โดยดี ฉันต้องเห็นถึงความจริงใจของกู้หยุนหลาน”
“จริงใจแน่นอนครับ จริงใจอย่างหาเปรียบไม่ได้ คุณวางใจได้เลยครับ”
กู้ซิ่งเหว่ยเพิ่งพูดจบ โทรศัพท์มือถือก็มีเสียงตัดสายดังตู๊ดตู๊ด
เก็บโทรศัพท์มือถือลง กู้ซิ่งเหว่ยจ้องมองกู้หยุนหลานและพูดว่า “ได้ยินแล้วใช่ไหม ประธานโอวหยางเป็นคนใจกว้าง ให้โอกาสเธอสำนึกผิด เธอต้องคว้ามันไว้ให้ได้”
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: คุณชาย แห่ง ประตูมังกร
ไม่อัพแล้วเหรอคะ...รออ่านบทต่อไป...
อ่านมาได้ ห้าสิบกว่าตอน ทนไม่ไหวแล้ว...บาย...
ไอ้หลี่โม่โดนตบทุกตอน แม่งโคตรซาดิสต์เลย...
ติดตามความปัญญาอ่อนของคนแต่ง อิเมียมันเกลียดผัวมันทุกตอน แล้วมันอยู่กันได้ไงสี่ปี...
เมียโกรธผัวทุกตอน แล้วมันรักของมันได้ไง อิหยังว่ะ...
มีแต่ตบตีทั้งเรื่อง อ่านไปก็เซ็งพระเอกโดนตบทุกตอน อิหยังว่ะ...