คุณชาย แห่ง ประตูมังกร นิยาย บท 399

ในใจโอวหยางจงเฉิงปรากฏความกลัวขึ้นบ้างแล้ว มองดูโทรศัพท์มือถือทองคำขาวที่หุ้มด้วยเพชรซึ่งกำลังส่งเสียงอย่างไพเราะ เขาต้องการทุบโทรศัพท์ให้แตกจริง ๆ

ในขณะนี้ เสียงเรียกเข้าของโทรศัพท์มือถือกลายเป็นเสียงคำสาปในใจของโอวหยางจงเฉิงไปแล้ว และด้านหน้ามีคนทั้งสามคนถูกคำสาปนี้กลืนกินไปแล้ว

รับสาย หรือว่าไม่รับดี?

นี่คือปัญหาหนึ่ง

“ประธานโอวหยาง คุณรับสายลองฟัง ๆ ดูเถอะครับ บางทีถ้ารู้ว่าเกิดอะไรขึ้น ก็จะสามารถสามารถจัดการกับมันได้”

น้ำเสียงของประธานเฉียนกำลังสั่นเทา

โอวหยางจงเฉิงเป็นความหวังสุดท้ายของทั้งสามคน หากว่าโอวหยางจงเฉิงเกิดปัญหาขึ้นด้วยล่ะก็ พวกเขาต่างก็จะล้มละลายไปด้วยกันจริง ๆ แล้ว

หลังจากล้มละลายแล้ว ความมั่งคั่งทั้งหมดก็จะหายวับไปกับตา ชีวิตที่หรูหราทั้งหมดจะอยู่ไกลเกินเอื้อม ศัตรูทั้งหมดจะแสดงเขี้ยวออกมา นั่นเป็นชีวิตที่ไม่อาจคาดคิด

โอวหยางจงเฉิงยื่นมือออกมาอย่างแข็งทื่อ นิ้วที่กางออกกำลังสั่นบนโทรศัพท์ เรียกได้ว่าไม่กล้าจับโทรศัพท์เลย

เสียงเรียกเข้าของโทรศัพท์หยุดกะทันหัน และการแจ้งเตือนสายที่ไม่ได้รับก็เด้งขึ้นมาบนโทรศัพท์

โอวหยางจงเฉิงถอนหายใจด้วยความโล่งอกราวกับว่าเขาได้รับการปลดปล่อย และราวกับว่าเขารอดชีวิตจากยมทูต โดยเอนกายลงบนโซฟาและหอบหายใจ

เหงื่อที่เย็นยะเยือกได้ซึมซับเสื้อผ้าของโอวหยางจงเฉิงแล้ว เดิมทีเป็นเสื้อเชิ้ตระดับไฮเอนด์ แต่ตอนนี้แนบติดกับร่างกายของเขาอย่างแน่นหนา ทำให้โอวหยางจงเฉิงรู้สึกไม่สบายตัวอย่างยิ่ง

“ทำไมแกไม่รับสายล่ะ”

เสียงของหลี่โม่ที่เปล่งออกมาราวกับเสียงของวิญญาณที่ล่องลอยออกมาจากนรกขุมที่เก้า

โอวหยางจงเฉิงใช้สายตาที่โกรธจัดมองไปที่หลี่โม่ ในกลางแววตาปรากฏราวกับเต็มไปด้วยไฟโกรธ

“เป็นเพราะเรื่องบ้า ๆ ที่แกก่อ! แกคิดว่าแบบนี้จะทำให้ฉันกลัวเหรอ เครือข่ายเส้นสายของโอวหยางจงเฉิงอย่างฉันมีอยู่ทั่วโลก แกไม่มีวันทำให้ฉันล้มละลายได้หรอก!”

โอวหยางจงเฉิงโกรธเคืองเป็นอย่างมาก และด้วยการใช้ความโกรธเท่านั้นที่เขาสามารถปกปิดความกลัวและความอ่อนแอภายในได้ในขณะนี้

“ประธานโอวหยาง บริษัทเกิดปัญหาใหญ่แล้ว เงินทุนหมุนเวียนทั้งหมดถูกระงับ โรงงานผลิตและคลังสินค้าทั้งหมดถูกยึด ซัพพลายเออร์ทั้งหมดได้ดำเนินการเรียกเก็บเงิน ผู้บริโภคทุกรายได้ดำเนินการขอคืนสินค้า ปัญหาคุณภาพผลิตภัณฑ์ทั้งหมดได้รับการร้องเรียน ทั้งหมด..."

ทุกสิ่งนับไม่ถ้วนลอยเข้าไปในหูของโอวหยางจงเฉิง ตราบใดที่เกี่ยวข้องกับการจัดการ ปัญหาทั้งหมดก็ปรากฏขึ้น

นี่คือพายุ พายุมรณะ!

สามารถลงมือทำได้ทั้งหมดขนาดนี้ นั่นต้องมีอำนาจมากแค่ไหนกัน!

ในใจโอวหยางจงเฉิงเต็มไปด้วยความสิ้นหวัง แม้ว่าเครือข่ายเส้นสายส่วนตัวของเขาจะมากกว่าสิบเท่า แข็งแกร่งกว่าร้อยเท่าก็ไม่สามารถลงมือทำได้มากมายขนาดนี้!

หากแยกทุกสิ่งออกจากกัน ก็เพียงพอแล้วที่จะทำให้บริษัทล้มละลายได้เป็นโหลหรือยี่สิบบริษัท!

เพียงแต่ว่าทุกสิ่งเหล่านี้ล้วนถูกใช้ที่บริษัทของโอวหยางจงเฉิง

นี่คือการเยาะเย้ยจากหลี่โม่ที่มีต่อเขา บดขยี้เขาด้วยแรงกดดันมหาศาล ทำให้โอวหยางจงเฉิงได้รับรู้ ช่องว่างระหว่างพวกเขามีขนาดใหญ่เท่ากับโลก