คุณชาย แห่ง ประตูมังกร นิยาย บท 396

“ท้าทายอะไรกัน แกคิดว่าแกเป็นใคร! ยังจะมาท้าทายขีดจำกัดอะไรอีก แกคิดว่าแกเป็นคนระดับสูงหรือไงกัน ฉันแค่ถ่มน้ำลายก็สามารถทำให้แกจมได้แล้ว!” โอหยางจงเฉิงตะโกนพูดอย่างฉุนเฉียว

ประธานเฉียนชี้ไปที่หลี่โม่และตะโกนเสียงดังว่า "ถ้าแกมีความสามารถก็เอาออกมาใช้ซะ อย่ามาโวยวายแถวนี้ หนักกว่านี้พวกเราก็เคยเจอมาแล้ว อย่างที่พวกเราไม่เคยเห็นคือล้มละลาย ถ้าแกมีความสามารถจริงก็ทำให้เราล้มละลายสิ ฉันยังไม่เคยสัมผัสรสชาติของการล้มละลายมาก่อนเลย"

“มันเป็นเรื่องตลกที่สามารถทำให้เราล้มละลายได้ คนต่ำต้อยที่เกาะผู้หญิงอย่างแก รู้ไหมว่าพวกเรามีทรัพย์สินเท่าไหร่ เงินที่พวกเรามีสามารถทำให้แกตะลึงจนตาค้างเลยล่ะ จะทำให้พวกเราล้มละลาย แกคงยังไม่ตื่นจากความฝันล่ะสิท่า!”

ประธานหลินเงยหน้าขึ้นและเชิดจมูกเผชิญหน้ากับหลี่โม่

ประธานหลี่หยิบบุหรี่ขึ้นมาหนึ่งมวนแล้วพูดอย่างเหยียดหยามว่า “คนไร้ประโยชน์นี้ก็รู้จักแต่พูดจาไร้สาระ ในทั้งเมืองฮั่นนี้ใครจะกล้าทำให้เราล้มละลาย คนที่สามารถทำให้ฉันล้มละลายได้ คนที่มีความสามารถแบบนั้นคาดการณ์ว่าอาจจะยังเป็นก้อนเลือดอยู่ในท้องยังไม่ออกมา แกคิดว่าแกเป็นไซอิ๋วเหรอ!”

เมื่อเผชิญกับคำพูดที่เย่อหยิ่งอวดดีของประธานเฉียนและคนอื่น ๆ ความอดทนครั้งสุดท้ายของหลี่โม่ก็หมดลง

“ดูเหมือนว่าพวกแกไม่เห็นโลงศพไม่หลังน้ำตา ถ้าอย่างนั้นก็ให้พวกแกได้สัมผัสรสชาติของการล้มละลายสักหน่อย”

หลี่โม่หยิบโทรศัพท์ออกมาแล้วเริ่มโทรออก

เมื่อเห็นหลี่โม่โทรศัพท์ ประธานเฉียนก็แสยะยิ้มแล้วพูดอย่างเหยียดหยามว่า “แกนี่ไร้เดียงสาจริง ๆ เลย แสดงได้เนียนจริงๆ เดาว่าคงเป็นเพราะดูหนังมาเยอะ คิดว่าแค่แกล้งโทรหาใครก็ได้แล้วสามารถมีชื่อเสียงโด่งดังไปไกลน่าเกรงขามเหรอ”

"ปล่อยให้เขาโทรเถอะ เดาว่าคงกำลังโทรหาหมายเลขบริการเป็นหมื่นเบอร์ หมายเลขบริการอย่าง 10086 ไม่สิ คนยากจนนี่ได้เงินค่าขนมไม่กี่พันบาทต่อเดือนเท่านั้น เดาว่าคงจะโทรไปยังหมายเลขว่างเปล่าไปเรื่อยเพื่อจะข่มขู่พวกเรา ฮ่าฮ่าฮ่า"

ประธานหลินคิดว่าตัวเองมองทะลุความเป็นจริงของเรื่องนี้ เลยหัวเราะเสียงดังอย่างมีชัย

“โอ้โห แสดงได้ยอดเยี่ยมจริง ๆ แค่โทรออกไปไม่กี่สาย ก็สามารถทำให้พวกเราล้มละลายหลังจากสิบนาทีแล้ว แกคิดว่าแกเป็นพระเจ้าเหรอ!”

“บางทีเขาอาจคิดว่าเขาเป็นคนที่ร่ำรวยที่สุดในโลก ฮ่าฮ่าฮ่า ถึงแม้ว่าเขาจะเป็นคนที่ร่ำรวยที่สุดในโลก ก็เป็นไปไม่ได้ที่จะทำให้พวกเราล้มละลายหลังจากสิบนาที แกดูเวลาของแกดี ๆ ตอนนี้เป็นเวลากลางคืนสี่ทุ่ม ไม่มีที่ไหนทำงานแล้ว แกจะทำให้เราล้มละลายได้อย่างไร"

"คนจน ๆ นี้ช่างไม่รู้ความจริง ๆ เลย ถ้าเราไปใส่ใจอะไรมากเรานะแพ้นะ รอเขาสิบนาทีแล้วกัน หลังจากสิบนาทีเดี๋ยวมันก็ขายหน้าเอง พวกเรานั่งลงคอยชมการแสดงสนุก ๆ ก็พอแล้ว"

หลายคนต่างเย้ยหยันและสาปแช่งด้วยความโกรธ โดยไม่รู้ตัวว่าเวลาตายของพวกเขามาถึงแล้ว!

หลี่โม่ยิ้มแสยะพลางก้มหน้าลงมองดูเวลาอย่างเงียบ ๆ "ถึงเวลาแล้ว"